«Έχω στα σκαριά μια νέα ποιητική συλλογή και την έντυπη ανθολογία ποιημάτων σύγχρονων ποιητών που θα βγάλει το Varelaki από τις εκδόσεις Μοmemtum. Από κει όπου είχα βγάλει και το βιβλίο μου «Το θέατρο στην ποίηση» το 2017». Μόλις κυκλοφόρησε συγκεντρωτικός τόμος με «Ποιήματά» μου [2009-2017] από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πολύ σημαντικό βιβλίο, ο καθρέφτης μιας δεκαετίας περίπου!»
Παρ' ότι νεότατη, συγκεντρώνει ήδη τα πρώτα ποιητικά υπάρχοντά της, υπηρετώντας ταυτόχρονα και πεζογραφία, θέατρο, μετάφραση, το προσωπικό varelaki της και στήνει υπέροχες και ενδιαφέρουσες ανθολογίες. Η Ασημίνα Ξηρογιάννη, έχοντας στη φαρέτρα της θεατρικές και φιλολογικές σπουδές και πάθος και με το θέατρο και με την ποίηση, μας ανοίγει στο liberal.gr το λογοτεχνικό της εργαστήρι: τα ήδη έτοιμα βιβλία πρώτα, κατόπιν οι συνθήκες, θα ακολουθήσουν οι εμμονές, οι αγάπες, τα πρώτα αναγνώσματα, ώσπου να φτάσει να γίνει ό,τι αγάπησε, εντέλει, η ζωή της.
«Μέγα μυστήριο η συγγραφή! Γοητευτικό και ευτυχώς, άλυτο. Γι’ αυτό και συναρπαστικό πάντα!» θα μας πει.
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
- Κυρία Ξηρογιάννη, υπάρχει τελετουργία γραφής [συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνήθειες] ή παντού μπορείτε να γράψετε εσείς;
Δεν υπάρχει τελετουργία γραφής, όχι. Το αντίθετο. Μπορώ οπουδήποτε βρίσκομαι να σημειώσω στο μπλοκάκι που κουβαλώ μαζί μου πάντα -ακούγομαι λίγο γραφική.
Ό,τι σημειώσω, αργότερα θα το επεξεργαστώ. Γενικά, μ’ αρέσει τα βράδια να δουλεύω μέσα στη σιωπή, σε ιδανικές συνθήκες. Αλλά οι συνθήκες δεν είναι σχεδόν ποτέ ιδανικές. Η καθημερινότητα συχνά είναι διασπαστική.
- Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε πλάνο, να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή η αρχική φράση;
Το πλάνο έρχεται μετά. Πρώτα έρχεται το αρχικό ερέθισμα και ό,τι αυτό μπορεί να μου φέρει. Στη συνέχεια, και αφού έχω ελεύθερα επεξεργαστεί το ερέθισμα, δουλεύω αλλιώς, μπαίνω σε έναν διαφορετικό δρόμο, σε μια πορεία και έχω έναν στόχο, κάτι να επικοινωνήσω στον αναγνώστη.
- Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο;
Η νουβέλα μου με τίτλο «Το σώμα του έγινε σκιά» (Ανατολικός, 2010 ), και τώρα και σε ελεύθερη ψηφιακή, παράλληλα: https://www.openbook.gr/to-soma-toy-egine-skia/ Γράφτηκε και ως θεατρικό πρώτα... και ήταν περιπετειώδης η γραφή του. Και σε διάφορα μέρη: Αθήνα- Αίγινα- Σάμος.
- Υπάρχουν συγγραφικές εμμονές; Θέματα στα οποία επανέρχεστε, τεχνικές που χρησιμοποιείτε και ξαναχρησιμοποιείτε, γρίφους κι αινίγματα που προσπαθείτε μια ζωή γράφοντας να επιλύσετε;
Βεβαίως, είναι ένα πάλεμα μονίμως! Μέγα μυστήριο η συγγραφή! Γοητευτικό και ευτυχώς, άλυτο. Γι’ αυτό και συναρπαστικό πάντα!
Έμαθα πολλά καθώς εργαζόμουν πάνω στο θεατρικό μου «Οντισιόν» (Βακχικόν, 2015), μια και η θεατρική γραφή κρύβει τις δικές τις εκπλήξεις και σε βάζει σε ποικίλες διαδικασίες.
