Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
«Η Δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι» (Democracy dies in darkness). Αυτό είναι το μότο της εφημερίδας Washington Post της θρυλικής αμερικανικής φιλελεύθερης εφημερίδας που συνδέεται με τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις περιπτώσεων κατάχρησης εξουσίας από κυβερνήσεις και πολιτικούς. Η φράση «Η Δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι», σύμφωνα με τους ίδιους τους δημοσιογράφους της WaPo συνδέεται με τις αποκαλύψεις του σκανδάλου Watergate που οδήγησε στην πτώση του Προέδρου Νίξον.
Είναι βέβαιο ότι στις ΗΠΑ πριν εμφανιστεί ο Ντόναλντ Τραμπ κανένας πολίτης δεν θα δήλωνε τη χαρά του και μάλιστα γραπτως, στα προσωπικά του Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (γιατί αυτό είναι τα social media) αν μια εφημερίδα ή ένα τηλεοπτικό κανάλι έκλεινε λόγω οικονομικών προβλημάτων, ακόμα κι αν σιχαινόταν την πολιτική και πολιτισμική κουλτούρα που παρήγαγε το συγκεκριμένο Μέσο. Κι αυτό γιατί ο Τύπος ρίχνει φως και όταν τα φώτα σβήσουν, η Δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι.
Στη χώρα μας βέβαια ο Τύπος έχει άλλο ρόλο. Λειτουργεί ως βραχίονας των πολιτικών κομμάτων και των αντίστοιχων ευρύτερων πολιτικών τάσεων στην κοινωνία. Ο Τύπος στην Ελλάδα μαζί με την κυβέρνηση και τη Βουλή είναι σημαντικός παράγοντας του πολιτικού παιχνιδιού. Οι εφημερίδες λειτουργούν ως στηρίγματα αλλά και ως φόβητρο κάθε εξουσίας.
Ακόμα κι έτσι όμως, ως βραχίονες των κομμάτων, οι 'Ελληνες δημοσιογράφοι συμβάλλουν στον έλεγχο της εκάστοτε κυβέρνησης με κριτική ανάλυση και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ. Οι εφημερίδες της Αντιπολίτευσης το πολίτευμα υπηρετούν ακόμα και στις περιπτώσεις που υπηρετούν στρατηγικές των κομμάτων, ίσως και ειδεχθείς.
Έτσι λειτουργεί το πολιτικό σύστημα της χώρας, εντός αυτού του συστήματος λειτουργούν και οι εφημερίδες.Οι δημοσιογράφοι δεν είναι εχθροί του πολίτη ακόμα κι όταν είναι πολιτικοί αντίπαλοί μας.
Γιατί λοιπόν κάποιοι να χαίρονται κάθε φορά που κλείνει ένα κανάλι ή μια εφημερίδα; Σφάλλουν.
Το συμφέρον του πολίτη, του καθενός από εμάς χωριστά δεν ταυτίζεται με το συμφέρον της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας. Αυτό ήρθε η ώρα να το κατανοήσουμε. Ψηφίζουμε ένα κόμμα γιατί μας εκφράζει ιδεολογικά και πολιτικά, γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να μας «κάνει τη δουλειά», γιατί έχουμε πειστεί ότι θα εργαστεί για την πατρίδα μας αλλά όταν το κόμμα μας γίνει κυβέρνηση οι πολίτες και ειδικά όσοι το έχουν στηρίξει πρέπει να επιζητούν την αποκαλυπτική δημοσιογραφία, τον έλεγχο, τις αποκαλύψεις, όσα κάθε κυβέρνηση κάνει εν ονόματι του λαού.
Ναι, οι εφημερίδες και ο Τύπος της χώρας έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα. Όμως ο Τύπος θα φτιάξει αισθητά όταν αλλάξουμε μυαλά όλοι εμείς, οι πολίτες. Όταν καταλάβουμε ότι με τις κυβερνήσεις υπογράφουμε ένα συμβόλαιο με το οποίο τους εκχωρούμε απίστευτα μεγάλη εξουσία για να διαχειριστούν επ'αγαθώ τις δικές μας ζωές οπότε, όταν παραβιάζουν τους όρους του συμβολαίου αυτού πρέπει να επικρίνονται.
Είμαστε οπαδοί κομμάτων ίσως και πολιτικών αλλά όταν το κόμμα μας γίνει κυβέρνηση οφείλουμε να στεκόμαστε απέναντι για να βλέπουμε καθαρά τα έργα και τις ημέρες της, όλα όσα γίνονται επειδή εμείς δώσαμε την ψήφο μας δηλαδή την εξουσία.
Είμαστε πολίτες όχι υποτελείς γιαυτό και είναι αδιανόητο να χαιρόμαστε όταν κλείνει ένα κανάλι ή μια εφημερίδα. Οι δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να είναι φίλοι μας, δεν είναι αυτή η δουλειά τους άλλωστε αλλά σίγουρα δεν είναι οι εχθροί μας.
Χωρίς τον Τύπο και τους δημοσιογράφους τα φώτα σβήνουν και όταν σβήσουν τα φώτα η Δημοκρατία πεθαίνει.
