Της Μαρίας Χούκλη
Η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση τελικώς μάλλον θα περιμένει. Προφανώς έχει ξεκινήσει, αλλά τους πολιτικούς ηγήτορες του κόσμου, όπως φάνηκε και στο Davos, άλλα ζητήματα τους «καίνε». Εκεί ήταν ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί, κάτι θα άκουσε. Είναι πολύ πιθανό πολύ σύντομα ο πλανήτης να βρεθεί αντιμέτωπος με νέα κρίση λόγω της οικονομικής κόπωσης της Κίνας, των προσφυγικών ροών, του συριακού χάους, ενός Brexit που θα διαλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά με την ασύμμετρη τρομοκρατική απειλή που λειτουργεί πλέον σαν βόμβα διασποράς. Στην εύφλεκτη μαρμίτα προσθέστε την απρόβλεπτη Ρωσία, τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του Ερντογάν και το ενδεχόμενο να βρεθούν οι ΗΠΑ στα χέρια του παλαβού Trump.
Κάθε αρνητική εξέλιξη μας αφορά και μας επηρεάζει. Το εκρηκτικό γεω-πολιτικο-οικονομικό κοκτέιλ μας βρίσκει σε δύσκολη στιγμή, βαριά εξουθενωμένους από 4+1 συντριπτικά χρόνια, με πολλούς σκελετούς ακόμη στην ντουλάπα, με άλυτα βασικά ζητήματα εκσυχρονισμού και με την εναπομείνασα μεσαία τάξη να υποχρεώνεται να εξαερωθεί.
Το ελληνικό κοινωνικό μέταλλο έχει καταπονηθεί τόσο πολύ που η παραμικρή εναντία μεταβολή έστω και ενός παράγοντα από τους προαναφερθέντες θα οδηγήσει σε θραύση.
Ελάχιστα μπορούμε να κάνουμε ως χώρα για να αποτρέψουμε τυχόν αρνητικές εξελίξεις στην παγκόσμια σκακιέρα.
Δυστυχώς, η ομιλία του πρωθυπουργού δεν είχε την παραμικρή αναφορά στη μεγάλη εικόνα. Κανέναν υπαινιγμό ότι ενδέχεται να ζήσουμε ισχυρές αναταράξεις άλλου είδους. Την παραμικρή αναφορά σε ένα συνεκτικό και αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισης όσων έρχονται. Καμία δημιουργική και ρεαλιστική ιδέα, που να μας καθησυχάζει ότι οι κυβερνώντες θα βρουν τη σωστή έξοδο, αν ξεσπάσει πυρκαγιά. Λόγος διχαστικός, στείρος, αμυντικός, παραπλανητικός, λαϊκιστικός, λόγος του χθες και όχι του αύριο. Κλειστός. Χωρίς ορίζοντα, μια παράθεση από απολυτίκια της αριστερής βεβαιότητας ότι αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με όσα λέμε, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα. Ακόμη και τώρα που έπεσαν όλα τα πέπλα των ελληνικών ψευδαισθήσεων, που αποκαλύπτονται Πλάνα και Σχέδια εκτροπής, ερασιτεχνισμοί και κυρίως τώρα που υπάρχει ενώπιον μας ο βαρύς λογαριασμός μιας χαμένης χρονιάς, ακόμη και τώρα οι κυβερνώντες μοιάζουνε με φανατικούς πιστούς που φορούν παρωπίδες. Ή μάλλον μοιάζουν με τους ανθρώπους που παραμένουν σ'' έναν αποτυχημένο γάμο. Τους είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουν τη σκληρή αλήθεια ότι αυτό που έδινε στις ζωές του νόημα είχε τόσο άσχημη κατάληξη. Η αφοσίωση στην πλανημένη πίστη είναι πιο ισχυρή από τη λογική και τον ρεαλισμό. Ζουν με τα ψέμματα όσο καλύτερα μπορούν, για όσο περισσότερο γίνεται.
Το ζήτημα δεν είναι να βρεθεί φόρμουλα για να επιβιώσουν μπας κάτι γίνει, αλλά να σωθεί η χώρα. Δεν θα προσφέρει καλές υπηρεσίες στον τόπο η αντιπολίτευση, αν επιχειρήσει να καβαλήσει το κύμα δυσαρέσκειας που μαζεύεται κατά της κυβέρνησης, προσβλέποντας σε ανάρρηση της στην εξουσία. Πρέπει να βρει το αφήγημα και τις λύσεις που θα πολεμήσουν τον λαϊκισμό και δεν θα τον αντικαταστήσουν από τα απολυτίκια της δεξιάς, κεντρώας ή κεντροαριστερής πίστης. Η πολιτική δεν είναι πράξη πίστης. Η πολιτική δεν είναι θρησκευτικό δόγμα που δεν χρειάζεται απόδειξη. Δεν είναι η πραγματικότητα, όπως εσύ νομίζεις ότι είναι. Η πολιτική είναι μετρήσιμο πρόγραμμα και προθυμία να αλλάξεις και να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις και τις ανατροπές της νέας εποχής. Κάθε εποχής.
