Στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ της Φώφης έγιναν έξαλλοι με το νομοσχέδιο των εργασιακών, επειδή ένιωσαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε στα χωράφια τους. Σε έναν χώρο που τον θεωρούσαν οφίτσιό τους, προνομιακό χώρο δράσης, ο Κυριάκος τους βγήκε από τα «αριστερά», απειλώντας τους να τους πάρει το ακροατήριο. Λίγο ακόμη ήθελε ο Κωστής Χατζηδάκης να βγάλει από το ντουλάπι το κόκκινο λάβαρο, φωνάζοντας «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».
Καταλαβαίνουμε ότι ο νόμος διαλύει το βασικό αφήγημα της Αριστεράς, ότι οι νεοφιλελεύθεροι τρώνε μικρά παιδιά και τα βράδια, την ώρα που οι άλλοι κοιμούνται, εκείνοι αναζητούν τρόπους για να ρουφήξουν το αίμα της εργατικής τάξης. Αν αυτό είναι νεοφιλελεύθερο, σου λέει ο κόσμος, να είναι για πάντα στην εξουσία ο Κυριάκος με τον Κωστή για να χορτάσουμε από δαύτο. Προς μεγάλη απογοήτευση των φίλων στο ΚΕΦΙΜ, ο Κυριάκος και ο Κωστής δεν εφάρμοσαν κάτι νεοφιλελεύθερο με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Ούτε και ξέρουμε αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως… νεοφιλελεύθερο! Η κυβέρνηση έκανε μια γενναία προσαρμογή σε πιο ευρωπαϊκά πρότυπα. Υιοθέτησε μέτρα που ισχύουν εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες και έχουν δοκιμαστεί. Πολλά απ’ αυτά, μάλιστα, έχουν καθιερωθεί στις χώρες τους με την συνδρομή κεντροαριστερών κυβερνήσεων.
Ο κόσμος μας προχωράει, όπως και οι ανάγκες του και αδιαφορεί πλήρως για τις αντιρρήσεις των κατ΄ επάγγελμα «προστατών» της εργατικής τάξης στην Αθήνα. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν βγήκε ως θέμα από κάποια μυστική αδελφότητα του Σικάγο, αλλά είναι κάτι που προέκυψε από την σύγχρονη καθημερινότητα. Ο εργαζόμενος πρέπει να έχει την δυνατότητα να διευθετήσει τον χρόνο της εργασίας του, εφόσον θέλει να καλύψει άλλες του δραστηριότητες. Για παράδειγμα, οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι μία πραγματικότητα που δεν υπήρχε στην σημερινή της έκταση πριν 30 χρόνια. Οπότε τι θα πει κάποιος σε έναν γονέα που χρειάζεται λιγότερες ώρες εργασίας τις καθημερινές, για να μπορεί να βρίσκεται κοντά στο παιδί του που πάει σχολείο; Ότι με το να επιλέγει την εργασία τα Σαββατοκύριακα καταπατά τα δικαιώματα της εργατικής τάξης; Κι αν αυτός δεν ανήκει στην λεγόμενη «εργατική τάξη», αν και εφόσον υφίσταται αυτός ο διαχωρισμός, τότε ποιος ανήκει; Ο Μήτσος, το επαγγελματικό στέλεχος του ΚΚΕ;
Οι εργαζόμενοι δεν ακολούθησαν στην «πανστρατιά» που κήρυξαν τα συνδικάτα. Ούτε που τους ακούμπησε η ρητορική Τσίπρα και Γεννηματά. Η αντιπολίτευση μπορεί να συνεχίσει να κάνει την δουλειά της και να στηρίζει με πάθος την διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι δεν κινδυνεύει με αυτή την αντιπολίτευση και η… εργατική τάξη να τρίβει τα χέρια της γιατί ένας κεντροδεξιός πολιτικός θέλησε να περάσει στα χωράφια των πολιτικών του αντιπάλων. Για τους εργοδότες δεν γνωρίζω, αν και το δικό τους πρόβλημα δεν είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά η αυθαιρεσία των συνδικάτων και η εχθρότητα του κράτους απέναντι στην επιχειρηματική δράση. Προβλέπουμε πάντως ότι οι απεργίες του μέλλοντος θα αφορούν τα… κεκτημένα του νόμου Μητσοτάκη – Χατζηδάκη!
Θανάσης Μαυρίδης
