Είχε, ως πολιτική οντότητα, μια εξέλιξη μάλλον ανάστροφη από αυτήν που περιέγραψε ο Δαρβίνος για τα έμβια όντα…
Ειδικότερα…
Ας δούμε τις τρεις πιο εμβληματικές μορφές της…
Λεωνίδας Κύρκος
Αστικής καταγωγής, γιος υπουργού του Καφαντάρη, ο οποίος αργότερα πέρασε και από το Λαϊκό Κόμμα, ακολούθησε και μοιράστηκε τη μοίρα των ηττημένων του Εμφύλιου, των διωγμένων, των κατατρεγμένων, των απόκληρων. Διετέλεσε θανατοποινίτης, έζησε σε φυλακές και εξορίες παίζοντας φυσαρμόνικα και υμνώντας τη ζωή. Χωρίς να βγάλει, π.χ. προς τιμήν του Ουλιάνοφ, το παιδί του – την ύπαρξη του οποίου, άλλωστε, ουδείς γνώριζε όσο ο ίδιος ζούσε- Βλαδίμηρο ή Νικολάι, ο γιος του υπουργού που μοίρασε σπίτια σε χιλιάδες πρόσφυγες ζούσε μέχρι τα στερνά του σε μια τρυπούλα πάνω από τα Εξάρχεια. Μαζί με τη γάτα του, μετά τον θάνατο της Καλλής…
Κουβαλούσε, ενσάρκωνε, συμπύκνωνε το ήθος μιας Αριστεράς που την ήθελε αλύγιστη, αλλά και ανοιχτόμυαλη, και βρήκε το θάρρος να καταγγείλει με λόγια απίστευτα σκληρά τόσο τους φρικτούς εγκληματίες και τους φαιδρούς εξουσιαστές που αυτή η παράταξη εξέθρεψε στα σπλάχνα της όσο και τον Σύριζα «των ποικιλώνυμων συνιστωσών» και των υπερβατικών στοχεύσεων.
Θα μπορούσε, ίσως, κανείς να του καταλογίσει μόνο έλλειμμα διορατικότητα αφού – θέλοντας να αποκλείσει τον πρωθιερέα του λαϊκισμού από το κατευόδιό του- ζήτησε να τον αποχαιρετήσει μόνο ο… Κουβέλης!
Μιχάλης Παπαγιαννάκης
Είχε μια τεχνοκρατική επάρκεια και έναν πραγματισμό που θα τον ζήλευαν πολιτικοί από κάθε χώρο. Συνδύαζε οξυδέρκεια και ευθυκρισία με κοινωνική ευαισθησία και σχεδόν υπερβατικό αναθεωρητισμό. Πίστευε στις αξίες, δυσπιστούσε στους «αξιολάγνους». Όπως και ο Κύρκος δεν πίστευε σε Θεό, αλλά ουδέποτε πρόσβαλε του πιστούς και την πίστη.
Η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε τα προσωπικά του δράματα ήταν σχεδόν εξωπραγματική. (Την ημέρα που, σε μια επιτήρηση εξετάσεων, μετέφερα τον πόνο μου στη γυναίκα του, επειδή είχε χαθεί σε ατύχημα με μηχανάκι η κόρη του κουμπάρου μου και αδελφικού μου φίλου Διονύση Βενιεράτου, αυτή μου μετέφερε την αγωνία της, επειδή ο γιος τους είχε πάρει και αυτός μηχανή. Στην κηδεία του παιδιού ο Μιχάλης ήταν όρθιος, γενναίος, στωικός). Και συνέχισε να μάχεται.
Η αρρώστια του, όμως, στη συνέχεια τον υποχρέωσε να κάνει δρόμο για τον …Κουβέλη.
Φώτιος - Φανούριος
Ο άνθρωπος που ευλογήθηκε από τον Κύρκο… Ο άνθρωπος που ευνοήθηκε από τον Παπαγιαννάκη… Ο άνθρωπος που η ανανεωτική Αριστερά υποχρεώθηκε να κάνει σημαιοφόρο της… Ο άνθρωπος αυτός έγινε υπουργός του απαίδευτου κακέκτυπου του Ανδρέα. Και αναπληρωτής του (Καμμένου) αντιψεκαστήρα… Ενώ η κόρη του πανηγύρισε την υπουργοποίησή του, μοιάζοντας όξος προς όλες τις κατευθύνσεις…
Τώρα, όμως, δεν ασχολείται καθόλου με τα αν ο βόθρος όζει… Καταγγέλλει και ξεφωνίζει, επειδή η αποκάλυψή του έγινε με μεθόδους αμφιλεγόμενης νομιμότητας…
Αυτός ο άνθρωπος αποτελεί την επίστεψη, το ανώτατο επίπεδο, στο οποίο έφτασε στον τόπο μας η ανανεωτική Αριστερά…
