Μπήκε το Αϊζενχάουερ στη Σούδα, το έδειξα στην τηλεοπτική μου εκπομπή, έγινε χαμός ότι λιβανίζω τα αμερικανάκια ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα. Έχουμε και την επέτειο για τα 200 χρόνια της επανάστασης, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια οι θιασώτες της καθόδου από τον βορρά του ξανθού γένους που θα μας σώσει από τους δυτικούς και τους Τούρκους. Πρώτος και καλύτερος ο Βελόπουλος. Οι Ρώσοι, οι Ρώσοι, οι Ρώσοι…
Εμένα ξέρετε, πάντα μου την έδινε αυτή η υπερβολική δημοφιλία των Ρώσων μέσα στον ελληνικό πληθυσμό. Τρελαινόμαστε για τον Πούτιν και μισούμε τους δυτικούς. Μια δραχμή δεν έχει δώσει ποτέ ο Βλαντιμίρ (και κανένας Βλαδίμηρος τους), ένα όπλο δεν έχει ξεφορτώσει σε ελληνικό λιμάνι, μια ενεργή πολιτική στήριξη σε κάποιο από τα φλέγοντα ζητήματα μας δεν έχει αξιωθεί να μας προσφέρει (έστω εξυπηρετώντας και δικά του συμφέροντα), αλλά εμείς εκεί. Τον θέλουμε ωσάν τρελοί. Σαν κάτι ζευγάρια, που όσο ο άντρας φτύνει τη γυναίκα, εκείνη νιώθει το πάθος της γι αυτόν να φουντώνει (ή και το αντίστροφο).
Είμαστε όμως αλλόκοτοι εμείς οι Ελληνάρες. Είμαστε ικανοί να ρίξουμε τον Μητσοτάκη απ’ την κυβέρνηση επειδή ένας αστυνομικός σε μια πλατεία της Αθήνας έδωσε (κακώς κάκκιστα) μια ροπαλιά σ’ έναν πιτσιρικά, αλλά τον Πούτιν που έχει εξοντώσει όλη του την αντιπολίτευση με φυλακίσεις και ύποπτες δηλητηριάσεις, τον έχουμε βαθιά μεσ’ την καρδιά μας. Τον είπε ο Μπάιντεν φονιά, τσαντιστήκαμε. Σκόνταψε ο Μπάιντεν στη σκάλα του αεροπλάνου και βάλαμε τα γέλια. «Εσύ ρε θα τα βάλεις με τον Πούτιν; Που πας ρε γέρο-Καραμίχαλε;»
Αυτά λέμε και πέραν της ιστορίας μας που δεν την ανοίγουμε ποτέ για να δούμε αν μας βοήθησαν ποτέ οι Ορθόδοξοι Ρώσοι (ή μας χρησιμοποιούσαν κι ύστερα μας άφηναν στο έλεος των εχθρών) δεν διαβάζουμε ούτε τους σύγχρονους αριθμούς. Διότι όσοι μας λένε να αφήσουμε στην άκρη Αμερικάνους και Ευρωπαίους για να πλασαριστούμε κάπου στη μέση ανάμεσα σ’ αυτούς και τη Ρώσικη υπερδύναμη, δεν μπορεί να μην ξέρουν ότι στον σύγχρονο κόσμο αντιπαρατίθενται τα ΑΕΠ τους. Το ΑΕΠ, ο συνολικός αθροιστικός πλούτος κάθε κράτους δηλαδή, καθορίζει και οικονομική, στρατιωτική, διπλωματική και τεχνολογική του δύναμη, καθώς και την αποτελεσματικότητα του.
Οπότε για να ρίξουμε μια ματιά στα ΑΕΠ, να δούμε τι γίνεται. Οι ΗΠΑ έχουν ΑΕΠ 20,5 τρις δολάρια. Η Γερμανία 3,9 τρις και η Βρετανία 2,8 τρις. Η Ιταλία 2,8 τρις, η Γαλλία 2,7 τρις δολάρια. Για να δούμε και το ΑΕΠ της υπερδύναμης Ρωσίας το λοιπόν. Είναι ακριβώς 1,658 τρις δολάρια. Δηλαδή το Αμερικάνικο ΑΕΠ είναι 12 φορές μεγαλύτερο απ’ το Ρώσικο. Το Γερμανικό είναι διπλάσιο απ’ το Ρώσικο. Να ρίξουμε μια ματιά και στις στρατιωτικές δαπάνες, μπας και εκεί οι ομόθρησκοι Ρώσοι ρίχνουν όλο το βάρος τους και υπερτερούν; Οι ΗΠΑ ξόδεψαν το 2020 ακριβώς 732 δις δολάρια για εξοπλισμούς, οι Ρώσοι 61,4 δις δολάρια, δηλαδή 12 φορές λιγότερα απ’ όσα οι Αμερικάνοι.
Οπότε το «που πας ρε Καραμίχαλε;» αντιστρέφεται. Αν στηριχθούμε στους Ρώσους, αν θαυμάζουμε τον Πούτιν επειδή κάνει τζούντο σε αντίθεση με τον παππούλη Μπάιντεν κι αν ακούσουμε τις γεωπολιτικές συμβουλές του Βελόπουλου, τη βάψαμε πατριώτες. Δεν αφήνουμε την τύχη μας λέω εγώ στους Ιταλούς που και διπλάσιο πλούτο από τους Ρώσους έχουν και δίπλα μας είναι και ούνα φάτσα ούνα ράτσα είμαστε; Καλύτερη τύχη θα 'χουμε…