- Τι πρέπει να έχει μια ιστορία για να γίνει ιστορία σας;
Να μιλήσει στην ψυχή μου έστω με έναν τρόπο. Συχνά λέω πως στην ποίηση υπάρχει μία ιστορία πίσω από κάθε ποίημα. Ιστορία δική μας ή των άλλων. «Το σώμα του έγινε σκιά» είναι μια νουβέλα βασισμένη σε αληθινά γεγονότα τα οποία με μετέπλασαν λογοτεχνικά. Ωστόσο, κάποιοι αναγνώστες και κριτικοί θεώρησαν πως εγώ και ο ήρωάς μου ο Άγγελος έχουμε κοινά στοιχεία.
- Ένας ήρωας ή μια ηρωίδα για να γίνει ήρωάς σας ή ηρωίδα σας;
Να έχει κάποια χαρακτηριστικά που να με θυμίζουν ως πρόσωπο ή να με αφορούν! Ή να με γοητεύει αφόρητα!
- Ποιος ήρωας ή ποια ηρωίδα σας έφτασαν ως εσάς με τον πιο αλλόκοτο τρόπο;
Ο Άγγελος από το «Σώμα του έγινε σκιά» και η Αννίκα από το ομώνυμο ποίημα που περιλαμβάνεται στον τόμο «Ποιήματα 2009-2020» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ακόμα, μυστηριωδώς μού αποκαλύφθηκε η Σοφί, η ηρωίδα από το υβριδικό βιβλίο μου «23 μέρες», Γαβριηλίδης, 2015.
- Το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας εντυπωσίασε;
Από παιδί ακόμα... «Ο θησαυρός της Βαγίας», το οποίο αναφέρεται και στον ιδιαίτερο τόπο μου την Αίγινα.
Πάντα με εντυπωσίαζαν ο Καραγάτσης, ο Παπαδιαμάντης και ο Βιζυηνός, γενικότερα! Τους θεωρώ μοναδικούς.
- Υπάρχει βιβλίο που μπορείτε να πείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή ή βιβλίο στο οποίο συχνά επιστρέφετε;
Ας μου επιτραπεί εδώ να καταθέσω κάτι πιο προσωπικό. Επιστρέφω πάντα στα κείμενα και τα βιβλία του καθηγητή μου στη Φιλολογία, του Βαγγέλη Αθανασόπουλου. Έχω μάλιστα γράψει κείμενα για τον ίδιο* και πάντα ανατρέχω σε αυτόν.
*Fractal /Μεταβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου
Bookstandfiles/H Ποιητική του πόνου
- Αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποιητές;
Όμηρος, Σαπφώ, Μπέκετ, Τέννεσυ Ουίλιαμς, Τσέχωφ, Ίψεν, Σαίξπηρ, Χιουζ, Πλαθ, Χατζηλαζάρου, Καβάφης και άλλοι.
Βασικά τελευταία μελετώ τον πολυβραβευμένο Μάρκ Στραντ. Επειδή γοητεύθηκα και μου μίλησε πολύ, τον συστήνω στο ελληνικό κοινό με βιβλίο για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ανθολόγησα και μετέφρασα ποιήματά του που έτυχαν θερμής υποδοχής. Προτείνω, λοιπόν, στους αναγνώστες το βιβλίο «Προσωρινή Αιωνιότητα» (εκδ.Βακχικόν). Η εισαγωγή είναι του Αναστάση Βιστωνίτη.
- Κατά την διαδικασία της συγγραφής, ακούτε μουσική, έχετε ανάγκη από απόλυτη σιωπή, διαβάζετε άλλα βιβλία ή ποιητές, καταφεύγετε σε εικαστικά έργα;
Τα έχω κάνει όλα. Ή τα κάνω, αναλόγως με τη διάθεσή μου κάθε φορά. Πάντως διαβάζω -γράφω και το αντίστροφο. Συνεχώς αυτό. Δεν γίνεται αλλιώς.
- Να αναφερθούμε σε εκείνο που γράφετε σήμερα;
Έχω στα σκαριά μια νέα ποιητική συλλογή και την έντυπη ανθολογία ποιημάτων σύγχρονων ποιητών που θα βγάλει το Varelaki από τις εκδόσεις Μοmemtum. Από κει όπου είχα βγάλει και το βιβλίο μου «Το θέατρο στην ποίηση» το 2017.
Μόλις κυκλοφόρησε συγκεντρωτικός τόμος με «Ποιήματά» μου [2009-2017] από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Πολύ σημαντικό βιβλίο, ο καθρέφτης μιας δεκαετίας περίπου!
