Του Γιάννη Παντελάκη
Η κυβέρνηση, μοιράζει non paper για να προπαγανδίσει ότι τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης δείχνουν ότι η κοινωνία στηρίζει τις προσπάθειες της για έξοδο από την κρίση (κάτι που δεν αποδεικνύεται από πουθενά). Στελέχη της Ν.Δ. στα τηλεοπτικά παράθυρα, επικαλούνται την πρωτιά του κόμματός τους στην πρόθεση ψήφου (με ποσοστά μικρότερα του Σεπτεμβρίου) και επισημαίνουν πως η κυβέρνηση πρέπει να φύγει.
Διαβάζουν την ίδια δημοσκόπηση (της Καπα Research) με τον τρόπο που τους εξυπηρετεί. Αποφεύγουν να δουν το κυρίαρχο πρόβλημα που η δημοσκόπηση αναδεικνύει. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε, θα τους έλεγε κάποιος παραλλάσσοντας τον Πιραντέλο. Το πρόβλημα ωστόσο, θα παραμείνει.
Τι μας δείχνει η συγκεκριμένη μέτρηση (που δημοσιεύτηκε στο Βήμα); Ότι η Ν.Δ. διατηρεί ένα ισχυρό προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου και παγιώνει την πρωτιά. Ότι θεωρείται θετικό στοιχείο η ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Ότι δεν θέλουν πρόωρες εκλογές. Αυτά τα στοιχεία παίρνει το ένα ή το άλλο κόμμα για να προβάλλει. Μας δείχνει και κάποια επιπλέον πράγματα ωστόσο αυτή -και όχι μόνο- η μέτρηση. Αυτά, τα οποία τα κόμματα προτιμούν να αφήσουν στην άκρη.
Ότι το ένα τρίτο της κοινωνίας δεν έχει θετική πολιτική προτίμηση, η ψήφος του κινείται σε επιλογές: δεν έχω αποφασίσει -απέχω- λευκό, άκυρο. Αυτό που οι δημοσκόποι χαρακτηρίζουν ως αδιευκρίνιστη ψήφο, που όμως επειδή έχει αποκτήσει πάγια χαρακτηριστικά, είναι διευκρινισμένη. Πρόκειται για πολίτες που απορρίπτουν τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, δεν θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό ούτε τον Μητσοτάκη, ούτε τον Τσίπρα, δεν βλέπουν με αισιοδοξία το παρόν και το μέλλον, δεν νοιώθουν ότι εκπροσωπούνται από κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα.
Τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν προκύπτουν από την συγκεκριμένη μέτρηση μόνο. Υπάρχουν σχεδόν σε όλες όσες πραγματοποιήθηκαν ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εκλογές. Στην προηγούμενη μέτρηση, της ίδιας εταιρείας (Απρίλιος), η αδιευκρίνιστη ψήφος έφτανε στο 32,7%, τώρα είναι 32,4%. Οι λόγοι για τους οποίους ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, είναι πολλοί. Κοινή συνισταμένη όλων, η απογοήτευση από σημερινούς και χθεσινούς κυβερνώντες. Τα ποσοστά αυτών των πολιτών αυξήθηκαν θεαματικά κυρίως λόγω της απόλυτης διάψευσης των προσδοκιών που είχαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος με την ανερμάτιστη προεκλογική στρατηγική του και την μετεκλογική στάση του, ώθησε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας σε αυτή την συμπεριφορά. Η οποία άλλωστε, φάνηκε από τα τεράστια ποσοστά αποχής στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Στις επόμενες εκλογές - όποτε και αν γίνουν - οι πολίτες αυτοί θα παραμείνουν σ'' ενός είδους ιδιώτευση. Κάποιο κόμμα θα κερδίσει τις εκλογές, κάποιο θα τις χάσει. Ωστόσο, αυτό που θα παραμείνει ως σταθερά, είναι η ανάγκη μιας θετικής εκπροσώπησης. Την οποία θα έπρεπε να αναζητούν και οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί, αντί να αναλώνονται σε στρατηγικές εντυπωσιασμού και λογικές ώριμου φρούτου. Αν τα κόμμα δεν ενσωματώσουν αυτή την ανάγκη στις στρατηγικές τους, όποια μελλοντική νίκη και αν πετύχουν, αυτή θα έχει πρόσκαιρο αποτέλεσμα. Θα συναντήσουν το πρόβλημα μπροστά τους...
