Διάβασα ομολογώ με έκπληξη, ότι τα Carrefour επιστρέφουν στην Ελλάδα. Διάβασα επίσης ότι το Hilton θα κατεβάσει ρολά για δύο χρόνια και μετά όταν θα τα ξανανεβάσει θα είναι ένα εντελώς καινούριο και προωθημένο πράγμα μέσα στην Αθήνα. Βλέπω στις περιοχές μου στα νότια προάστια λογιών - λογιών ξένους να σκουπίζουν τα ακίνητα, πληρώνοντας όσο - όσο. Στα Χανιά που γνωρίζω καλά, οι τουριστικές μονάδες ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Και μόνο αυτά; Γιος φίλου μου με διδακτορικό που βολόδερνε στην Αθήνα επιδεικνύοντας ματαίως τα πτυχία του, μετακόμισε υπερηφάνως στη Θεσσαλονίκη όπου προσλήφθηκε με υψηλότατο μισθό σε πασίγνωστη αλλοδαπή εταιρεία που επένδυσε εκεί τον τελευταίο καιρό. Και μου έλεγε ο φίλος μου ότι το παιδί εκεί, συνάντησε πάνω από τριάντα νεαρούς Έλληνες επιστήμονες που δούλευαν στο εξωτερικό και επέστρεψαν. Ωραία πράγματα.
Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ ο αφελής. Είχε καμιά ανάγκη να ξανάρθει η Carrefour στη μικρή Ελλάδα; Μετά μάλιστα την άσχημη εμπειρία της να είμαστε η πρώτη χώρα που ένας κολοσσός εγκατέλειψε λες και δεν μπορούσε να καλύψει τις ζημιές της κρίσης; Επίσης, δεν είχαν ανάγκη οι Κωνσταντακόπουλοι του Hilton να εκμεταλλευτούν τη σίγουρη τουριστική κίνηση της επόμενης διετίας, αλλά προτίμησαν να τη χάσουν επενδύοντας για την επόμενη δεκαπενταετία; Πόσα θα βγάλουν τότε διάολε και πού ξέρουν ότι θα τα βγάλουν;
Αμ οι άλλοι; Τρελοί είναι κάτι Ισραηλινοί και κάτι φαντ με αλλόκοτα άγνωστα ονόματα που αγοράζουν ολόκληρες περιοχές της Κρήτης και της Μεσσηνίας με ελιές, πληρώνοντας τριπλάσια τιμή από την τρέχουσα; Λάδι θα βγάλουν τα φαντ; Κηπευτικά; Μυστήρια πράγματα για μας τους αδαείς, που παρά την παγκοσμιοποίηση που τρέχει στο κινητό μας, πάλι επαρχιακή ματιά έχουμε. Έρχονται από την Ταϊβάν ή από το Γιοχάνεσμπουργκ και ζητάνε το χωράφι μας κι εμείς τους κοιτάζουμε σαν χάνοι. «Να το κάνουν τι;» αναρωτιόμαστε.
Κάτι γίνεται στη χώρα παιδιά, αλλά εμείς είμαστε προσηλωμένοι στο ποσοστό επιδότησης που δίνει ο Σκρέκας στο ρεύμα και στη διατίμηση του pcr test, οπότε το χάνουμε. Κάποιοι συγκεντρώνουν χρήμα και το ρίχνουν εδώ με τη σέσουλα κι αυτοί σπέρνουν χρήμα εκεί που είναι βέβαιοι ότι θα καρπίσει. Εντάξει, εμείς αρεσκόμαστε σε σαφή διλήμματα «είτε θα έχουμε ύφεση και θα φωνάζουμε για την ανεργία, είτε θα 'χουμε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας αλλά θα φωνάζουμε για τον πληθωρισμό που σέρνουν αυτά». Απλά και κατανοητά πράγματα, σαν εκπομπή του Γιώργου Αυτιά.
Δεν ξέρω αν αυτά τα μεγάλα τα πετυχαίνει η ατζέντα Μητσοτάκη ή οι γεωπολιτικές αλλαγές που μας φέρνουν στο επίκεντρο, αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι πρώτον, κάποιος τα κάνει διότι τίποτα δεν γίνεται αυτόματα και δεύτερον, ότι συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι κάποιοι πατάνε το φρένο με όλη τους τη δύναμη για να μην γίνουν. Εντάξει, δεν ζητάω να γίνει ο κάθε αγρότης διδάκτορας της μακροοικονομίας, αλλά όχι και να τυφλωθούμε τελείως. Αλλάζει ραγδαία η χώρα γύρω μας, το παίρνουμε χαμπάρι; Και δεν ξέρουμε καν τον λόγο…
