Του Θανάση Χειμωνά
Ξέρω πως το θέμα είναι «μπανάλ». Έχω άλλωστε παρατηρήσει πως όσα φορές αρθρογραφώ σχετικά με αυτό τα πονήματά μου εξασφαλίζουν ελάχιστα share. Τι να κάνουμε όμως… Κάποιοι πρέπει να ασχοληθούν με μια φιλοναζιστική οργάνωση που ψηφίζεται από τον κόσμο και μπουκάρει στην βουλή ως κόμμα. Κάποιοι πρέπει να αναφερθούν στην σημαντικότερη δίκη στην ελληνική ιστορία από εκείνη της Χούντας.
Σήμερα, στη δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν η σειρά του Νίκου Αλιβιζάτου να καταθέσει. Πρόκειται για έναν εξαίρετο επιστήμονα, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, με πλούσια πολιτική δράση- η οποία συνεχίστηκε και στα, δύσκολα, χρόνια που διανύουμε, από το 2010 και μετά. Το 2015 ο κ. Αλιβιζάτος υπήρξε η πρόταση του Ποταμιού (που στηρίχτηκε και από το ΠΑΣΟΚ) για την προεδρία της Δημοκρατίας. Προσωπικά, είχα την τιμή να συνυπάρξω μαζί του στην, θρυλική αλλά ξεχασμένη σήμερα, κίνηση των «58».
Εδώ να πούμε πως δεν είναι καθόλου εύκολο για κάποιον να καταθέσει εναντίον της Χρυσής Αυγής. Μπροστά στους ανθρώπους της- σε δίμετρους σκίνχεντ κυρίως οι οποίοι δύσκολα θα ξεχάσουν τη φάτσα του. Ειδικά από τη στιγμή που δεν διαθέτει σε μόνιμη βάση σωματοφύλακες να τον προστατεύουν.
Ο κ. Αλιβιζάτος μίλησε για την πρώτη του προσωπική εμπειρία με τους χρυσαυγίτες. Για ένα ντου που είχαν κάνει –μετέπειτα γνωστά- στελέχη της Οργάνωσης το 2010, στην Παλαιά Βουλή, σε μια εκδήλωση για την Ιθαγένεια. Τότε που ο –βουλευτής πια- Ηλίας Παναγιώταρος τον είχε πιάσει από το πέτο λέγοντάς του: «Γιατί δεν λες το όνομά σου ρε, να πεις ότι σε λένε Λεβί". Αξίζει να σημειωθεί πως το βιντεάκι του εν λόγω «ακτιβισμού» (το οποίο είχε τότε γίνει ψιλοviral) εξακολουθεί να είναι αναρτημένο στο επίσημο site της Χ.Α.
Ο Αλιβιζάτος ήταν από τους πρώτους που υποστήριξαν πως η Χρυσή Αυγή πληροί τις προϋποθέσεις να διωχθεί ως εγκληματική οργάνωση. Μάλιστα, για την τοποθέτησή του αυτή εισέπραξε και μια μήνυση από τους χρυσαυγίτες οι οποίοι τον κατηγόρησαν για ηθικό αυτουργό βομβιστικής επίθεσης (!) σε βάρος των γραφείων τους. Σήμερα τεκμηρίωσε ξανά την άποψή του αυτή, μιλώντας ξεκάθαρα για ύπαρξη Ταγμάτων Εφόδου: «Υπάρχει ένα κοινό καθοδηγητικό κέντρο. Και η ύπαρξη ταγμάτων εφόδου, είμαι ειδικός σε αυτά, όπως του Μουσολίνι πριν την πορεία στη Ρώμη και του Χίτλερ. Είχα δει οργανωμένες ομάδες να εισβάλλουν στην αγορά της Αθήνας, στο Μεσολόγγι. Είχα διαβάσει το περιστατικό για τους Αιγύπτιους ψαράδες. Το μεγάλο ζήτημά μου είναι ο εκφυλισμός της Δημοκρατίας. Την επώαση του αυγού του φιδιού, θα έπρεπε να προλάβουμε. Η σημαία τους ας μην κοροϊδευόμαστε, μοιάζει με αγκυλωτό σταυρό»
Ορθώς ο κ. Αλιβιζάτος στηλίτευσε την «ναζιστική ιδεολογία» της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιώντας ως αποδείξεις το τάργκετ γκρουπ των επιθέσεών της (μετανάστες, αναρχικοί, αριστεριστές αλλά και φιλελεύθεροι) και ένα απόσπασμα του Γιόζεφ Γκέμπελς το οποίο ταυτίζεται, όπως υποστήριξε, με συγκεκριμένες δημόσιες ομιλίες του Ηλία Κασιδιάρη καταλήγοντας: «Χωρίς τη βία η Χρυσή Αυγή παύει να υπάρχει... Το χτύπημα στον Φύσσα δεν ήταν του συγκεκριμένου αυτουργού, ήταν της ίδιας της οργάνωσης».
Ένα απλό γκουγκλάρισμα αρκεί για να πληροφορηθεί κανείς όλα όσα είπε στο δικαστήριο ο Νίκος Αλιβιζάτος. Και να καταλάβει πως η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα απλό κόμμα σαν όλα τα άλλα.
Πέρα από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα που την αβαντάρει ασύστολα, η Χρυσή Αυγή απολαμβάνει και την ανοχή ενός τεράστιου μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Ψευτοαριστεροί που βλέπουν σε αυτήν έναν άτυπο σύμμαχο στον αγώνα εναντίων «των μνημονίων και της Ε.Ε.». Light ακροδεξιοί που την γουστάρουν επειδή επιτίθεται σε «κουμμούνια» και «λαθρομετανάστες». Ψευτοφιλελεύθεροι που, από εμμονική μικρόνοια αλλά και έναν αντικομμουνισμό άλλων εποχών, εγκλωβίζονται στο γράμμα του νόμου και τον «σεβασμό στη λαϊκή εντολή». Και φυσικά, κόσμος και κοσμάκης που απλώς αδιαφορεί.
Χρήσιμο νομίζω είναι να μελετήσουμε το πώς ανέβηκε στην εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ. Γιατί το τι συνέβη μετά το γνωρίζουμε –θεωρώ- όλοι μας.
