Του Θανάση Χειμωνά
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι, η συγκέντρωση του Παραιτηθείτε δεν είχε τον κόσμο που θα θέλαμε. Θα μπορούσαμε βέβαια να κρυφτούμε πίσω από περίεργες λήψεις α λα Μπιρσίμ και να δείξουμε πως το Σύνταγμα βούλιαξε από 200.000 κόσμο αλλά όσοι ήρθαν (φίλοι και εχθροί) γνωρίζουν την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν περιμέναμε κάτι εντυπωσιακά διαφορετικό. Ελπίζαμε σε κάτι περισσότερο αλλά φοβόμασταν και κάτι λιγότερο. Γνωρίζαμε πως η αποστολή μας θα είναι δύσκολη. Είναι άλλωστε γνωστό πως αν δεν έχεις πίσω σου κάποιο κόμμα ή φορέα είναι δύσκολο να κινητοποιήσεις τον κόσμο. Πόσο μάλλον φέτος που δεν μας «βοήθησαν» Φίλης, Γεροβασίλη & co, «σηκώνοντας» το ιβέντ με τις έξαλλες αντιδράσεις τους. Το έγραψα και προχθές: Αυτή τα φορά, έλαβε δράση ο συριζαίικος υπόκοσμος.
Τα ΜΜΕ δεν μας έπαιξαν. Τα μόνα κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας που αφιέρωσαν (λίγο) χρόνο στη συγκέντρωση ήταν το ΣΚΑΪ και το Αρτ TV. Εδώ δεν θα υιοθετήσω «ψεκασμένες» και φασιστικές θεωρίες για «διαπλεκόμενα τσοντοκάναλα». Άλλοι τα λένε αυτά. Η πραγματικότητα είναι πως τα κανάλια δεν μας έπαιξαν για δύο λόγους:
Α. Τον τελευταίο καιρό κυριαρχεί γενικώς ένα κλίμα που προστάζει: Όχι εκλογές. Κανείς δεν τις θέλει. Ούτε καν η αντιπολίτευση.
Β. φέτος οι Παραιτηθείτε δεν «πουλάνε». Δεν «τρεντάρουνε». Πέρυσι, που είχε γίνει ο κακός χαμός τα κανάλια μας είχαν στηρίξει μια χαρά.
Ακούστηκε πως «οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν κατεβαίνουν σε πορείες». Αλήθεια, ποιοι είναι οι «συγκεκριμένοι άνθρωποι»; Γιατί εγώ δεν είδα γυναίκες με τουαλέτες και άνδρες με ημίψηλα και ρεντικότες όπως διαλαλούσε η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Είδα απλό κόσμο, προβληματισμένο, εξαθλιωμένο. Κόσμο που έχει καταλάβει τι παίζεται με το θλιβερό συνονθύλευμα που μας κυβερνά. Φυσικά, είχαμε και τους ψεκασμένους μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε: Οι γραφικοί δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο της «άλλης» πλευράς. Δόξα τω Θεώ διαθέτουμε κι εμείς ένα γερό μερίδιο.
Δεχτήκαμε πόλεμο. Χυδαίο. Με μαζικές επιθέσεις, διαστρεβλώσεις των λεγόμενών μας ακόμα και μηνύσιμα ψέματα. Όχι μόνο από την κυβερνητική πλευρά αλλά και από πάμπολλα κομματόσκυλα της «φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης» που θέλησαν να πουλήσουν εκδούλευση στον Κυριάκο (κυρίως), την Φώφη- μερικοί και στον Κωστάκη. Ο πόλεμος των πρώτων δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που να μην κατέβηκε στο Σύνταγμα λόγω του «κολλαγόνου», της «μισής Αθήνας» ή του «Πάριου». Αντίθετα, η προπαγάνδα των δεύτερων σίγουρα απέτρεψε πολλούς.
