Δεν ξέρω τι θα κάνει η κυβέρνηση, αλλά με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα η ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού είναι απολύτως απαραίτητη. Το 'χει εξαγγείλει, θα πείτε, οπότε θα γίνει από τον Μάιο. Ναι, αλλά πρέπει να είναι τέτοια, που ο μισθωτός να την καταλάβει. Να νιώσει ότι αν και δεν θα καλύπτει τις απώλειες που έχει υποστεί, τουλάχιστον έχει μια κυβέρνηση που τον νοιάζεται. Που προσπαθεί.
Ξέρω όλες τις ενστάσεις, όλες τις αντιρρήσεις, όλες τις υποσημειώσεις. Τα μαθαίναμε στο πρώτο έτος της ΑΣΟΟΕ. Και στη μάκρο - οικονομία και στη μίκρο. Ξέρω πολύ καλά ότι οι μεγάλες αυξήσεις μισθών αυξάνουν υπέρμετρα τα κόστη των ήδη επιβαρυμένων επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα μπορεί να τροφοδοτήσουν ένα πληθωριστικό σπιράλ στην οικονομία. Ξέρω επίσης ότι υπερβολικές αυξήσεις μισθών μπορεί να αυξήσουν την ανεργία, σίγουρα αυξάνουν και τη μαύρη εργασία.
Σύμφωνοι, πλην αν αρχίσουμε την απαρίθμηση των αρνητικών πλευρών της αύξησης μισθών, θα καταλήξουμε ότι το μέτρο είναι γενικώς αχρείαστο. Ας μην φτάσουμε και σ’ αυτό το σημείο. Στο τέλος - τέλος, οι επιχειρήσεις παρά τα ζόρια τους από τις αυξήσεις της ενέργειας και των πρώτων υλών, μπορούν να μετακυλήσουν το κόστος τους ως έναν βαθμό στον πελάτη - καταναλωτή. Έχουν διάολε μια διέξοδο. Ο ταλαίπωρος ο μισθωτός που θα μετακυλήσει τη χασούρα του;
Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κινηθεί με βάση την κριτική της αντιπολίτευσης. Όσα κι αν δώσει, η αντιπολίτευση - ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ - θα μιλήσει για ψίχουλα και θα ζητήσει παραπάνω. Δεν υπάρχει ούτε σωτηρία, ούτε χρυσή τομή σ’ αυτό. Ούτε με τα συνδικάτα και τους φορείς των παραγωγικών τάξεων θα βγάλει ποτέ άκρη. Αυτοί θα ζητούν και θα ζητούν και θα ζητούν, θα απεργούν και θα απεργούν και θα απεργούν.
Πρέπει να κινηθεί με βάση την ανάγκη του μέσου λογικού εργαζόμενου. Ποια είναι αυτή και πως θα την βρει; Δεν ξέρω, λαϊκό κόμμα είναι η ΝΔ, θα πρέπει να τα οσφραίνεται αυτά, να τα καταλαβαίνει. Να μην νιώσει ο εργαζόμενος ότι η κυβέρνηση τον εγκαταλείπει. Ο λογικός άνθρωπος κατανοεί τη δυσκολία της κατάστασης, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα μπει σε vertigo οικονομικής απελπισίας. Εκεί χάνει και τη λογική του και την πολιτική του ευθυκρισία.
Και παρακαλώ να του μιλήσουν απλά και με ειλικρίνεια. Ας αφήσουν οι κυβερνητικοί τις «δύσκολες εξισώσεις», τις «δημοσιονομικές αναταράξεις» και τις «αξιολογήσεις των διεθνών οίκων». Ο απλός κόσμος δεν τα πάει καλά με τις αλγεβρικές «εξισώσεις», το μυαλό του δουλεύει με δυο πράγματα. Με απλή αριθμητική, τρεις το λάδι - τρεις το ξύδι – έξι το λαδόξυδο και με ελπίδα. Την ελπίδα του ακόμα την εναποθέτει στον Κυριάκο, στην αριθμητική μην του τα χαλάσουν…
