Περιμένω τη γνωμάτευση του κονκλαβίου των συνταγματολόγων για τις επισυνδέσεις Ρουμπάτη. Περιμένω επίσης εκδήλωση των ανησυχούντων πανεπιστημιακών, όχι γιατί ο Τσίπρας γνώριζε ποιους παρακολουθούσε η ΕΥΠ επί των ημερών του, αλλά γιατί η χούντα Κούλη επέτρεψε να διαρρεύσει η κατάθεση Ρουμπάτη στην Εξεταστική Επιτροπή. Κινδυνεύει η δημοκρατία!
Στα σοβαρά τώρα. Οι συμψηφισμοί βλάπτουν σοβαρά τους δημοκρατικούς θεσμούς. Επειδή παρακολουθούσε η ΕΥΠ του Τσίπρα αυτούς που παρακολουθούσε, αυτό δεν αποτελεί ελαφρυντικό για την παρούσα κυβέρνηση. Ας βρει επιτέλους έναν τρόπο ο Ν. Ανδρουλάκης να ενημερωθεί για ποιον λόγο τον παρακολουθούσαν. Προφανώς η δήλωση Κοντολέων πως παρακολουθείτο για εθνικούς λόγους δεν αρκεί. Αυτά επί της αρχής.
Όμως πολιτική είναι κυρίως οι συγκρίσεις, είναι το κλίμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ένα κόμμα, πολύ δε περισσότερο αν βρίσκεται στην εξουσία και υφίσταται τη φθορά της, οφείλει να αναδεικνύει, αν έχει τα στοιχεία, πως η αντιπολίτευση δεν είναι άμωμη και άσπιλη. Να τα παρουσιάζει στους πολίτες για να κρίνουν και να συγκρίνουν, πολύ δε περισσότερο αν η αξιωματική αντιπολίτευση - όπως στην περίπτωση των επισυνδέσεων Ανδρουλάκη - έχει αναγάγει το ζήτημα σε κύριο αντιπολιτευτικό όπλο.
Μάλιστα στην περίπτωση Ρουμπάτη έγινε γνωστό πως ο τότε πρωθυπουργός ήταν ενημερωμένος για την παρακολούθηση του τηλεφώνου στενού συνεργάτη του και έδωσε ο ίδιος την άδεια να συνεχιστεί η παρακολούθηση. Η υποκρισία πρέπει να αποκαλύπτεται, πάντα όμως τεκμηριωμένα και μαζί της να καταρρέει και το οποιοδήποτε ηθικό πλεονέκτημα.
Στην περίπτωσή μας, στο επίπεδο της τακτικής, η κυβέρνηση είναι ικανοποιημένη με την ισοπαλία, υπό την έννοια πως αρχικά βρισκόταν σε θέση δυσχερούς άμυνας, ενώ τώρα το κλίμα έχει εξισορροπηθεί. Επικοινωνιακά η προσοχή στράφηκε εκτός από τον Ανδρουλάκη και στον άλλοτε στενό συνεργάτη του Α. Τσίπρα που, δικαίως εξοργισμένος με την παρακολούθησή του, ζητεί εξηγήσεις από τον τέως πρωθυπουργό.
Θα διερωτηθεί ο αναγνώστης «και με την ποιότητα της δημοκρατίας μας, τι γίνεται; Με διαρκείς συμψηφισμούς οι θεσμοί υπονομεύονται». Αν συνεχώς χαμηλώνει ο πήχης των προσδοκιών των πολιτών από την πολιτική τάξη, τότε ανοίγει ο δρόμος σε δυνάμεις που αντιμάχονται τη φιλελεύθερη δημοκρατία και λαϊκίζοντας να κερδίζουν έδαφος.
Οι αντισυστημικές δυνάμεις στην Ευρώπη δε διαθέτουν πλούτο δικών τους ιδεών. Εκμεταλλεύονται τα λάθη των συστημικών κομμάτων είτε αυτά ανήκουν στην Κεντροαριστερά είτε στην Κεντροδεξιά και πάνω σε αυτά τα λάθη κτίζουν τη δική τους ατζέντα.
Συνεπώς οι τακτικές κινήσεις των κομμάτων που ασκούν εξουσία μπορεί βραχυπρόθεσμα να αποδίδουν προς όφελος του ενός ή του άλλου κόμματος, σε βάθος χρόνου όμως υποσκάπτουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Τακτικά καλοί είναι οι συμψηφισμοί, αυτό όμως που προέχει είναι ο σεβασμός των θεσμών.
