Την σημερινή ημέρα και αφού χτες απολαύσαμε τους υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους του Αλέξη Τσίπρα στην Βουλή, συνεχίζουμε το ψυχογράφημα «που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ» μετά από την συντριπτική ήττα του Ιουλίου του 2019. Που κρύβεται, δηλαδή, ο κρατισμός. Κι εδώ είναι το πρόβλημα! Δεν κρύβεται. Σουλατσάρει πάνω - κάτω βγάζοντας μας γλώσσα. Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π κεφάλαιο β' το ανάγνωσμα.
Για τους παλαιότερους και πιο συστηματικούς αναγνώστες ο ΔΟΑΤΑΠ είναι ο οργανισμός αναγνώρισης των πτυχίων όσων έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό. Η νέα διοίκηση του Οργανισμού, λοιπόν, έλαβε απόφαση τον Ιούνιο να θέσει ως προϋπόθεση για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών σε εξ αποστάσεως προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα ξένων πανεπιστημίων, να γίνονται υποχρεωτικά και μόνο δια ζώσης τόσο οι συναντήσεις όσο και οι γραπτές εξετάσεις για κάθε μάθημα και μάλιστα στη χώρα της έδρας του πανεπιστημίου. Αν το Πανεπιστήμιο είναι στην Αυστραλία, για παράδειγμα, ο σπουδαστής θα πρέπει να πάρει το αεροπλάνο και να πάει στην Αυστραλία. Προσοχή! Μιλάμε για την νέα διοίκηση. Αυτή που διόρισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη – Κεραμέως και όχι η κυβέρνηση Τσίπρα - Γαβρόγλου. Αν το έκαναν αυτό οι κομμουνιστές που εμπόδισαν και την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην χώρα θα υπήρχε μία κάποια δικαιολογία.
Αμέσως ξέσπασε τότε κατακραυγή εναντίον του ΔΟΑΤΑΠ κατακραυγή και κάπως έτσι ο αρμόδιος υφυπουργός Παιδείας εδέησε να έστειλε ερώτημα προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για την νομιμότητα της απόφασης. Αμέσως εκδόθηκε η υπ' αριθ. 129/3.8.2020 Γνωμοδότηση (ατομική) από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, η οποία απάντησε ότι η απόφαση της Ολομέλειας του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. είναι «διττώς» παράνομη γιατί έχει εκδοθεί χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση και παραβιάζει το δικαίωμα της ακαδημαϊκής ελευθερίας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 16 παρ. 1 του Συντάγματος. Γράφει μάλιστα η γνωμοδότηση του ΝΣΚ ότι η απόφαση (πρακτικό του διοικητικού συμβουλίου) του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. «δεν υφίσταται στον νομικό κόσμο, δεν παράγει ουδέν έννομο αποτέλεσμα και η διοίκηση του Οργανισμού οφείλει άμεσα να το ανακαλέσει, η ανάκληση δε αυτή πρέπει να ανατρέχει στο χρονικό σημείο της έκδοσής του.» (Σελ. 18).
Η υπουργός Παιδείας έκανε δεκτή την απόφαση του ΝΣΚ. Θα μπορούσε να την αγνοήσει; Ασφαλώς αλλά δεν την αγνόησε. Αλλά ενώ έκανε δεκτή την απόφαση δεν απέπεμψε αμέσως τη διοίκηση του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. ή, έστω, δεν ζήτησε ευθύνες από μια διοίκηση που με μια της και μόνο απόφαση διέπραξε πέντε «θανάσιμα αμαρτήματα»: Παρανόμησε εξόφθαλμα, δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα σε χιλιάδες νέους ανθρώπους, δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στις ακαδημαϊκές σχέσεις της χώρας μας με άλλες χώρες, παραβίασε μια θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου, αυτή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης προς το κράτος και τσαλάκωσε άσχημα το «φιλελεύθερο» προφίλ της κυβέρνησης. Ειδικά αυτό το τελευταίο μετράει για «διπλό», οπότε θα πρέπει να μιλάμε για έξι θανάσιμα αμαρτήματα.
