Ο υπουργός Εξωτερικών με τη δημόσια, θαρραλέα και κατηγορηματική παρέμβασή του απέναντι στις προκλητικές απαιτήσεις του τουρκικού επεκτατισμού, ενίσχυσε την εθνική αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια, είπε όχι σε όποια σχέδια εξυφαίνονται στα παρασκήνια, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Είπε όχι στη μυστική διπλωματία του κατευνασμού, της τουρκοφοβίας, της ενδοτικότητας, στους κύκλους του συμβιβασμού. Είχαμε πολύ καιρό να δούμε μια τέτοια πραγματικά ελληνική στάση, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη.
Ήταν επόμενο με τη στάση του να προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό, τόσο στους Τούρκους όσο και στους Γερμανούς συνεταίρους τους που βλέπουν τα εν εξελίξει σχέδιά τους να προσκρούουν σε πολύ σοβαρά προβλήματα, για τα οποία τώρα πρέπει να ανασυνταχθούν για να μη ναυαγήσουν.
Με την παρέμβασή του ο υπουργός αποκάλυψε πως στις διερευνητικές επαφές που με πρωτοβουλία των Τούρκων αμέσως εξελίχθηκαν σε πολιτική διαπραγμάτευση, συζητούνται οι γνωστές τουρκικές διεκδικήσεις όπως:
Αποστρατικοποίηση νησιών, Μουσουλμανική μειονότητα, Εναέριος χώρος, Χωρικά ύδατα κλπ, δηλαδή όλος ο κατάλογος των γνωστών παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων και σε καμία περίπτωση η Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, το μόνο θέμα που αφορά την ελληνοτουρκική κρίση, σύμφωνα με την ελληνική εξωτερική πολιτική δεκαετιών.
Αυτά φαίνεται να είναι θέματα, που περιλαμβάνονται στη νεφελώδη επίσημη κυβερνητική ονομασία θαλάσσιες ζώνες. Η επικοινωνιακή προετοιμασία με αποκοίμιση της κοινής γνώμης, για την αποδοχή του γερμανικής καθοδήγησης ελληνοτουρκικού διαλόγου, αποδεδειγμένα τώρα άνευ όρων, επιδιώκεται με διάφορα προσχήματα: «δεν φοβόμαστε το διάλογο», «οι διερευνητικές δεν είναι διαπραγματεύσεις», «δεν κρατούνται ούτε πρακτικά», «η κάθε πλευρά καταθέτει ιδέες» κλπ, απομακρύνοντας επιμελώς απ' τα μέσα ενημέρωσης φωνές που ενοχλούν.
Ποτέ δεν θα έρχονταν στο τραπέζι οι Τούρκοι, αν επρόκειτο να συζητήσουμε Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, με βάση το δίκαιο της θάλασσας που δεν αναγνωρίζουν. Ήρθαν για να πάρουν ότι μπορέσουν, όπως πάντα, από την ελληνική κυριαρχία, σύμφωνα με το πολλές φορές διακηρυγμένο: «ελάτε να μας τα δώσετε στο τραπέζι ή θα τα πάρουμε στο πεδίο όπου θα πληρώσετε και το κόστος».
Εμείς τι ζητάμε, τι περιμένουμε να πάρουμε από αυτό το τραπέζι με τον Τουρκικό καταλόγου των εξωφρενικών απαιτήσεων; Για να υποχωρήσουμε κάτω από την πίεση των Γερμανών και τις απειλές των Τούρκων, προκειμένου να συναντήσουμε κάποιες από τις απαιτήσεις τους;
Και αφού λοιπόν αποκαλύφθηκαν και απορρίφθηκαν δημόσια και κατηγορηματικά απ' τον υπουργό με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού, οι παράνομες και εξωφρενικές τουρκικές απαιτήσεις που συζητούνταν ως θαλάσσιες ζώνες, θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από τους υπηρεσιακούς παράγοντες των διερευνητικών, καθώς και μιας νέας συνάντησης του υπουργού που θα ετοιμάσει τη συνάντηση του πρωθυπουργού;
Θα συνεχίσουμε ανασφαλείς και δειλοί, μην μας πουν ότι «δεν συζητάμε με τους καταπατητές» να κρύβουμε το απόλυτο αδιέξοδο, των χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο και ατζέντα απ’ την αρχή διερευνητικών;
Θα συνεχίσουμε με τις ανούσιες φοβικές εκφράσεις «προσερχόμαστε με καλή πίστη, με ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη, αναζητούμε διαύλους επικοινωνίας» με την περιβόητη θετική ατζέντα, ως νέα ονομασία των διερευνητικών;
Αυτήν την Ευρωπαϊκή ατζέντα χωρίς όρους για την κατοχική Τουρκία, που δεν αναγνωρίζει ούτε την Κυπριακή Δημοκρατία θα στηρίξουμε; Κάποιο ΒΕΤΟ, κάποιο ανάστημα θα σηκώσουμε ποτέ;
Αν πρόκειται όμως για ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων, εμπόριο, τουρισμός κλπ, κανείς δεν έχει αντίρρηση. Αλλά τότε υπάρχουν αντίστοιχα υπουργεία όπως με όλες τις χώρες. Με την αποκάλυψη του περιεχομένου τους και την κατάληξη σε Πολιτικό Διάλογο για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, δικαίωσαν όσους τις απέρριπταν.
