Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ήταν σίγουρος για τον εαυτό του. Μιλούσε έχοντας στον λόγο του περισσότερες βεβαιότητες παρά αμφιβολίες. Μέσα σ' ένα πολύπλοκο και αλλοπρόσαλλο εσωτερικό και διεθνές τοπίο, έδειχνε να διαθέτει την απαραίτητη πυξίδα ώστε να μην χάνει τον προσανατολισμό του. Ο τηλεθεατής που τον παρακολουθούσε, ακόμα κι αυτός που δεν τον ψήφισε και τον κοιτούσε με αμφιβολία, έπιανε τον εαυτό του να νιώθει ασφαλέστερος απ' όσο ήταν πριν λίγους μήνες.
Απέπνεε μια αίσθηση μέτρου. Ούτε τρομερές εξάρσεις, ούτε μεγάλες κουβέντες, ούτε περίτεχνες δικαιολογίες, ούτε πελώριους οραματισμούς, ούτε κατηγόριες για τους αντιπάλους, ούτε κομπορρημοσύνες για τον εαυτό του. Όλα όσα έλεγε ήταν τόσο όσο. Μετά από μια δεκαετία διαρκών αρνητικών εκπλήξεων και μια πενταετία χαοτικών κυβερνητικών σκαμπανεβασμάτων, αυτή η εικόνα ηγέτη είναι που χρειαζόμαστε.
Ήταν ενημερωμένος ακόμα και για τα μικρότατα, που εδώ που τα λέμε δεν είναι και απαραίτητο να τα ξέρει ένας πρωθυπουργός. Αυτό αποπνέει μιαν αίσθηση νοικοκυροσύνης την οποία οι Έλληνες έχουν απόλυτη ανάγκη τούτη τη στιγμή. Αφού εναπόθεσαν επί πενταετία την τύχη τους στα χέρια μεγαλόστομων που στα πρακτικά δεν μπορούσαν να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, τώρα επιχαίρουν που η εξουσία είναι στα χέρια κάποιου που ξέρει τι να την κάνει και στα μικρά και στα μεγάλα ζητήματα.
Ήταν ειλικρινής και σοβαρός. Ούτε θριαμβευτής, ούτε απειλητικός προς αντιπάλους, ούτε καλαμοκαβαλάρης. Ήταν ολοφάνερο ότι είχε επίγνωση και των επιτυχιών του και των δυσκολιών που έχει στον δρόμο του. Δεν περηφανεύτηκε για τις πρώτες, δεν υποεκτίμησε τις δεύτερες. Θα μπορούσε να παρουσιάζει εικόνα ξένοιαστου καβαλάρη σε μια πεδιάδα όπου κανένας δεν τον ανταγωνίζεται, αυτός όμως μάλλον προτιμά την εικόνα ενός τρένου που βαδίζει αργά και σταθερά πάνω σε σίγουρες ράγες.
Θα πείτε πως και ο Τσίπρας στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις και στις δημόσιες εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικά πειστικός. Ειδικά τα πρώτα χρόνια έμοιαζε να ελέγχει πλήρως την κατάσταση, σκορπίζοντας γύρω του μια αίσθηση σιγουριάς και θριάμβου. Ναι, μόνο που ο Αλέξης, από την πρώτη μέρα της εξουσίας του φρόντισε να επιβεβαιώσει σε κείνους που δεν τον ήθελαν ότι είχαν δίκιο. Αντιθέτως ο Κυριάκος, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε κάνει έφοδο στους οπαδούς των αντιπάλων κομμάτων.
Είναι από τους ελάχιστους πρωθυπουργούς που τέσσερις μήνες μετά είναι πιο αποδεκτός σε κείνους που τον καταψήφισαν, απ' όσο ήταν πριν γίνουν εκλογές. Και αυτό το οφείλει όχι μόνο στα μέτρα που πήρε, αλλά και στα χαρακτηριστικά που έδειξε στην χθεσινή τηλεοπτική του συνέντευξη. Στην σοβαρότητα και στο μέτρο που επιδεικνύει. Ξέρω ότι τα προβλήματα είναι μπροστά του, όμως δεν θα είναι διόλου εύκολη η αποστολή του Αλέξη να ξαναβρεθεί στην εξουσία. Έπεσε σε δύσκολο αντίπαλο.
