Χθες στη Βουλή έγινε ένας πολύ ενδιαφέρων και χαρακτηριστικός διάλογος μεταξύ της κυρίας Νάντιας Γιαννακοπούλου — μια από τις πιο αξιόλογες κοινοβουλευτικές παρουσίες — και του κ. Π. Σκουρλέτη. Αφορμή στάθηκε το γεγονός πως το ΚΙΝΑΛ δε συμπαρατάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ στην ένσταση αντισυνταγματικότητας που κατέθεσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο που αφορά τον ΕΦΚΑ.
Εκ πρώτης όψεως μια διαφωνία που θα μπορούσε να κρατηθεί «χαμηλά».
Ο κ. Π. Σκουρλέτης επιτέθηκε στο ΚΙΝΑΛ χαρακτηρίζοντας αυτήν τη στάση του ως «άχρωμη και ελβετική» και η κυρία Ν. Γιαννακοπούλου του απάντησε ότι το ΚΙΝΑΛ δε δέχεται μαθήματα πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θα γίνει βολικό του στήριγμα.
Συγκεκριμένα η κυρία Ν. Γιαννακοπούλου είπε: «Πάρτε το απόφαση κ. Σκουρλέτη ότι βολικά στηρίγματα σε εμάς δεν πρόκειται να βρείτε…τώρα που πιέζεστε από τις δημοσκοπήσεις θυμηθήκατε οψίμως το ΑΣΕΠ του Αναστάση Πεπονή, ενώ πριν μας λέγατε ότι καταστρέψαμε τη χώρα όταν μας λέγατε «γερμανοτσολιάδες».
Για όποιον έχει παρακολουθήσει από κοντά την περίοδο 2011-2019 αυτός ο διάλογος και κυρίως η αντίδραση της κυρίας Ν. Γιαννακοπούλου είναι απολύτως φυσιολογική. Οκτώ χρόνια ύβρεων, προπηλακισμών, απόπειρας ηθικής και πολιτικής εξόντωσης στελεχών της Κεντροαριστεράς, δεν μπορούν να λησμονηθούν μέσα σε δυόμισι χρόνια. Και μάλιστα όταν σε αυτά τα δυόμισι χρόνια οι θύτες δεν έκαναν την αυτοκριτική τους και δε ζήτησαν συγγνώμη από τα θύματα για τα πεπραγμένα τους. Και για να είμαι δίκαιος, κυρίως θύματα αυτής της βάρβαρης συμπεριφοράς του όλου ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ηγεσία και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αυτούς τους οποίους σήμερα εκλιπαρούν να συγκροτήσουν την «προοδευτική» κυβέρνηση μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική.
Έχω γράψει πολλές φορές πως στην πολιτική δεν υπάρχει διαγραφή μνήμης. Η μνήμη διαμορφώνει τις συγκυρίες και όχι οι συγκυρίες τη μνήμη. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Με απλά λόγια, στην πολιτική δεν υπάρχουν «περασμένα - ξεχασμένα» ούτε «πάμε γι' άλλα».
Νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πληρώσει υψηλό τίμημα για τα πώς συμπεριφέρθηκε στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο που αυτό προσπαθούσε να συμμαζέψει - με τον τρόπο του - τα ασυμμάζευτα της κυβέρνησης Καραμανλή. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέλθει στις κάλπες - όποτε στηθούν - χωρίς κυβερνητικό αφήγημα. Η μόνη του ελπίδα είναι το ΚΙΝΑΛ, αλλά η σχέση τους είναι υπονομευμένη λόγω του παρελθόντος. Επί πλέον, η βάση της κεντροαριστεράς, ως γνωστόν, παραμένει πλειοψηφικά αντι-ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΙΝΑΛ φαίνεται πως ξεπερνά τη σύγχυση που προκάλεσε η γραμμή των ίσων αποστάσεων και χαράσσει με μεγαλύτερη σαφήνεια τη γραμμή του διμέτωπου αγώνα, μια γραμμή που έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Γιατί άλλο είναι οι «ισαποστακισμός» και άλλο ο διμέτωπος αγώνας.
Εννοείται, πως η ανάδειξη του ΚΙΝΑΛ σε βασικό παίκτη της κεντρικής πολιτικής σκηνής περνά μέσα από τη χάραξη διακριτών γραμμών, τόσο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία όσο και απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, με λόγο ξεκάθαρο σε κάθε περίπτωση και όχι συμψηφιστικά.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ολοφάνερο πως θα κληθεί να πληρώσει αναδρομικά, εντόκως και χωρίς δόσεις, τα όσα έπραξε κατά του ΠΑΣΟΚ την περίοδο των μνημονίων.
Οι «γερμανοτσολιάδες» εκδικούνται.
