Σε πείσμα όσων επιτίθενται στον υφυπουργό Υγείας κ Πολάκη, η στήλη επικροτεί την πρότασή του για φυλακίσεις πολιτικών που παρανομούν, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο της χώρας. Προτείνω, μάλιστα, να ξεκινήσουμε από τα πιο φρικαλέα περιστατικά. Τα στρατόπεδα προσφύγων με νεκρούς και βιασμένους, τη Μάνδρα με πνιγμένους, το Μάτι με 100 καμένους. Και βλέπουμε.
Μετά να μετρήσουμε πόσοι αυτοκτόνησαν πραγματικά από απελπισία για τα κυβερνητικά μέτρα που έχουν υπερπολλαπλασιαστεί αυτά τα 3,5 χρόνια, πόσοι κάηκαν μέσα στα σπίτια τους πραγματικά επειδή το κράτος τους στέρησε τους πόρους για να έχουν μια αξιοπρεπή θέρμανση και πόσοι πραγματικά έχασαν τα προς το ζείν από τη φοροεπιδρομή ενός ανάλγητου κράτους.
Και όλα αυτά να γίνουν με πραγματικά περιστατικά. Με το αστυνομικό και το πυροσβεστικό δελτίο και με το πινάκιο των δικαστικών αποφάσεων. Όχι σαν το ΕΝΑ παιδάκι που λιποθύμησε στο σχολείο πριν από 5 χρόνια και έγινε χιλιάδες! Ούτε σαν το ΕΝΑ τραγικό περιστατικό με το μαγκάλι στη Λάρισα, που έγινε εκατοντάδες από μία αδίστακτη προπαγάνδα.
Και μετά να μετρήσουμε πόσοι ακριβώς κάθονται σε καρέκλες και μισθοδοτούνται με κριτήρια προσωπικά και συγγενικά και κομματικά, τη στιγμή που εκεί έξω περιμένει μία στρατιά από ένα εκατομμύριο (1.000.000) ανέργους και μια στρατιά από μισό εκατομμύριο πολίτες που δίνουν βιογραφικά και εξετάσεις για μια δουλειά, χωρίς να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη και χωρίς να ανήκουν σε κομματικούς μηχανισμούς και χωρίς να είναι οι κολλητοί των κολλητών της εξουσίας. Ψωμοζώντας μέχρι να ανοίξει μια πόρτα.
Και μετά να δούμε πόσες από τις παραπάνω απανθρωπιές καλύπτονται από τους νόμους και πόσες γίνονται στη ζούλα και από τα παράθυρα. Γιατί οι καταγγελίες για λαθροχειρίες ακόμα και στα ΑΣΕΠ είναι διαρκείς και συγκεκριμένες. Και οι καταγγελίες για προσλήψεις στις ιδιωτικές επιχειρήσεις έξω από τις προβλέψεις των νόμων και χωρίς να λειτουργεί καμιά κρατική επιθεώρηση εργασίας πέφτουν βροχή.
Και μετά να δούμε πόσοι από τους καθηγητές και λοιπούς πανεπιστημιακούς κατέχουν τις καρέκλες τους πληρώντας όλα τα νόμιμα κριτήρια και πόσοι έχουν εξοβελιστεί από ένα βρώμικο σύστημα με προσημειωμένες έδρες και με προγράμματα εκατομμυρίων ευρώ, που σχεδόν μονοπωλούνται από ένα ή πιο πολλά «συστηματάκια». Και να δούμε και πόσες αποφάσεις παρανομίας στο χώρο έχουν βγει και πόσες έχουν εφαρμοστεί. Και για ποιους.
Και μετά, να δούμε και στο χώρο της Υγείας με ποια κριτήρια άνθρωποι έχουν έδρες, διευθύνσεις, κλινικές, πτυχία και παραπτυχία και κρατάνε τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων στα χέρια τους. Όχι μόνο τις τύχες. Αλλά και τις τσέπες.
Και μετά να δούμε και πόσες από τις υπηρεσίες του δημοσίου διευθύνονται νόμιμα από τα υψηλόβαθμα στελέχη τους και τι ισολογισμούς τηρούν. Να δούμε πόσες διοικήσεις είναι παράνομες- καλή ώρα σαν του Κτηματολογίου για παράδειγμα- τι έργο παράγουν, πόσο πληρώνονται αυτές οι παράνομες και τι έργο παράγουν και οι νόμιμες σε σχέση μ αυτά που πληρώνονται και σε σχέση μ αυτά που πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες για πάρτη τους. Πάρτυ στην κυριολεξία.
