Του Θανάση Χειμωνά
Αυτές τις μέρες έχω την τύχη να βρίσκομαι στις ΗΠΑ και το μαρτυρικό Σικάγο για επίσκεψη σε συγγενείς που μόλις ανακάλυψα ότι διαθέτω. Όλος ο κόσμος (Ελληνοαμερικανοί - γηγενείς, Δημοκρταικοί - Ρεπουμπλικάνοι) εδώ έχει φρίξει από τον τσαρλατάνο κλόουν που εξελέγη νέος πρόεδρος της πανίσχυρης αυτής χώρας. Φωνές υποστήριξής του δύσκολα ακούγονται.
Εδώ. Στις ΗΠΑ. Γιατί κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικά τραμπικοί υπάρχουν. Και δε μιλάω για ιδιώτες. Στη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού που ονομάζεται Ελλάδα το συνδικαλιστικό όργανο της κρατικής εταιρείας ηλεκτροδότησης (η διαβόητη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ) βγήκε και υποστήριξε επισήμως τον Donald Trump για την απόφασή του να αποχωρήσει από την συμφωνία για την κλιματική αλλαγή!
Στην επίσημη ανακοίνωσή τους οι αγαπημένοι μας δεητζήδες τονίζουν, μεταξύ πολλών άλλων, πως: «Θα ήταν αφέλεια να σκεφθεί κάποιος ότι η κίνηση του Προέδρου των ΗΠΑ είναι ατυχής ή τυχαία ή άστοχη ή άτοπη. Μάλλον το αντίθετο. Και στοχευμένη είναι και καθόλου τυχαία και μάλλον είναι ένα βήμα στο οποίο θα προστεθούν πολλά ακόμα βήματα και που όσο περνούν τα χρόνια τόσο θα έρχονται να αποδείξουν ότι οι υποψίες και οι αρχικές εκτιμήσεις για την καλοστημένη μηχανή της κλιματικής αλλαγής και την απάτη των μεγάλων συμφερόντων στις πλάτες των περισσότερο αδυνάτων, έχουν ισχυρή βάση και μία πολύ δυνατή δόση αντικειμενικότητας».
Τι να πρωτοθαυμάσει κανεις;
- Το ότι ένας φορέας που υποτίθεται πως υπερασπίζεται τα συμφέροντα εργαζομένων αλλά και των Ελλήνων πολιτών γενικότερα στηρίζει δημοσίως έναν στυγνό και ανήθικο επιχειρηματία ο οποίος παράλληλα είναι και ο συντηρητικότερος πρόεδρος που γνώρισαν ποτέ οι ΗΠΑ;
- Το ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι υιοθετούν ψεκασμένες θεωρίες συνομωσίας που διαβάζει κανείς σε site τύπου: adianoito.gr;
- Το ότι ένα μάτσο πουθενάδες κρατικοδίαιτοι συνδικάλες από την Ψωροκώσταινα θεωρούν πως τόσο ο Τραμπ όσο και αυτοί που βρίσκονται απέναντί του δίνουν έστω μια τρύπια δεκάρα για τις απόψεις τους σχετικά με το κλίμα;
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Συνδικαλισμός πρέπει να υφίσταται και μάλιστα να είναι όσο πιο δυναμικός γίνεται. Μόνο με την βοήθειά του μπορεί να βρει το δίκιο του ο απλός εργαζόμενος στους εξαιρετικά δύσκολους καιρούς που ζούμε. Δεν νομίζω ωστόσο να υπάρχει σε όλη την Ευρώπη τόσο σάπιο (συνολικά) συνδικαλιστικό κίνημα όσο στη χώρα μας. Διαχρονικά.
Και ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος αυτής της ιστορίας; Μα ο ίδιος ο εργαζόμενος και μόνο. Κανένας μεγαλοσυνδικάλας δεν πήγε χαμένος στην Ελλάδα μας.