Η διαφορά μας είναι μία και μοναδική. Οριοθέτηση μόνον -ούτε μοιρασιά ούτε διανομή- Υφαλοκρυπίδας και ΑΟΖ με βάση μόνον το Δίκαιο της Θάλασσας, μέρος του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Για αυτό η διαφορά είναι επίσης μόνο νομικό θέμα όχι πολιτικό.
Πολιτική διαπραγμάτευση για μοιρασιά ..καζάν-καζάν..θέλει ο Ερντογάν και όσοι μας λένε «να τα βρείτε» πράγμα που ασπάζεται μέρος του φοβικού και ηττημένου πολιτικού μας συστήματος με την εκφυλισμένη λογική του: «Να τους δώσουμε κάτι»αγοράζοντας πολιτικό χρόνο ησυχίας, για να φύγουν… μέχρι να ξαναγυρίσουν.
Ο κατήφορος της υποχωρητικότητας ξεκινά με την ακύρωση της έτοιμης Αμυντικής Συμφωνίας με τη Γαλλία, μερικές μέρες πριν την υπογραφή της το περασμένο καλοκαίρι.
Σε καθεστώς τουρκικών απειλών και ακραίας επιθετικότητας, «αδειάζουμε» τη Γαλλία όταν την έχουμε ανάγκη όσο ποτέ. Συγχρόνως αποδεχόμαστε τη γερμανική κηδεμονία και διαιτησία με τη σημαδεμένη τράπουλα στην Ελληνοτουρκική κρίση, αναμένοντας αφελώς Ευρωπαϊκές κυρώσεις της Τουρκικής παραβατικότητας.
Ενώ στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Οκτώβριο ονοματίζεται η μόνη Ελληνοτουρκική διαφορά, Υφαλοκρυπίδα-ΑΟΖ, καλώντας την Τουρκία σε διάλογο με την απειλή κυρώσεων, στο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου επειδή αποσύρθηκαν τα Τουρκικά πλοία, αυτό απαλείφεται και απαγορεύεται η λέξη κυρώσεις χωρίς να διεκδικήσει η αντισταθεί κανείς εκεί.
Έτσι συρθήκαμε χωρίς ατζέντα πλέον, σε αποδοχή διαπραγμάτευσης συλλήβδην όλων των εξωφρενικών Τουρκικών απαιτήσεων, σαν να είμαστε ηττημένη χώρα. Μόνο ανάχωμα ως τώρα, η διαρκώς ξεκάθαρη διατυπωμένη θέση του υπουργείου Εξωτερικών για Υφαλοκρυπίδα και ΑΟΖ σε αντίθεση με τον ομιχλώδη όρο θαλάσσιες ζώνες, και η συνεπής στάση του υπουργού στην Άγκυρα. Εκεί ο Ερντογάν δεν κάλεσε τον υπουργό να διερευνήσουν, αλλά για να «κλείσουν τη δουλειά», αλλά αυτός όπως δήλωσε ο εκπρόσωπός του, ήρθε να σαμποτάρει τις διαπραγματεύσεις.
Έτσι βρεθήκαμε και εκτεθειμένοι στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης και σε όσους εμφορούνται με τις αντιλήψεις του κατευνασμού και των ίσων αποστάσεων στον ευρωπαϊκό χώρο.
Όποια και να είναι τα σχέδια για τη «δουλειά» στα παρασκήνια, αυτή δεν πρόκειται πλέον να κλείσει, ιδιαίτερα δε μετά τις προειδοποιητικές παρεμβάσεις των δυο πρώην πρωθυπουργών του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε με τις ψήφους του αριστερού ενδοτισμού, που πιθανόν να υπολογίζει «ο ξένος παράγοντας», η Ελληνική Βουλή θα ψηφίσει άλλες Πρέσπες.
Πρέπει να διακοπεί αμέσως κάθε συζήτηση για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, που όταν τα συζητάς γίνονται διαπραγματεύσιμα. Μόνο θέμα διαλόγου Υφαλοκρυπίδα και ΑΟΖ με μόνη βάση το Δίκαιο της θάλασσας και ευπρόσδεκτος όποιος προσέλθει.
Συνεχίζοντας την εξαιρετικά δραστήρια εξωτερική μας πολιτική, εξοπλίζοντας ταχύτατα τις ένοπλες δυνάμεις μας με την άξια ηγεσία τους, χτίζοντας διπλωματικές και στρατιωτικές συμμαχίες με χώρες κλειδιά ιδιαίτερα στη Μεσόγειο και διεκδικώντας ανυποχώρητα τα Δικαιώματα της χώρας στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό. Με το ίδιο πνεύμα της απελευθέρωσης 200 χρόνια πριν, απ’ τον Τουρκικό ζυγό.
* Ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
