Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το στιγμιότυπο από το πρωϊνό πάνελ του Γιώργου Παπαδάκη ήταν πολύ χαρακτηριστικό. Το στούντιο έχει συνδεθεί με το χωριό Μεθώνη στην Πιερία και η ρεπόρτερ της εκπομπής ρωτάει μια κάτοικο γιατί συμμετέχει στις κινητοποιήσεις κατά της μεταφοράς μεταναστών στην περιοχή της:
«Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να έρθουν εδώ, σ'ένα μικρό χωριό που η εγκληματικότητα είναι στο μηδέν. Όπως συμπεριφέρονται...»
«Πώς συμπεριφέρονται; Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στη συμπεριφορά τους;».
«Τα εγκλήματα που κάνουν».
«Μα, ποια εγκλήματα κάνουν;»
«Αυτά που δείχνετε κι εσείς όλη την ώρα στις ειδήσεις. Βιασμούς, κλεψιές όλα αυτά. Ο, τι λέτε στα δελτία ειδήσεων».
Προχθές κάποιοι είπαν ότι με το Μεταναστευτικό η Νέα Δημοκρατία θα έρθει αντιμέτωπη με τους δαίμονες της. Το πρόβλημα δεν το έχει μόνο η Νέα Δημοκρατία. Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία θα έρθει αντιμέτωπη με το σκοτάδι με το οποίο τα τελευταία χρόνια αναμετρηθήκαμε μόνο περιστασιακά, όταν επηρμένες εξουσίες ένιωσαν ότι αμφισβητούνται οι επιλογές τους «από τους αγράμματους και τους λαϊκούς».
Το σκοτάδι της ελληνικής κοινωνίας είναι βαθύ και φυσικά συνδέεται με τη μεγάλη επιρροή της Εκκλησίας της Ελλάδος και των εθνικιστικών δεισιδαιμονιών που υπάρχουν σε όλους, ανεξαιρέτως, τους πολιτικούς χώρους. Θυμόμαστε όλοι πόσο σκληροπυρηνικά εθνικιστικό και θρησκόληπτο ήταν το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» κι αν το ξεχάσαμε, το θυμηθήκαμε όταν αυτό μετακόμισε en bloc στο ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει αγαστά με την αντισημιτική ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου.
Δεν το έχει μόνο η Νέα Δημοκρατία το πρόβλημα. Στη Νέα Δημοκρατία απλώς στεγάζονται οι ακροδεξιοί που υπάρχουν σε κάθε ευρωπαϊκή κοινωνία.
Και είναι άδικο να λέμε ότι προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία τους «χάιδεψε τ'αυτιά» για να ανέλθει στην εξουσία. Τον «αγώνα της Νέας Δημοκρατίας τον σήκωσε στους ώμους του, μόνος του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος έλεγε ακριβώς τ'αντίθετα από αυτά που το ακροδεξιό ακροατήριο ήθελε ν'ακούσει. Αυτιά χάϊδεψαν στις τοπικές κοινωνίες οι υποψήφιοι που ήθελαν να πλιατσικολογήσουν ψήφους χωρίς να κοπιάσουν αλλά πάνω απ'όλα τα Μήντια που είχαν αναλάβει το «θεάρεστο Αντισύριζα αγώνα», τα ίδια Μέσα και οι ίδιοι πανελατζήδες που το 2011 έστειλαν τον κόσμο στο Σύνταγμα να μουτζώσει τη Βουλή.
Θα ήταν παράλειψη να μην κάνουμε μια αναφορά στους διάφορους φιλελεύθερους και κεντροαριστερούς δημόσιους διανοούμενους που από τα κανάλια τους στα social media και δευτερευόντως μέσω της αρθρογραφίας, αντιμετώπιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ λες και είχε καταλάβει την εξουσία παράνομα (αποκαλούσαν την κυβέρνηση «Χούντα» και «καθεστώς») παριστάνοντας ότι δεν αναγνώριζαν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ τους πρώην συντρόφους τους από το ΠΑΣΟΚ με τους οποίους «φτιάχτηκαν» παρέα μετά το 1980.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα εκφράζει ένα κόσμο που πηγαίνει πίσω στο χρόνο, ξεκινάει από τα «Δημοκρατικά Τάγματα Ασφαλείας» του Ελευθερίου Βενιζέλου και φτάνει στο «Ρουβίκωνα», από τον Παύλο Γύπαρη μέχρι τον Παύλο Πολάκη, αυτός ο κόσμος δεν διαφέρει και τόσο πολύ από τον «εθνικό κορμό» της Δεξιάς τον οποίο με ευκολία συνδέουμε με τους «Δαίμονες» της ελληνικής κοινωνίας.
«Δαίμονες» της κοινωνίας είναι η αποδοχή της πολιτικής βίας, ο ανορθολογισμός, ο εθνικισμός, η θρησκοληψία και πάνω απ'όλα η βαθιά και καθολική αγραμματοσύνη. Κι όλα αυτά χαρακτηρίζουν τόσο τη Δεξιά όσο και την Αριστερά.
Τι κάνουμε τώρα ενώπιον της τεράστιας εθνικής πρόκλησης;
Το Κέντρο οφείλει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Το περιγράφει ωραία ο Λευτέρης Κουσούλης όταν ορίζει τα κόμματα ως «επεξεργαστές νοημάτων» και αυτός είναι ο λόγος που συχνά λέμε ότι η χώρα χρειάζεται «σοβαρή Αριστερά» και «σοβαρή Δεξιά» δηλαδή να έχει πρόσωπα που μπορούν να επεξεργαστούν τα νοήματα, να εξηγούν στους πολίτες τις έννοιες και να μην εξαντλούν την αντιπαράθεση στη συνθηματολογία. Το Κέντρο τα τελευταία χρόνια αποποιήθηκε τον προνομιακό του ρόλο ως «επεξεργαστής νοημάτων», όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι. Στον υστερικό αυταρχισμό του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι απάντησαν με την Αντισυριζα υστερία και τώρα που είμαστε πάλι αντιμέτωποι με μια εθνική κρίση ίσως πιο σοβαρή από την οικονομική, ο, τι το Κέντρο παρίστανε ότι δεν έβλεπε ή το αντιμετώπιζε αφ'' υψηλού είναι εδώ, απειλητικό, ετοιμοπόλεμο, εξοπλισμένο με αποστομωτικές απαντήσεις, όπως η συμπολίτης μας από την Πιερία: «Οι μετανάστες θα μου κάνουν αυτά που μου λέγατε εσείς στα κανάλια ότι κάνουν. Γιαυτό δεν τους θέλουμε».
Η πρόκληση είναι πραγματικά τεράστια αλλά προφταίνουμε. Αρκεί ν'αποφασίσουμε να αντιδράσουμε ως ενήλικες.
