Της Μαρίας Χούκλη
Πάλι σκανδαλιστήκαμε; Πάλι πέσαμε από τα σύννεφα; Στην υπόθεση με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αναφέρομαι. Σπεύδω να ξεκαθαρίσω πως ο,τι γνωρίζω για το ζήτημα είναι όσες πληροφορίες δημοσιεύθηκαν στα media μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές κι έχουν επιβεβαιωθεί από τον manager του καλλιτέχνη.
Φοροδιαφυγή μέσω Βουλγαρίας από τον γνωστό τροβαδούρο, αυτό είναι το θέμα μας. Τι ακριβώς μας έχει σοκάρει; Η φοροδιαφυγή; Μα, δεν ήταν το εθνικό μας σπορ; Πλην μισθωτών και συνταξιούχων που δεν μπορούσαν να κρύψουν τα εισοδήματά τους, όλες οι υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες και οι πάσης φύσεως προσοδούχοι δεν δήλωναν υποπολλαπλάσια από τα πραγματικά έσοδά τους; Τις περισσότερες φορές νομιμότατα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που τους έδινε το φορολογικό σύστημα, η πανσπερμία ευνοϊκών διατάξεων, οι offshore, το προκάλυμμα που προσέφεραν διάφορα σχήματα εταιρειών σε φυσικά πρόσωπα, οι ενδο-ομιλικές συναλλαγές στις εταιρείες και πάει λέγοντας. Πιθανότατα οι τρόποι νομιμοφανούς φοροδιαφυγής ήταν/είναι πολύ περισσότεροι από τη σύντομη «αφελή» λίστα μου. Αυτά στους καιρούς της ευμάρειας.
Προφανέστατα μεταξύ των «επώνυμων» και «ανώνυμων» φοροφυγάδων πολλοί μεταγενέστερα ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αν κρίνουμε από τα ποσοστά που έλαβε τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015, κυρίως από τις κοινωνικές ομάδες που τον στήριξαν στην κάλπη. Των καλλιτεχνών συμπεριλαμβανομένων. Φανταστείτε τι έγινε όταν άρχισαν οι περικοπές λόγω μνημονίων, όταν άρχισε η οικονομία να συρρικνώνεται, αλλά όχι και οι φόροι. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, με πολιτική προτροπή μάλιστα από τον τότε αντιπολιτευτικό νυν κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είχε αναχθεί σε πολιορκητικό κριό της «ξενικής κατοχής». Η αριστερή λογική ήταν «μην τα δίνεται στο κράτος των γερμανοτσολιάδων», καθώς η «δικτατορία δεν τελείωσε το ''73». Ορισμένοι επαναστάτες, μάλιστα, θεωρούσαν όσους πλήρωναν κανονικά φόρους, τέλη και οφειλές προς το Δημόσιο κάτι σαν δωσίλογους. Ανιστόρητες φαιδρότητες (φαιδρά μπορούμε να τα λέμε τώρα, τότε ήταν συνθήματα προγραφών, κοινωνικών διαχωρισμών και μίσους).
Στα χρόνια που διέτρεξαν από το Καστελλόριζο και μετά, αυξήθηκε ο αριθμός των πολιτών που δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποκρύψει εισοδήματα για να αντιμετωπίσει την αλλαγή των συντεταγμένων του βίου του ή εν πάση περιπτώσει να συνεχίσει να κάνει ο,τι ξέρει και του επιτρέπεται. Και καθώς η ζωή σαν τη φύση απεχθάνεται το κενό, πάντα θα βρίσκεται λύση που μας βγάζει από τη δύσκολη θέση. Φθηνότερη ούσα η Βουλγαρία, εκεί μεταφέρθηκαν έδρες εταιρειών, εκεί μετεγκαταστάθηκαν παραγωγικές μονάδες, ανοίχθηκαν λογαριασμοί σε τράπεζες εξαιτίας των capital controls. Αυτό έκανε λοιπόν και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, για την ακρίβεια ο manager του όπως δήλωσε ο ίδιος αναλαμβάνοντας την «ηθική» ευθύνη της φοροαποφυγής. Τι ακριβώς μας σοκάρει; Περιμέναμε ότι ο εν λόγω καλλιτέχνης και κάθε υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει το «σφάξε με αγά μ'' ν'' αγιάσω»; Πού στην Ελλάδα; Με μια κοινωνία που έχει μάθει να είναι αριστερή στο φρόνημα και δεξιά στην τσέπη; Που σε κάθε κλείσιμο ματιού από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, χορεύει στον ίδιο σκοπό «να βολευτούμε εμείς» και άσε τους άλλους να σκούζουν;
Στα σοβαρά τώρα. Η ευθύνη ανήκει στις πολιτικές ηγεσίες. Όσο ο πρωθυπουργός και οι πρωτοκλασάτοι του δεν βγαίνουν να αποκαταστήσουν τις δηλητηριώδες πλάνες, όσο συνεχίζουν την κατάληψη του κράτους με συγγενείς και φίλους, όσο κλαίνε και οδύρονται για τα μέτρα που παίρνουν, όσο προσπαθούν να δείχνουν ίδιοι ενώ έχουν αλλάξει, τόσο η κοινωνία θα έχει την ψευδαίσθηση ότι της επιτρέπεται άλλο να τραγουδάει στη σκηνή και άλλο μόλις επιστρέψει στα παρασκήνια.
