Τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» γνωστά σε όλους με τον αγγλικό όρο «social media», αποτελούν κάτι περισσότερο από μία μόδα. Στην πραγματικότητα είναι ένα φαινόμενο, μια επανάσταση που αλλάζει ριζικά τον τρόπο επικοινωνίας.
Η δημοφιλία τους βασίζεται στο γεγονός ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ των χρηστών δημιουργεί προϋποθέσεις επί της ουσίας έναν χώρο συμμετοχικής ανταλλαγής πληροφοριών κάθε είδους (σχόλια, αντιδράσεις, βίντεο, φωτογραφίες και κείμενα).
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναρωτηθούμε το εξής: διαχειριζόμαστε σωστά τα «κοινωνικά μέσα δικτύωσης»; Απαντάμε ορθά στο ερώτημα, όταν προσδιορίσουμε τον σκοπό που τα χειριζόμαστε. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα μειονεκτήματα στην λανθασμένη χρήση των μέσων αυτών αυξάνονται αισθητά σαν μια βόμβα έτοιμη να σκάσει.
Στο twitter ξεχώρισε προ ημερών ως θέμα επικαιρότητας το όνομα της διαγωνιζόμενης της χώρας μας που έφερε την πρώτη θέση με το μουσικό κομμάτι «my Number one» στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό μουσικής.
Οι χρήστες του «κοινωνικού μέσου» σχολίασαν αρνητικά τα κιλά της διαγωνιζόμενης με αφορμή την παρουσία της στο φετινό διαγωνισμό. Η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της έδειξε να μην την απασχολεί το θέμα και έδωσε την βαρύτητα που έπρεπε ως επαγγελματίας στις απαντήσεις των κακεντρεχών σχολιασμών που έκαναν οι χρήστες των «κοινωνικών μέσων».
Η διαχείριση της Έλενας Παπαρίζου ήταν σωστή για δύο λόγους. Ο ένας λόγος ανήκει στον επαγγελματισμό της. Ένας επαγγελματίας ποτέ δεν θα σταθεί στην εικόνα που φέρουν τα κοινωνικά μέσα για αυτόν, αλλά θα επικεντρωθεί στο έργο του. Δεύτερον, τα πρότυπα που αυτός διαμορφώνει.
Η πραγματικότητα και η ουσία είναι ότι δεν αφορά κανέναν ποιο είναι το φύλο του, πόσα κιλά είναι. Αυτό που πρέπει να απασχολεί είναι το έργο του καθενός στον τομέα του, η πορεία του και η εξέλιξή του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το ζητούμενο είναι η πρώτη θέση που έφερε η καλλιτέχνιδα στο ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού με μια εξαιρετική ερμηνεία.
Να σημειωθεί ότι οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στο να στοχοποιούνται στα «κοινωνικά μέσα» αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα. Κάνοντας μια σύντομη αναζήτηση στην Google θα ανατρέξετε σε δημοσιεύματα από τα «κοινωνικά μέσα» αλλά και από τα Μέσα ενημέρωσης, τα οποία στοχοποιούν κατά καιρούς γυναίκες από τον πολιτικό και καλλιτεχνικό χώρο.
Σε αυτό το θολό τοπίο που δημιουργείται οι γυναίκες καλούνται να έρχονται αντιμέτωπες με σημεία και τέρατα ακόμα και όταν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων κάνουν καλά την δουλειά τους.
Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη και τάση της κοινωνίας, στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» δεν χάνεται μόνο το μέτρο, αλλά τίθεται εν αμφιβόλω το ζήτημα της ποιότητας των απόψεων, της αντικειμενικότητας των καταστάσεων καθώς και η κατάχρηση της ελευθερίας που μας δίνουν τα μέσα αυτά.
Πολύ εύκολα μπορούν να καταπατήσουν τις ελευθερίες του άλλου φτάνοντας σε σημείο να δημιουργούν διακρίσεις και να τις διογκώνουν. Όπως πολύ εύστοχα υποστηρίζει η βρετανίδα συγγραφέας Caroline Criado Perez**, «όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά (πανδημία), όλα τα συνήθη κενά δεδομένων που έχουν εντοπιστεί μεγεθύνονται και πολλαπλασιάζονται».
* Η Αντωνία Ρηγάτου είναι δημοσιογράφος, επικοινωνιολόγος, αναλύτρια στο Κέντρο Στρατηγικών Αναλύσεων
** Πηγή βιβλίου: Perez C. (2019). «ΑΟΡΑΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ». Αθήνα, Μεταίχμιο.
