Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη
Τι προκαλεί άραγε τις προκλητικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών μπροστά σε ανθρώπινες τραγωδίες;
Μέσα σε μία μέρα είδαμε τον βουλευτή Κυρίτση να αρνείται την πραγματικότητα των θανάτων από εμπρησμό που προκάλεσαν αριστεροί τρομοκράτες στην Μαρφίν, κατά τα επεισόδια των «αγανακτισμένων», την εποχή του αντιμνημονιακού αγώνα, μαζί με τις απαξιωτικές δηλώσεις που ανασύρθηκαν από τα κοινωνικά δίκτυα που είχε κάνει η νέα υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η Λοϊζου, για τα θύματα της 17Ν.
Σχετικά με την Μαρφίν, είναι παλιά υπόθεση η προσπάθεια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να υποβιβάσουν το γεγονός. Έχει γραφτεί ότι έφταιγε η τράπεζα που δεν είχε αποτελεσματική πυρόσβεση, πολύ πριν ο Κυρίτσης ανακαλύψει σήμερα «βραχυκύκλωμα». Άλλωστε και η πολύφερνη κυρία Δούρου μιλώντας τότε σε συνέντευξη, την ημέρα των μοιραίων επεισοδίων, είχε αρνηθεί να καταδικάσει την θανάσιμη βία των διαδηλωτών προβάλλοντας κατά προτεραιότητα την «βία των μνημονίων».
Θυμόμαστε όλοι άλλωστε την κυβερνητική αντίδραση μπροστά στις τραγωδίες της Μάνδρας και της πυρκαγιάς στο Μάτι. Δεν ήταν, κατ' αυτούς, τίποτε περισσότερο από «μια στραβή στην βάρδια» τους.
Η απαξίωση αυτή για τις διάφορες ανθρώπινες τραγωδίες, επανειλημμένα και διαδοχικά, θέλει εξήγηση. Δεν μπορεί να πρόκειται για αποσπασματικές ατυχείς δηλώσεις. Δεν πρόκειται για αποκομμένη άρνηση της πραγματικότητας.
Η θεοποίηση της βίας στην αριστερή παράδοση έχει βαθιές ρίζες. Η βίαιη ανατροπή της κατεστημένης τάξης, η επανάσταση, ήταν το ιερό Γκράαλ της Αριστεράς για μεγάλη χρονική περίοδο. Και παράλληλα η μακιαβελική αντίληψη ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», μαζί με την υποβάθμιση της αξίας της ατομικής ζωής και των αναγκών της μπροστά στην αξία της συλλογικής προσπάθειας χάριζαν τις βάσεις για την αναγκαία αναλγησία των πρωταγωνιστών της επαναστατικής ανατροπής, όπως έβλεπαν εκείνοι τους εαυτούς τους.
Αυτό είναι το υπόβαθρο για την επαναλαμβανόμενη αδιαφορία για τις συνέπειες των «επαναστατικών» πράξεων στην ζωή και την ευημερία ανθρώπων από τα κυβερνητικά στελέχη που φαντασιώνονται ότι είναι Αριστεροί, καλύτεροι άνθρωποι από εμάς τους χυδαίους υπόλοιπους.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα σύμβολα των πράξεων τους, οι μολότοφ, θα αντιμετωπίζονται τώρα σαν απλά πταίσματα με τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα. Κάτι σαν να φτύνεις τσίχλες στον δρόμο. Αδιάφορο αν μπορεί να προκαλέσουν απώλεια ανθρώπινης ζωής, αφού μπορούμε μετά να αρνηθούμε την πραγματικότητα.
Αναλγησία στην εξουσία. Αυτό είμαστε καταδικασμένοι να βιώνουμε.
Για λίγο ακόμα, ελπίζουμε.
*Ο κ. Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης θα είναι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στις Εθνικές εκλογές.
