Αν θέλει κανείς να καταλάβει γιατί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει υποχρεώσει όλο τον ελληνικό λαό- εκτός από τους πλούσιους- σε ακόμα μεγαλύτερη αιμορραγία με το 4ο Μνημόνιο, που υπέγραψε σαν υπουργός Οικονομικών, δεν έχει παρά να διαβάσει την άποψή του για το θέμα της Έκθεσης στις πανελλήνιες προχτεσινές εξετάσεις και τον πανεπιστημιακό Δημήτρη Μαρωνίτη.
Σύμφωνα με τον υπουργό, λοιπόν, ο Δημήτρης Μαρωνίτης, και επομένως το κείμενό του που δόθηκε στους μαθητές για θέμα ανάπτυξης, γράφει περίπλοκα, δεν γράφει απλά! Περίπου εδώ αρχίζει το πρόβλημα του κ Τσακαλώτου. Το οποίο δυστυχώς καταλήγει να είναι πρόβλημα όλων των Ελλήνων.
Κατ'' αρχήν οι μαθητές που ρωτήθηκαν, ως κατ εξοχήν αρμόδιοι, έχουν απαντήσει ότι το κείμενο του Δημήτρη Μαρωνίτη ήταν «βατό» (στην ακαταλαβίστικη γλώσσα των μεταπασόκων καθηγητών, που καθιερώθηκε σαν γλώσσα και των μαθητών!). Δηλαδή σχετικά εύκολο και κατανοητό, στα κανονικά ελληνικά.
Στη συνέχεια, για κάθε στοιχειωδώς εγγράμματο, τα κείμενα του Μαρωνίτη είναι γραμμένα σε σαφή ελληνικά. Απλά, κατανοητά και σταράτα. Πλήρη νοημάτων και τόσο ακριβή ώστε να μην επιδέχονται παρεξήγησης. Δεν είναι κείμενα για ανθρώπους που ξέρουν 1.000 λέξεις ελληνικές όλες κι όλες. Δεδομένου ότι η ελληνική, μια από τις πιο ακριβείς γλώσσες του κόσμου, αριθμεί πάνω από μισό εκατομμύριο λέξεις!
Η γλώσσα δεν είναι ένα όργανο μετάδοσης πρωτόγονων πληροφοριών, που περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα μαμ κακά και νάνι. Είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο. Είναι ο τρόπος για να μεταδώσει κανείς τα διανοήματα και τα συναισθήματά του σε άλλους ανθρώπους.
Και επειδή τα διανοήματα, και πολύ περισσότερο τα συναισθήματα, είναι εξαιρετικά πλούσια δοχεία περιεχομένων, που διαρκώς εμπλουτίζονται και μεταβάλλονται από την εμπειρία και τη μόρφωση, οι λέξεις που απαιτούνται για να μπορέσει κανείς να περιγράψει αυτά τα περιεχόμενα είναι συχνά πολλές. Ποικίλες. Σύνθετες. Ακριβείς.
Όσο πιο πολλές λέξεις κατέχει κανείς τόσο πιο ακριβής είναι στην περιγραφή και κατανόηση του δικού του κόσμου και των πραγμάτων του γύρω κόσμου. Όσο πιο φτωχός είναι κανείς σε λέξεις τόσο πιο αδύνατος είναι στο να εκφράσει τον εαυτό του και να κατανοήσει τους γύρω του και τον γύρω κόσμο. Συχνά ανίκανος και για τα δύο.
Στη συνέχεια, όταν τα συναισθήματα βρίσκουν λέξεις που τα αντιπροσωπεύουν, πιο βαθειά συναισθήματα αναδύονται και ψάχνουν για λέξεις που τα αντιπροσωπεύουν. Έτσι κανείς ΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ. Δηλαδή, παίρνει μορφή. Όσοι πάσχουν από λεξιπενία πάσχουν και από φτώχεια συναισθημάτων και διανοημάτων. Και εδώ ερχόμαστε στην περίπτωση του υπουργού Τσακαλώτου.
Ο κ Τσακαλώτος, που θεωρεί τον πλούτο των λέξεων του Δημήτρη Μαρωνίτη πολύπλοκο και όχι απλό, προφανώς θεωρεί απλό τον τρόπο του σύντροφου Καρτερού στην Αυγή. Ή του σύντροφου Παππά, Τζανακόπουλου, Τσίπρα, Φλαμπουράρη, Φίλη και των άλλων παιδιών. Οι οποίοι έχουν μπλέξει την αγραμματοσύνη του πρωτογονισμού των ύβρεων με τη γλώσσα πολιτισμένων ανθρώπων. Ακόμα χειρότερα:
Έχουν μπλέξει την άδολη αγραμματοσύνη και απλοϊκότητα των αμόρφωτων ανθρώπων με το … λαϊκό κίνημα, το προλεταριάτο και την αριστερά! Ακούνε αλαμπουρνέζικα ελληνικά και τις μετοχές που ανεβαίνουν στα κασόνια και… διαπραγματεύονται (!) ή τη γλώσσα των εκφωνητών του ραδιοφωνικού σταθμού των Σκοπίων της δεκαετίας του '50 (που σοκάρουν ακόμα και τα κόκκαλα του Ψυχάρη- του δημοτικιστή) και εκστασιάζονται. Γιατί ό,τι είναι του λαού είναι καλό! Ακόμα και τα δολοφονικά του ένστικτα. Είτε πρόκειται να δολοφονήσει ανθρώπους είτε τη γλώσσα!
