Όταν η κυβέρνηση σταδιακά ακύρωνε τα μέτρα της καραντίνας ουδείς είχε τότε διαφωνήσει. Κανένας φορέας, κανένα κόμμα, καμιά συλλογικότητα.
Δεν ακούστηκε άλλη άποψη.
Τότε όλοι είχαν κάνει την διαπίστωση πως, μετά από μια καθολική δίμηνη καραντίνα, οι ψυχικές και οι οικονομικές αντοχές των πολιτών είχαν εξαντληθεί.
Αξία έχουν οι προτάσεις ή οι ενστάσεις και οι διαφωνίες, όταν γίνονται σε χρόνο ενεστώτα. Όσοι είχαν τότε καταθέσει τις διαφωνίες τους, νομιμοποιούνται σήμερα να κάνουν κριτική.
Συνεπώς σήμερα ουδείς δικαιούται να ασκεί κριτική σε πολιτικό επίπεδο.
Αυτοί που στις κρίσιμες στιγμές ήταν κρυμμένοι και τώρα κρίνουν εκ του αποτελέσματος, «το παίζουν τζάμπα μάγκες».
Αλήθεια, όταν η κυβέρνηση προχωρούσε σε σταδιακή άρση της καραντίνας τι περιμέναμε; Όλοι γνωρίζαμε τα ρίσκα αυτής της επιλογής.
Ποντάραμε σε δύο παράγοντες που θα απέτρεπαν την αύξηση των κρουσμάτων.
1.Στην αυτοπειθαρχία των πολιτών και
2.Στην ανεπιβεβαίωτη επιστημονικά άποψη πως οι υψηλές θερμοκρασίες θα αποτελέσουν ανάχωμα στην εξάπλωση του ιού.
Στην πρώτη περίπτωση πέσαμε τραγικά έξω και η δεύτερη δεν επαληθεύτηκε.
Δεν εκτιμήσαμε σωστά το γεγονός πως οι νέοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν τις δικές τους προτεραιότητες.
Θέλουν να διασκεδάσουν, θέλουν να ζήσουν, παίζοντας ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τις πιθανότητες. Όλα όσα γίνονται στις παραλίες, στις συναυλίες, στα πάρτι, στα μπαράκια, ήταν αναμενόμενα.
Σήμερα όλοι αυτοί οι χώροι, όλες αυτές οι εκδηλώσεις είναι κινούμενες υγειονομικές βόμβες.
Επιπροσθέτως, υπάρχει μέσα στην νεολαία και μια σημαντική κατηγορία παιδιών που δηλώνουν ανυπότακτα στις εντολές της πολιτείας. Αυτό το δηλώνουν με τον τρόπο που διασκεδάζουν, αψηφώντας τις κυβερνητικές οδηγίες. Το πρόβλημα π.χ. στην Ικαρία είναι και ιδεολογικό.
Η κυβέρνηση έκανε μια επιλογή. Απέκλεισε για τους λόγους που προανέφερα την επαναφορά της εθνικής καραντίνας. Συνεπώς, το μόνο όπλο που διαθέτει είναι η αστυνόμευση.
Αυτό—το αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης—είναι τεχνικά αδύνατο. Πώς θα ελέγξει ότι θα τηρηθούν οι οδηγίες της για τον τρόπο που θα διεξαχθούν π.χ. τα πανηγύρια σε όλη την επικράτεια;
Ακόμα και αν αποφασίσει να τα απαγορεύσει απολύτως, πώς θα υλοποιηθεί αυτή η απόφαση; Τι θα γίνει το Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο; Μας πέρασε από το μυαλό;
Πώς η κυβέρνηση θα διαχειρισθεί την πίστη όλων αυτών που θα συνωστισθούν για να προσκυνήσουν;
Σε παρόμοιες καταστάσεις δεν λειτουργεί η λογική, αλλά το θυμικό ή κάτι ακόμα πιο ανεξέλεγκτο, η θρησκευτική πίστη.
Μήπως θα πρέπει να εφαρμόσει προληπτικές τοπικές καραντίνες για να αποφύγει τα χειρότερα; Ούτως ή άλλως αντιδράσεις θα υπάρξουν ό,τι και να γίνει. Τουλάχιστον ας σωθούν ζωές και ας φροντίσουμε για τις αντοχές του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Πάντως είναι υποκριτικό κάποιοι να πέφτουν από τα σύννεφα με την έξαρση της πανδημίας. Τι περίμεναν; Το θαύμα;
Είτε μας αρέσει είτε όχι η σχέση αίτιο/αποτέλεσμα υπάρχει και λειτουργεί.