Και είπαν στην συνέχεια υπουργείο Παιδείας και Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. παρέα να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, να αλλάξουν το νομικό πλαίσιο για την αναγνώριση των ακαδημαϊκών τίτλων στην χώρα μας. Που ήταν η παγίδα; Σε αυτό το «παρέα». Δεν υπήρχε πιθανότητα! Και έτσι αποδείχτηκε. Με την παρούσα διοίκηση του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. δεν υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει κάτι. Ούτε μία στο εκατομμύριο. Το αντίθετο. Με τις ενέργειές τους κάνουν την εποχή Γιαβρόγλου να μοιάζει με τον Παράδεισο λίγο πριν την έκπτωση των πρωτοπλάστων.
Οι του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. με νέα τους απόφαση, επιμένουν στην ουσία του περιεχομένου της «παράνομης» απόφασης του Ιουνίου. Παράνομης όπως αποφάσισε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Τώρα το κάνουν ακόμα χειρότερα, εξετάζουν κάθε αίτηση ξεχωριστά και την απορρίπτουν ξεχωριστά με ατομική διοικητική πράξη! Βρήκαν τρόπο να απορρίψουν όλους όσους σπούδασαν από απόσταση και έδιναν εξετάσεις σε εξεταστικά κέντρα της Ελλάδας (λ.χ. σε χώρους ελληνικών πανεπιστημίων που είχαν παραχωρηθεί με συμφωνία, σε ξενοδοχεία κ.λπ. υπό την αυστηρή εποπτεία, επίβλεψη και έλεγχο αποκλειστικά των ξένων πανεπιστημίων). Δηλαδή να απορρίψουν ανεξαιρέτως όλους όσους σπούδασαν στο εξωτερικό από απόσταση. Ποιο είναι το επιχείρημα της διοίκησης του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.;
Ενημερώθηκα, ότι ισχυρίζονται πως αν το ξένο πανεπιστήμιο οργανώνει τις εξετάσεις του επί ελληνικού εδάφους για να διευκολύνει τους εξ αποστάσεως φοιτητές του να μην χρειαστεί να πάνε στη Λευκωσία, στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη, τότε καταστρατηγείται το άρθρο 16 του Συντάγματος που απαγορεύει τη λειτουργία ιδιωτικών ή ξένων πανεπιστημίων. Δηλαδή τα βρετανικά πανεπιστήμια, πως διενεργούν δεκαετίες τώρα τις εξετάσεις τους σε χώρους του Βρετανικού Συμβουλίου στην Ελλάδα; Με το να κάνεις με δικούς σου εξεταστές εξετάσεις στην Ελλάδα σημαίνει ότι εγκαταστάθηκες και λειτουργείς στη χώρα; Δηλαδή αν οι εξετάσεις γινόντουσαν στις … πρεσβείες θα ήταν όλα εντάξει;
Δεν είμαι δικηγόρος, ούτε και δικαστής. Και δεν αμφιβάλλω ότι οι του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. θα έχουν μαζέψει και μερικές γνωματεύσεις έγκριτων νομικών για να στηρίξουν την δράση τους. Αλλά το πρόβλημα είναι κύρια και πάνω απ’ όλα πολιτικό. Αναρωτιέμαι ακόμη πως θα αντιδράσει η φιλελεύθερη κυβέρνησή μας όταν το θέμα φτάσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Στην επόμενη απόπειρα αλλαγής του περίφημου άρθρου 16 η Αριστερά θα μπορεί να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα αυτό ακριβώς το περιστατικό για να πείσει για την αναγκαιότητα να εξακολουθήσει η Ελλάδα να είναι η τελευταία χώρα του πλανήτη που θα απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Το παρόν και το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων δοκιμάζεται καθημερινά από τις εμμονές ορισμένων ανθρώπων. Το λάθος αυτών των χιλιάδων ανθρώπων είναι ότι δεν επέλεξαν αρχής εξαρχής ένα Βρετανικό Πανεπιστήμιο για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ένα δεύτερο λάθος είναι ότι πίστεψαν ότι το… ΔΙΚΑΤΣΑ θα αλλάξει. Μερικά πράγματα στην τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία του πλανήτη παραμένουν ακλόνητα στο πέρασμα του χρόνου. Ένα απ’ αυτά είναι το ΔΙΚΑΤΣΑ. Ένα δεύτερο είναι η εγωπάθεια ορισμένων που αφού καταλάβουν δημόσιες θέσεις ανακαλύπτουν τον μικρό κρατιστή που έκρυβαν μέσα τους.
Θανάσης Μαυρίδης