Για αυτούς τους τύπους σαν τον κύριο Τσακαλώτο βέβαια, υπάρχει κάτι που είναι πάνω κι από το λαό: Η καρέκλα. Και με την ίδια ευκολία που … αποδομεί τον Μαρωνίτη, με την ίδια υπογράφει ένα 4ο Μνημόνιο, με το οποίο τα αρπάζει κυριολεκτικά από τον ελληνικό λαό κατ εντολήν των δανειστών μόνο και μόνο για να κρατήσει την καρεκλίτσα του. Ο Μαρωνίτης τον μάρανε!
Μ αυτά τα φτωχοποιημένα ελληνικά που προτιμά ο κ Τσακαλώτος, στην ψυχή και στη γλώσσα, η πασοκική καθηγητική λαίλαπα φρόντισε να απαλλάξει τον εαυτό της από τον κόπο να μορφώνει τα παιδιά με ιδρώτα και αίμα και με την πολιτική της παπαγαλίας και τη φάμπρικα των φροντιστηρίων φόρτωσε τις τσέπες της και ξεφόρτωσε τις τσέπες των επόμενων μέχρι σήμερα γενεών σε εφόδια συνεννόησης και συναισθηματικού πλούτου.
Και έφτασε στο σημείο να μετατρέψει το κατ εξοχήν ατομικό μάθημα έκφρασης νοημάτων και συναισθημάτων, που είναι η Έκθεση Ιδεών, σε … ομαδικό μάθημα φροντιστηρίου! Κι από κει που ζητιόταν από τον κάθε μαθητή χωριστά να γράψει τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΨΗ για το ζητούμενο θέμα, αυτή η καθηγητική λαίλαπα, που εμπλουτίστηκε με τους καθηγητές του ΣΥΡΙΖΑ, ζητάει εδώ και χρόνια από τους μαθητές να γράψουν ΟΜΑΔΙΚΑ(!) όλοι την ίδια προσέγγιση για το ίδιο θέμα!
Για όσους δεν κατάλαβαν, εδώ και 35 χρόνια η πολιτεία παράγει πανομοιότυπα αντί για ανεξάρτητες προσωπικότητες, που παπαγαλίζουν τα ίδια πράγματα. Είτε από το σπίτι είτε από το σχολείο. Και οι γονείς από κοντά συναγωνίζονται ποιος θα παραδώσει το καλύτερο πανομοιότυπο με τα υπόλοιπα. Αντί να αγωνίζονται να γκρεμίσουν αυτά τα σχολεία, αυτή την παραπαιδεία, αυτούς τους καθηγητές. Που τους γδέρνουν συχνά οικονομικά.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σ αυτό το έργο, δεν φτάνει που δεν ντρέπεται για τα ελληνικά που δεν μιλάει, παρά έχει το θράσος να ειρωνεύεται κιόλας όσους- ελάχιστους- μπορούν να συνεννοηθούν σ αυτή τη γλώσσα μέσα στη Βουλή (ο γιαραμπής να την κάνει), δε φτάνει που είναι άσχετος με την επιστήμη της εφαρμοσμένης Οικονομίας, την οποία εφαρμόζει στους Έλληνες πολίτες, δε φτάνει που με τα φτωχά του ελληνικά δεν μπορεί να εκφράσει ούτε δυο συναισθήματα πάνω από ενός αμόρφωτου, έχει το θράσος να αποφαίνεται ότι ο Δημήτρης Μαρωνίτης είναι… πολύπλοκος και όχι απλός στο γραπτό του!
Κι αν απορεί κανείς πώς και τον έπιασε ο πόνος τον ανελλήνιστο υπουργό με τα γραπτά του Μαρωνίτη, που το υπουργείο Παιδείας έβαλε ως θέμα στις πανελλήνιες εξετάσεις προχτές, η απάντηση είναι απλή. Η κόρη του κυρίου υπουργού εξεταζόταν και ο κύριος υπουργός ανησυχούσε μήπως το κείμενο του Μαρωνίτη σε απλά, ολοστρόγγυλα και ωραία ελληνικά τη δυσκολέψει. Ενώ ένα κείμενο του Καρανίκα ή του Πολάκη θα ήταν πιο απλό και πιο κατανοητό για τη νέα γενιά! Έτσι κι αλλιώς, μ αυτά τη γαλουχείτε. Έτσι κύριε υπουργέ;
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