Ούτε αυτή όμως ήταν η βασική αιτία που η Πλατεία δεν γέμισε. Πρέπει να αποδεχτούμε πως ο κόσμος έχει κουραστεί. Έχει απογοητευτεί. Δεν έχει να περιμένει τίποτα από κανέναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία έχοντας ως Βίβλο το «Δόγμα του Σοκ» της Ναόμι «Κάμπελ» Κλάιν. Τελικά όμως το Δόγμα του Σοκ το εφάρμοσε ο ίδιος ο Τσίπρας! Από το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης πέρασε ένα blitzkrieg επώδυνων ανατροπών και μέτρων που έστειλε τον λαό στο καναβάτσο. Έναν λαό που δεν βλέπει σωτηρία. Σκέφτεται: «Ε, και να πέσουν ποιος θα' ρθει;». Από την άποψη αυτή η χαμηλή προσέλευση προχθές στο Σύνταγμα θα έπρεπε να προβληματίσει περισσότερο τα κόμματα της Αντιπολίτευσης παρά εμάς τους ίδιους.
Φυσικά κάναμε και λάθη και εμείς, ως διοργανωτές. Λογικό. Δεν έχουμε την πείρα. Κάναμε λάθη πριν αλλά και κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης. Καταφέραμε να την περιφρουρήσουμε από επιθέσεις «γνωστών αγνώστων» αλλά και από ακροδεξιό καπέλωμα. Δεν κατορθώσαμε όμως να εμποδίσουμε να πάρουν το μικρόφωνο άτομα που μιλήσανε για «Μπουμπουλίνες» και «Λέσχες Μπίλντερμπεργκ». Μέγα σφάλμα το οποίο- μεγεθυμένο από τους διάφορους «καλοθελητές»- αμαύρωσε κατά κάποιο τρόπο την συγκέντρωση.
«Γιώργο χάσαμε;» που θα αναρωτιόταν και ο μακαρίτης ο Αρσένης; Όντως, προχθές δεν καταφέραμε αυτό που είχαμε θέσει ως στόχο. Ήταν (και είναι) όμως μια όμορφη και τίμια προσπάθεια. Μια ιδέα που ξεκίνησε πριν έναν χρόνο από τον διαχρονικό φίλο Στάθη –«Ισκάρ»- Στάικο. Ό,τι και να πείτε γι αυτόν (κι εγώ του χώνω κατά καιρούς, όπως άλλωστε και εκείνος σε μένα), η πραγματικότητα είναι πως ένας άνθρωπος τελείως άγνωστος (πολλοί δεν γνωρίζουν καν το πραγματικό του όνομα) κατάφερε –χωρίς πόρους, χωρίς καμία στήριξη- δύο φορές μέσα σε έναν χρόνο να κατεβάσει κόσμο στο Σύνταγμα. Ας το κάνει αυτό οποιοσδήποτε σημερινός πολιτικός την παρούσα στιγμή.
Μια όμορφη παρέα που κατάφερε να ταρακουνήσει το πολιτικό status quo της χώρας χωρίς να διαθέτει στις τάξεις της ούτε έναν υψηλόβαθμο και αναγνωρίσιμο πολιτικό. Και μια ευκαιρία για μένα να γνωρίσω νέους, υπέροχους, ανθρώπους αλλά και να δεθώ ακόμα περισσότερο με παλιούς καλούς φίλους.
Δεν παραιτήθηκαν λοιπόν. Ούτε εμείς πρόκειται να παραιτηθούμε όμως. Ως «Παραιτηθείτε», ως κάτι άλλο, ως απλοί πολίτες. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Όσοι είμαστε. Όσο αντέχουμε. Ο «αντίπαλός» μας είναι πολύ δυνατός. Και, ας μη γελιόμαστε, δεν αρκεί να πέσει απλώς ο Τσίπρας για να σωθεί η Ελλάδα. Μιλάμε για παθογένειες και νοοτροπίες δεκαετιών αν όχι αιώνων.
Θα το παλέψουμε όσο πάει λοιπόν. Έστω και μόνο για το γαμώτο της υπόθεσης.
