Του Θανάση Χειμωνά
Από την αρχή θεώρησα ήσσονος σημασίας το θέμα της επίδειξης μόδας του Οίκου Gucci στην Ακρόπολη. Ήμουν μάλλον αντίθετος αλλά ακόμα και στην περίπτωση που θα γινόταν τελικά δεν θα τα έβαφα και μαύρα. Οπότε επέλεξα να μην πάρω καμία θέση (όχι ότι θα ενδιέφερε και κανέναν δηλαδή) και να αφήσω τη φίλη μου τη Λυδία Κονιόρδου και τους υπόλοιπους να κάνουν ό,τι θέλουν. Τελικά το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έκρινε (και όχι παράλογα κατά την άποψή μου) πως «Ο ιδιαίτερος πολιτιστικός χαρακτήρας των μνημείων της Ακρόπολης δεν συνάδει με τη συγκεκριμένη εκδήλωση, καθώς πρόκειται για μοναδικά μνημεία και σύμβολα παγκόσμιας κληρονομιάς, μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO».
Φυσιολογικά η ιστορία όφειλε να τελειώσει εκεί. Έλα όμως που την αρνητική απόφαση του ΚΑΣ ακολούθησε ένας ατελείωτος θρήνος και οδυρμός. Αυτή τη φορά όχι από τους συνήθεις «κλαψιάρηδες» συριζαίους αλλά από την άλλη πλευρά, το so called «Μέτωπο της Λογικής».
Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν (κατά τα ειωθότα) από τα σόσιαλ μίντια και σύντομα κατέληξαν σε δεκάδες άρθρα σε ηλεκτρονικό ή και έντυπο Τύπο- συχνά από σοβαρότατους αρθρογράφους. Ούτε λίγο ούτε πολύ γινόταν λόγος για «εθνική ήττα» για «οπισθοδρόμηση της χώρας» μόνο και μόνο επειδή το Κράτος αρνήθηκε να παραχωρήσει τον Παρθενώνα στους Ιταλούς μόδιστρους. Χρησιμοποιήθηκαν δεκάδες παραδείγματα: Από την ιστορική φωτογράφιση της Nelly's ως κάποιες συναυλίες που δόθηκαν κατά καιρούς στο Κολοσσαίο. Γενικά το Κολοσσαίο «έπαιξε» πολύ. Και ας πρόκειται ουσιαστικά για έναν χώρο κτηνωδίας και μαρτυρίου, όσο μεγάλη και αν είναι η αρχιτεκτονική και ιστορική του αξία. Επίσης, η Φωτογραφία, η Μουσική είναι τέχνες. Δεν αμφιβάλλω πως κάποιοι θεωρούν και τη Μόδα τέχνη και ίσως και να είναι έως ένα σημείο. Κι εγώ όμως θεωρώ τέχνη το ποδόσφαιρο. Και επίσης είναι, έως ένα σημείο. Μήπως λοιπόν να παραχωρήσουμε την Ακρόπολη και για κάνα ματσάκι της Football League; Να αγωνίζεται π.χ. εκεί ο Απόλλων Αθηνών που ως αρχαίος Θεός θα νιώθει σαν το σπίτι του.
Η αλήθεια πάντως είναι πως τα επιχειρήματα για την Nelly's και το Κολοσσαίο ήταν τα πιο (λέμε τώρα…) σοβαρά. Από κει και πέρα ο σουρεαλισμός βάρεσε κόκκινο. Ακούσαμε λοιπόν από τους Guccioλάγνους τα εξής ντανταϊστικά:
Α. Με το ντεφιλέ αυτό θα γίνει γνωστή Ακρόπολη και θα έρθουν τουρίστες στη χώρα.
Είναι άλλωστε γεγονός πως η Ακρόπολη είναι παγκοσμίως άγνωστη. Οι ξένοι γνωρίζουν από τη χώρα μας μοναχά τον φέιμους γκρικ μουζάκα. Τώρα που θα δουν τις μοντέλες να σουλατσάρουν ανάμεσα στις κολώνες θα σπεύσουν να κλείσουν εισιτήρια. Εξάλλου, όλοι άνθρωποι στον Πλανήτη επιλέγουν ταξιδιωτικό προορισμό βάσει των επιδείξεων μόδας.
Β. «Ρε, θα μας έδιναν δύο μύρια!»
Δώσε του νεοέλληνα «μπικικίνια» και πάρ' του την ψυχή. Από τη στιγμή που οι ξένοι πλερώνουν είναι δυνατόν ποτέ να αρνηθούμε; Ωραία λογική. Η απορία μου όμως είναι η εξής: Αν αύριο εμφανιστεί π.χ. ο μεγεθυντής πέους “Big Man” και προσφέρει όχι δύο αλλά δέκα εκατομμύρια για αντίστοιχη επίδειξη δεν θα πρέπει πάλι να δεχτούμε; κι αυτά χρηματάκια δεν είναι; Που μπαίνουνε (που θα έλεγε και ο σύντροφος Μισελοζανάατσης).
Και τέλος (my favourite)
Γ. Αφού έκανε το ΠΑΜΕ γιατί απαγορεύουμε την Gucci;
Φυσικά, το ΠΑΜΕ δεν έκανε επίδειξη μόδας (κάτι που, ομολογώ, θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον). Απλώς μπούκαρε στη ζούλα και ύψωσε ένα (ανορθόγραφο) πανό. Κάποιοι όμως έχουν χωρίσει τη χώρα σε «Μπολσεβίκους» και σε «Ελεύθεροι Πολίται». Αφού λοιπόν οι «Μπολσεβίκοι» έκαναν το κομμάτι τους πρέπει και εμείς οι «Ελεύθεροι Πολίται» να κάνουμε το δικό μας. “Peoples of Europe” εσείς; «Gucci» εμείς. Μία σου και μία μου, ΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥ! Όπως θα έλεγε και η Κατερίνα Γιουλάκη στο Ρετιρέ.
Ας είμαστε σοβαροί. Καλώς ή κακώς, καμία κυβέρνηση από την Μεταπολίτευση και μετά δεν θα παραχωρούσε την Ακρόπολη για μία επίδειξη μόδας. Πέρα από όλα τ' άλλα θα ελλόχευε πάντα ο κίνδυνος μετά το «ευγενές» συγκεκριμένο» ιβέντ να εκμεταλλευτεί το «δεδικασμένο» και κάποιο πιο «ταπεινό» αναψυκτικό τύπου cola και σιγά σιγά να καταλήξουμε στον Big Man που ανάφερα παραπάνω με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όχι αγαπητοί φίλοι. Δεν προσφέρονται τα πάντα για εμπορευματοποίηση. Η Ακρόπολη αποτελεί ένα πανανθρώπινο πολιτιστικό μνημείο και δεν ανήκει στον οποιοδήποτε Υπουργό Πολιτισμού για να το πουλάει και να το αγοράζει. Τέλος, έχω πει κι άλλες φορές πως το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η χειρότερη που γνώρισε η Ελλάδα στην σύγχρονη ιστορία της- μια κυβέρνηση ανικάνων και απατεώνων που καταστρέφει τη χώρα μέρα με τη μέρα- δεν πρέπει να μας βάλει στο τριπάκι να ετεροκαθοριζόμαστε μόνο και μόνο με τη λογική ότι οφείλουμε να της πάμε κόντρα.
