Του Σάκη Μουμτζή
Η πολιτική είναι γεμάτη με ορφανά. Ορφανά της Αριστεράς, ορφανά της Κεντροαριστεράς και τώρα τελευταία αποκτήσαμε και ορφανά της Δεξιάς. Αυτό δείχνει πως στην πολιτική ζωή του τόπου υπάρχει, εκ πρώτης όψεως, μια ζωντάνια. Υπάρχουν ανησυχίες.
Ανέκαθεν η Αριστερά ήταν ο χώρος της ορφάνιας. Ιδεολογικές διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις της μαρξιστικής θεωρίας, διαφωνίες πάνω στην ακολουθητέα πολιτική γραμμή. Και είναι λογικό. Όσο πιο ιδεολογικοποιημένος είναι ένας χώρος, τόσο πιο ευεπίφορος είναι σε διαφωνίες, διασπάσεις, δημιουργία πολλών κομματιδίων, που δεν απέχουν πολύ από τα όρια της γκρούπας.
Στην Δεξιά όμως; Γιατί υπάρχουν σήμερα τόσα ορφανά; Τι συμβαίνει; Πώς υπάρχουν κεντρόφυγες δυνάμεις σε έναν χώρο που βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας;
Στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» υπάρχει ένα εμπεριστατωμένο κείμενο της κυρίας Κ.Γαλανού για τα όσα διαδραματίζονται στον χώρο που βρίσκεται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, αναφέρονται και ονόματα.
Θα πρέπει να ανησυχεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Καθόλου. Άλλοι από αυτούς είναι γραφικοί, άλλοι φθαρμένοι και άλλοι ασήμαντοι. Αν ενώσουν τον πόνο τους θα δημιουργήσουν ένα πονεμένο κόμμα.
Βέβαια, για να ενωθούν αυτές οι ορφανές προσωπικότητες, χρειάζεται να παραμερίσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο. Αν στον χώρο της Αριστεράς κυριαρχούν οι ιδεολογικές διαφωνίες, στον χώρο της Δεξιάς κυριαρχούν οι ηγετικές βλέψεις όλων αυτών που βρίσκονται έξω από το «μεγάλο μαντρί.»
Βέβαια, στην συγκρότηση αυτού νέου κόμματος υπάρχει το εγγενές πρόβλημα της πολιτικής γραμμής. Δηλαδή ποιον θα στοχοποιήσουν; Τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Νέα Δημοκρατία; Και πάνω σε ποια βάση θα στηριχθεί η μια ή η άλλη επιλογή;
Και πώς θα αντέξουν στο πολωτικό κλίμα μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι εκλογές; Η πιθανολογούμενη υπόγεια στήριξη τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον ζημία θα τους κάνει. Άλλωστε, η Νέα Δημοκρατία έχει υψώσει ανθεκτικά αναχώματα στα δεξιά της.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να αποφύγει το μοιραίο, το μεγάλο λάθος, που είναι η παράβλεψη του γεγονότος πως η Νέα Δημοκρατία δεν είναι κόμμα μόνον του Κέντρου, αλλά και της Δεξιάς. Στην πολιτική που ακολουθεί θα πρέπει να συνεκτιμά πως έχει και ένα συντηρητικό ακροατήριο, με ιδιαίτερες ευαισθησίες στα Εθνικά θέματα. Μέχρι στιγμής φαίνεται πως ισορροπεί με επιτυχία.
Αν τελικά επιβεβαιωθεί το ρεπορτάζ του «Φιλελεύθερου», όλοι όσοι Νεοδημοκράτες εξακολουθούν ακόμα να στοιχίζονται πίσω από τον Κώστα Καραμανλή θα βρεθούν σε δύσκολη θέση. Ένα σημαντικό μέρος αυτών που θα συγκροτήσουν το νέο κόμμα προέρχεται από την κοίτη του νεοΚαραμανλισμού.
Αυτοί τι θα πράξουν; Με την Νέα Δημοκρατία ή με τον Αντώναρο, τον Τσιτουρίδη, την Παπακώστα, τον Μίχαλο; Και επειδή η μοναδική σοβαρή επιλογή που έχουν είναι να στηρίξουν το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τα ορφανά θα μείνουν για καιρό στο ορφανοτροφείο. Άλλωστε, ποιος εγκαταλείπει ένα κόμμα που βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας;
Ανακεφαλαιώνοντας: ορφανά υπάρχουν. Δεν μπορούν όμως να δημιουργήσουν, υπό τις παρούσες συνθήκες, πρόβλημα στην Νέα Δημοκρατία.
Το Μέγαρο Μαξίμου και κάποιοι ολιγάρχες, ας προσπαθήσουν να παίξουν σε άλλο γήπεδο.
