Συμπεράσματα (αυτονόητα και μη) βγαλμένα μέσα από τις γλώσσες τις φωτιάς και τους πυκνούς καπνούς της δύσμοιρης Πεντέλης. Πρώτον, αέρας, ζέστη και συσσωρευμένο θερμικό φορτίο, αποτελούν συνδυασμό που εννιά στις δέκα φορές είναι μη αντιμετωπίσιμο απ’ τον άνθρωπο. Δεύτερον, όταν όλη η μεσόγειος φλέγεται, θα ήταν ουτοπία να πιστέψουμε ότι το ελληνικό κομμάτι της θα τη γλυτώσει. Δυστυχώς, θα καεί κι αυτό ή μάλλον μέρος αυτού.
Τρίτον, όσα πυροσβεστικά μέσα κι αν διαθέτει ο κρατικός μηχανισμός, ακόμα κι αν είχαμε όλα τα πυροσβεστικά αεροσκάφη της υφηλίου με αναμμένες τις μηχανές στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας να περιμένουν, με τις μετεωρολογικές συνθήκες της Τρίτης πάλι η φωτιά θα ξέφευγε. Και θα προχωρούσε, ακόμα και αν της έστηναν μπλόκο στους δασικούς δρομίσκους χίλιες υδροφόρες των δήμων κι άλλα χίλια οχήματα της πυροσβεστικής.
Τέταρτον, με τις τεχνικές δυνατότητες μετάδοσης εικόνας και ήχου που υπάρχουν σήμερα, δεν υπάρχει τοπική φωτιά. Είτε μικρή είναι, είτε μεγάλη, κάθε φωτιά που ανάβει σε ένα σημείο της ελληνικής επικράτειας γίνεται αυτομάτως πανελλήνια. Τη βλέπει σε απ’ ευθείας (δραματική) σύνδεση όλη η χώρα. Δεν μέμφομαι κανέναν, καλώς γίνεται αυτό. Οπότε η επικοινωνιακή διαχείριση κάθε πυρκαγιάς είναι κομμάτι του γενικού πολιτικού σκηνικού.
Πέμπτον, το κριτήρια επιτυχίας και αποτυχίας του κρατικού μηχανισμού σε κάθε φωτιά παραμένουν πάγια. Κατά σειρά, η ανθρώπινες ζωές, υποδομές-σπίτια-επιχειρήσεις-περιουσίες, δασικός πλούτος. Όσο κι αν την ώρα της μάχης η κριτική θα επικεντρώνεται πάντα σ’ αυτά που χάνονται και όχι σ’ αυτά που σώζονται, ο τελικός απολογισμός δεν μπορεί παρά να έχει αυτή τη σειρά αξιολόγησης.
Έκτο, η τοξική αντιπολίτευση εκ μέρους (κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ) με αφορμή τις φωτιές, είναι λογική και αναμενόμενη. Αφού μια πυρκαγιά τους κατέστρεψε ηθικά και πολιτικά, θα αναζητούν πάντα την εκ των υστέρων δικαίωση τους στις φλόγες. Η φαντασιακή τους εκδίκηση θα είναι μια αντίστοιχη καταστροφή της σημερινής κυβέρνησης από μια παρόμοια πυρκαγιά. Μόνο που το δικό τους (αθέλητο) ρεκόρ θα παραμείνει εσαεί αξεπέραστο. Εκατό νεκροί γαρ.
Έβδομο, πάλι καλά που ο Μητσοτάκης φρόντισε τον προηγούμενο μήνα να κόψει τα σενάρια για πρόωρες εκλογές. Αν τα είχε αφήσει ανοικτά, τώρα μαζί με τις ανταποκρίσεις από τα μέτωπα της φωτιάς, θα μπουρδουκλώναμε και την εκλογολογία. Του στυλ «ακυρώνει η σημερινή φωτιά την προσφυγή στις κάλπες ή όχι». Δεν θα το αντέχαμε.
