Του Θανάση Χειμωνά
Το καλοκαίρι με ΣΥΡΙΖΑ είναι εποχή επετείων. Του πρώτου Παραιτηθείτε για το οποίο έγραψα πριν λίγες μέρες, του περήφανου δημοψηφίσματος στις 5 Ιούλη (sic), του τρίτου μνημονίου που ψηφίστηκε στη ζούλα παραμονές δεκαπενταύγουστου… Εχθές λοιπόν είχαμε ξανά γενέθλια: Συμπληρώσαμε δυο χρόνια από την προκήρυξη του περήφανου δημοψηφίσματος για το οποίο μόλις μίλησα.
Ωσάν εψές θυμάμαι εκείνο το βράδυ… Τα έπινα με φιλική παρέα σε ένα μπαρ στο Κουκάκι όταν ξαφνικά άρχισαν να μου έρχονται ειδοποιήσεις στο κινητό. Άνοιξα το Facebook να δω τι συμβαίνει και διαπίστωσα πως διάφοροι περίεργοι με τάγκαραν για να τους πω την άποψή μου για το δημοψήφισμα.
«Το ποιο;» αναρωτήθηκα.
Λίγη ώρα αργότερα επέστρεφα σπίτι. Ήταν δύο και τα ξημερώματα αλλά εκατοντάδες συμπατριώτες μας συνωστίζονταν μπροστά στα ΑΤΜ για να σηκώσουν όσα χρήματα μπορούσαν. Μια εικόνα καταστροφής, πρωτόγνωρη για τους τυχερούς σαν και μένα που ανήκουν στη γενιά της Μεταπολίτευσης και δώθε.
Το τι ακολούθησε το γνωρίζουμε όλοι. Οι τράπεζες έκλεισαν. Η χώρα κόπηκε στα δύο, λουσμένη από μια αδιανόητη ρητορική μίσους της, αλήστου μνήμης, «αντιμνημονιακής» πλευράς. Το μόνο θετικό στοιχείο αυτής της ιστορίας υπήρξαν οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των Μένουμε Ευρώπη που όμως δεν άρκεσαν για να αποφευχθεί το σαρωτικό 61% του «Όχι». Ένα «Όχι» που ωστόσο μετατράπηκε σε «Μάλιστα αφέντη» με συνοπτικές διαδικασίες.
Η πιο έντονη ανάμνηση πάντως ήταν εκείνο το φριχτό συναίσθημα του τρόμου. Η χώρα –έστω και για ελάχιστες μέρες- να βαδίζει ολοταχώς προς την ολοκληρωτική καταστροφή της με την πλειοψηφία του λαού της να πανηγυρίζει ξέφρενα. Παράνοια.
Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν εχθές λοιπόν. Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου ο πρωθυπουργός-εμπνευστής αυτού του τερατουργήματος, ο άνθρωπος που υποσχέθηκε άσπρο και πραγματοποίησε κατάμαυρο, που πυροδότησε έναν άτυπο εμφύλιο και που αγνόησε επιδεικτικά τη λαϊκή ετυμηγορία, την οποία ο ίδιος απαίτησε, θα βρισκόταν στην καλύτερη σπίτι του στη χειρότερη (;) φυλακή. Στην Ελλαδάρα του 2017 όμως ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο εξακολουθεί να είναι πρωθυπουργός αλλά έχει και φανατικούς υποστηρικτές. Και έτσι θα πάμε μέχρι το επόμενο δημοψήφισμα. Μέχρι την επόμενη καταστροφή.