Και μετά, να δούμε πόσες από τις παρανομίες που βρίσκει και που βρήκε ο Ελεγκτής Δημόσιας Διοίκησης στις εκθέσεις του κάθε χρόνο έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης και πόσες θάβονται στην αφάνεια. Και να βρούμε, αυτές που θάβονται γιατί θάβονται και σε ποιους αφορούν.
Και μετά να βρούμε ποιες υποθέσεις που έχουν καταγγελθεί στη δικαιοσύνη και αφορούν σε δραστηριότητες του δημοσίου και των υπουργείων και των άλλων δραστηριοτήτων της κυβέρνησης προχωρούν και ποιες δεν προχωρούν. Κι αυτές που δεν προχωρούν γιατί και πού κολλάνε. Και για ποιους.
Και μετά να πάμε στους οργανισμούς του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στις ΔΕΚΟ. Και να βρούμε με λούπα τα ταμεία τους και τα οικονομικά τους. Και να δούμε πώς διαχειρίζονται τα λεφτά των φορολογούμενων. Και να δούμε και πώς διοικούνται. Με νόμιμα διοικητικά συμβούλια; Με αξιοκρατικά κριτήρια ή με κομματικά, «ιδεολογικά» και με οικογενειακά κριτήρια; Από άξιους διοικητές ή από άσχετους, που ζημιώνουν τους φορολογούμενους;
Και μετά να πάμε στους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δημόσιων υπηρεσιών, Τραπεζών, κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, Οικονομικών υπηρεσιών και φορολογικών εσόδων, προμηθειών του δημοσίου και εκτέλεσης εργασιών. Και να δούμε, ελέγχουν; Τι και πώς ελέγχουν; Και τι πόθεν έσχες έχουν κι αυτοί και οι ελεγχόμενοι.
Και μετά να πάμε και στους προμηθευτές του δημοσίου. Και να δούμε τι προμηθεύουν, με ποια κριτήρια, τι κόστος, τι τιμολόγια, ποιες υπουργικές αποφάσεις. Ποιοί τα έχουν υπογράψει όλα αυτά και ποιος ελέγχει όλες αυτές τις προμήθειες. Και ποιος ελέγχει τα πόθεν έσχες των προμηθευτών και των μεσαζόντων;
Και, τέλος, να πάμε στα πεπραγμένα των κομμάτων και των κυβερνήσεων. Και να δούμε εκ του αποτελέσματος: Δουλεύουν και νομοθετούν προς όφελος των πολιτών ή προς όφελος των στελεχών τους και του περίγυρού τους; Και εφαρμόζουν τους νόμους για την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών ή μήπως οι πολίτες υποφέρουν και ζουν ανασφαλείς, ενώ αυτοί οι ίδιοι κάνουν ζωάρα; Υποπίπτοντας στο αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας;
Και μόλις τα κάνουμε όλα αυτά (για αρχή), που δεν είναι ουτοπία, αλλά η πραγματική δουλειά μιας πραγματικής κυβέρνησης, θα διαπιστώσουμε ότι δεν μας σώζουν ούτε δύο νόμοι Παρακευόπουλου. Γιατί αυτοί που πρέπει να μπουν φυλακή είναι πολλαπλάσιοι αυτών που είναι ήδη μέσα. Οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν εγκλειστεί για πολύ ελαφρύτερα αδικήματα.
Και εκεί θα διαπιστώσουμε επίσης, ότι μόνο με μια πολιτική δημοκρατικής τρομοκρατίας όλων αυτών των αντιδημοκρατών τρομοκρατών της καθημερινότητας των πολιτών, καλή ώρα όπως έκαναν οι εισαγγελείς στην Ιταλία του Κράξι, μπορεί να ορθοποδήσει ο τόπος. Αλλά, εκείνοι είχαν αποφασίσει ότι μπορεί και να πεθάνουν για να καθαρίσουν τον τόπο τους. Και μερικοί σκοτώθηκαν. Εδώ, ζωούλα.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
