Του Σάκη Μουμτζή
Σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις επαναλαμβάνεται έντονα η απαίτηση για την ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας σε πολιτικό προσωπικό. Είναι φυσικό να υπάρχει στην κοινή γνώμη μια ευνοϊκή τάση στην εμφάνιση νέων προσώπων, ιδίως αν αυτή αφορά παραδοσιακά κόμματα με πολυετή παρουσία και την ανάλογη φθορά σε ιδέες και κυρίως σε πρόσωπα.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αυτή η επιθυμία για την ανανέωση πρέπει να λάβει συγκεκριμένη μορφή. Δηλαδή, πώς θα γίνει, με ποια κριτήρια θα αποστρατευθούν οι παλιοί και με ποια κριτήρια θα επιλεγούν οι νέοι, ποια θα πρέπει να είναι η αναλογία μεταξύ τους.
Συνήθως οι ανανεώσεις στα κόμματα γίνονται μέσω των εθνικών εκλογών. Αδιαμφισβήτητος κριτής, η ψήφος του κόσμου. Βέβαια, απέναντι στα κατεστημένα πελατειακά δίκτυα των παλαιών βουλευτών, οι νέοι δίνουν μιαν άνιση μάχη, αλλά έτσι παίζεται το παιχνίδι. Κατά το παρελθόν στα δύο μεγάλα κόμματα νέοι βουλευτές κατόρθωσαν και αναδείχθηκαν στην κεντρική πολιτική σκηνή εκτοπίζοντας προβεβλημένα στελέχη που είχαν φθαρεί και κουράσει. Συνεπώς στην περίπτωση που γίνουν εκλογές με σταυροδοσία, τα προβλήματα ελαχιστοποιούνται για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Αν όμως διεξαχθούν εκλογές μέχρι τον Μάρτιο 2017 δεν θα υπάρχει σταυρός, αλλά λίστα. Εκ πρώτης όψεως δημιουργείται η εντύπωση πως η παντοδυναμία του αρχηγού τον καθιστά απόλυτο κυρίαρχο στην κατάρτιση των συνδυασμών. Δεν είναι όμως έτσι. Ο Κ.Μητσοτάκης θα πρέπει να διαχειρισθεί με επιδεξιότητα μιαν ιδιόμορφη κατάσταση, καθώς υπάρχει η σειρά εκλογής των βουλευτών του κόμματος, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Όμως, επειδή και αυτές οι εκλογές διενεργήθηκαν με λίστα ουσιαστικά μιλούμε για επιλογές που έγιναν, με την ψήφο, πριν από δύο χρόνια, δηλαδή τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.
Αυτό το γεγονός δημιουργεί στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας την πολιτική νομιμοποιητική βάση για αλλαγές στην σειρά των βουλευτών, κι έτσι να πραγματοποιηθεί η αιτούμενη ανανέωση. Βέβαια υπάρχει ισχυρός αντίλογος. Αυτοί οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας πέρασαν μέσα από το καμίνι των αναμετρήσεων του 2012 και του 2015 και επιβίωσαν. Και με την δική τους επιβίωση κράτησαν και την παράταξη όρθια.
Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης επικαλούνται και το επιχείρημα του διπλασιασμού των εδρών της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, μέσω του οποίου μπορεί να επιτευχθεί η ανανέωση. Δηλαδή είναι δυνατόν στους 145-150 βουλευτές, οι μισοί σχεδόν να είναι νέοι, εφόσον η ηγεσία εκτιμήσει σωστά την δυναμικότητα του κόμματος ανά νομό.
Επί πλέον, υποστηρίζουν, αποφεύγονται με αυτόν τον τρόπο οι τριβές και οι εντάσεις που θα προκληθούν από τις αντιδράσεις των «κομμένων», μια κατάσταση διόλου ευχάριστη για ένα κόμμα που πορεύεται προς την εξουσία.
Πέραν όμως της εκλογικής ανανέωσης υπάρχει και η απαίτηση για ανανέωση στα πρόσωπα που εκπροσωπούν την Νέα Δημοκρατία στην τηλεόραση. Το αντεπιχείρημα είναι γνωστό. Οι δημοσιογράφοι επιλέγουν τους βουλευτές. Και όμως η ηγεσία του κόμματος θα μπορούσε να συγκροτήσει μια λίστα με νέους πολιτικούς που θα την εκπροσωπούσαν στα διάφορα πάνελ, εφόσον βέβαια υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί.
Άλλωστε, η ουσία της ανανέωσης βρίσκεται στην ποιότητα των ανθρώπων που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική και με τα κίνητρα τους. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, κι έτσι πολλές φορές οι παλαιοί φαίνονται πιο φρέσκοι από τους νέους.
