Με αφορμή όσα συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική περιοχή του ΚΙΝΑΛ (ή του ΠΑΣΟΚ αν προτιμάτε), γίνομαι τακτικά δέκτης ερωτήσεων ιστορικο-ιδεολογικο - πολιτικής φύσης. «Μα τι πάθατε εσείς οι παλιοί ΠΑΣΟΚοι και ειδικά οι του εκσυγχρονιστικού ρεύματος και υποστηρίζετε Μητσοτάκη;» Επίσης, «υπάρχει περίπτωση ή τρόπος να επαναπατριστείτε στο παλιό σας κόμμα;» Οι ερωτήσεις αυτές έχουν πλήρη συνάφεια με τις εκλογές του ΚΙΝΑΛ, εξ ου και είναι άκρως ενδιαφέρουσες.
Οι απαντήσεις είναι απλές. Πρώτον, βρισκόμαστε εκεί διότι είδαμε τη χώρα μας να ακροβατεί στο χείλος της καταστροφής, από μια αριστερά που πλάκωσε σαν οδοστρωτήρας διότι πίστευε ότι τα πράγματα «φτιάχνουν» μόνο αφού πρώτα καταστραφούν εντελώς. Δεύτερον διότι βιώσαμε προσωπικά το ανελέητο κυνηγητό του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΙΚΟΥ συρφετού που ήθελε πολιτικό (και όχι μόνο) αίμα. Τρίτον, διότι ο παλιός μας πολιτικός χώρος ξέπεσε την περασμένη δεκαετία σε ανάξια χέρια, ανήμπορα να υπερασπιστούν τη χώρα, την παράταξη και τα ίδια τα μέλη και τους οπαδούς του από τους επελαύνοντες «καθαρτές».
Τέταρτον, διότι αποζητήσαμε τον κοινό νου στο τιμόνι της κοινωνίας μας, που για μια δεκαετία παρέπαιε ανάμεσα στον ανορθολογισμό, την εμφυλιοπολεμική υστερία και την ακραία ιδεοληψία. Με τέτοια διεύθυνση στη χώρα, δεν υπήρχε μέλλον για τα παιδιά μας. Πέμπτον, διότι συνηθισμένοι στη συμμετοχή μας σε μεγάλα κόμματα εξουσίας, αρνηθήκαμε να περιχαρακωθούμε σ’ έναν συρρικνωμένο πολιτικό χώρο, αφήνοντας τους άλλους να αποφασίζουν ερήμην μας ποιος θα μας κυβερνά. Έκτο, διότι βάζουμε σταθερά τη διαχειριστική ικανότητα ψηλότερα από την ιδεολογική μπουρδολογία.
Έβδομο, διότι ως συνειδητοί σοσιαλδημοκράτες ξέρουμε ότι το ζητούμενο είναι να ξεφύγουμε από τη φτώχεια, να απογειωθούμε αναπτυξιακά. Αποζητούμε τη δημιουργία πλούτου, ο οποίος όταν υπάρξει πρέπει να διαμοιραστεί δίκαια ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Όποιος όμως προσπαθεί να τον μοιράσει πριν καν τον φτιάξει, μας έχει σταθερά απέναντι του διότι είναι κρυφός οπαδός της χρόνιας υπανάπτυξης επειδή εκεί βρίσκεται η πελατεία του. Όγδοο, επειδή είμαστε σταθεροί οπαδοί του κέντρου, της μετριοπάθειας, της κανονικότητας και του έντιμου κοινωνικού συμβιβασμού, απεχθανόμαστε όπως ο διάολος το λιβάνι τα πολιτικά άκρα και τις καταστροφές που εγκυμονούν με πρόσχημα τις δήθεν μεγάλες ιδέες τους.
Όσο υφίστανται αυτές οι βασικές προϋποθέσεις, δε συντρέχει κανένας λόγος να απομακρυνθούμε από την πολιτική στήριξη του Κυριάκου. Κι όσο το ΚΙΝΑΛ με την καινούρια του ηγεσία πλησιάσει αυτές τις αρχές, τόσο θα αποκτά τη δυνατότητα να συνομιλήσει ξανά μαζί μας σε κάποιον μέλλοντα χρόνο. Είμαι σαφής;
