Είναι 75 σελίδες ορνιθοσκαλίσματα, όπως ονόμαζε η δασκάλα μου τα γραπτά παιδιών που δεν έβγαζαν νόημα. Έχει τον βαρύγδουπο τίτλο "Growth strategy for the future of Greece", σαν να λέμε "η αναπτυξιακή στρατηγική για το μέλλον της Ελλάδας" ή κάτι τέτοιο, το περιφέρει γεμάτος περηφάνια ο κ. Χουλιαράκης, αποτελεί το απαύγασμα της μεταμνημονιακής ΣΥΡΙΖΑικής σοφίας και –όπως μαθαίνω- τα μέλη του Euroworking Group που του ''ριξαν μια πρώτη ματιά, έπιασαν το κεφάλι τους με απελπισία.
Το κείμενο είναι ο οδικός χάρτης της Ελλάδας για μετά τον Αύγουστο του 2018 που τελειώνει το πρόγραμμα, για την εποχή δηλαδή που θα "κρατάμε τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου" όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Δραγασάκης (θαρρώ κι ο κ. Τσίπρας). Υποτίθεται ότι το περιεχόμενο αυτού του κειμένου θα κρίνει το μέγεθος της εποπτείας που θα έχουμε από τους εταίρους την μεταμνημονιακή εποχή, καθώς θα περιγράφει με σαφήνεια και με χρονική ακρίβεια τις προτεραιότητες και τους στόχους των ελληνικών κυβερνήσεων για τα επόμενα χρόνια. Είναι – υποτίθεται - ένα κείμενο δέσμευσης έναντι των δανειστών.
Ομολογώ ότι δεν έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στις συνταγές των δανειστών. Έχω όμως παρόμοιο πρόβλημα και με τις συνταγές των ΣΥΡΙΖΑίων. Οι μεν δανειστές ενδιαφέρονται μόνο – ή πρωτίστως - για την επίτευξη των πλεονασμάτων που θα εξασφαλίσουν την επιστροφή των δανεικών τους. Όχι πως είναι παράλογο, αλλά αυτή είναι η δική τους οπτική, όχι η δική μας. Δικαιούμαστε, δίχως να ακυρώνουμε τις δικές τους απαιτήσεις, να αναζητήσουμε δρόμους που θα εξασφαλίζουν και κάποιον προσπορισμό πλούτου στον ταλαίπωρο ελληνικό πληθυσμό.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι πάλι δεν το 'χουν σε τίποτα να θυσιάσουν όσες θυσίες κάναμε (παλιότερα, αλλά και εξ' αιτίας τους τα τελευταία χρόνια) για να "χτυπήσουν" τις εκλογές που έρχονται. Ούτε θα διστάσουν να διαμοιράσουν το μαξιλάρι ρευστότητας που συγκεντρώνουν, σε διάφορα επιδόματα και μικροπαροχές για να μειώσουν την διαφορά τους απ' τον Κυριάκο.
Σε κάθε περίπτωση, το κείμενο δεσμεύσεων που έχουν ήδη δώσει στους δανειστές, βρίθει από αντιφάσεις, γενικότητες και αοριστίες. Έτσι λένε όλες οι πληροφορίες που έρχονται από τις Βρυξέλλες. Οι θεσμοί περίμεναν ένα κείμενο που θα τους έπειθε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει μάθει πια τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να ακολουθήσει και ότι έχει την διάθεση να το κάνει από μόνη της δίχως να έχει από πάνω της τον μπαμπούλα των τεχνικών κλιμακίων με τις συνεχείς αξιολογήσεις τους.
Αντί γι αυτό, φαίνεται ότι παρέλαβαν μια έκθεση πολιτικών ιδεών 75 σελίδων, που ούτε οικονομικό πρόγραμμα είναι, ούτε οδικός χάρτης συγκεκριμένων δράσεων. Οι αλλαγές στο κράτος – που είναι ο μεγάλος ασθενής - απουσιάζουν εντελώς από τις προθέσεις των κυβερνώντων, οι ιδιωτικοποιήσεις που προγραμματίζονται δεν αναφέρονται συγκεκριμένα, έχει εξαφανιστεί εντελώς κάθε απελευθέρωση επαγγελμάτων ή αγορών και γενικώς η μεταρρυθμιστική διάθεση μοιάζει από νωχελική έως ανύπαρκτη. Αντιθέτως, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση σε διάφορα "φιλολαϊκά" μέτρα που μπορούν να "πουληθούν" στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά.
Είναι προφανές ότι οι δανειστές δεν πρόκειται να δεχτούν ένα τέτοιο κείμενο ως εγγύηση ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στο δύσκολο μεταμνημονιακό τοπίο. Προφανώς θα καταλήξουν σε κάτι άλλο, διότι ήδη αρχίζει να παγιώνεται στις Βρυξέλλες η άποψη ότι "οι Έλληνες δεν αλλάζουν" και ότι μόλις ξαναβρεθούν μόνοι τους δίχως έλεγχο "θα ξαναρχίσουν τα ίδια που τους έφεραν σ' αυτή την κατάσταση".
Έχω την πεποίθηση ότι μέσα στο Growth strategy προσπάθησαν να στριμώξουν και τις αριστερές εμμονές τους και τις ευρωπαϊκές επιταγές. Και τις παροχές και την δημοσιονομική πειθαρχία. Και την κομματική πελατεία και το σύγχρονο κράτος. Αμ δεν γίνονται όλα μαζί σύντροφοι. Θα το καταλάβετε στο τελικό κείμενο που θα σας εξαναγκάσουν (πάλι) οι δανειστές να υπογράψετε, για να σας βάλουν την σφραγίδα της εξόδου ώστε να το χρησιμοποιήσετε στις αγορές.
