Στην εξαιρετικά διαφωτιστική ανάλυση του Στράτου Στρατηγάκη για τα αποτελέσματα της ελληνικού διαγωνισμού PISA που διοργανώθηκε στα σχολεία για πρώτη φορά φέτος και δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 27/8, καταλήγει σε ένα συμπέρασμα στο οποίο συνομολογούν πολλοί:
«Όλα αυτά γίνονται διότι δεν αρκεί η θητεία ενός υπουργού Παιδείας για να αλλάξουν τα πράγματα στην Εκπαίδευση. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος από μία θητεία. Η σωστή σειρά θα ήταν μετά την επεξεργασία των αποτελεσμάτων της ελληνικής PISA, όταν του χρόνου εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία, να γίνουν οι προτάσεις προς το υπουργείο Παιδείας με βάση τα συμπεράσματα της μελέτης των αποτελεσμάτων και μετά να καταρτιστούν τα νέα προγράμματα σπουδών, να γραφτούν τα βιβλία και να αρχίσει η εφαρμογή τους ανά τάξη. Αυτό απαιτεί τουλάχιστον μία δεκαετία· καμία σχέση με μία υπουργική θητεία. Όσο δεν κάνουμε αυτό θα βαδίζουμε ολοταχώς προς τα πίσω, για να γίνουμε, τελικά, τα περήφανα γκαρσόνια της Ευρώπης».
Από αυτή τη στήλη, τα πρώτα δύο χρόνια της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είχαμε σχολιάσει αρκετές φορές την ατολμία της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, παρακινημένοι, κυρίως, από γονείς του περιβάλλοντός μας, ανθρώπων της Μεσαίας Τάξης που επέμεναν να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία παρόλο που είχαν τη δυνατότητα της επιλογής ενός ιδιωτικού σχολείου.
Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι παραδέχονται ότι έχουν γίνει παρεμβάσεις ουσίας στα σχολεία, ειδικά της Πρωτοβάθμιας. Το υπουργείο Παιδείας έχει αφήσει στα σχολεία αρκετό χώρο να σχεδιάσουν προγράμματα για τα παιδιά, ιδιαίτερα μέσα από τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων.
Βέβαια, όπως μας τονίζουν, η εφαρμογή τους εξαρτάται αποκλειστικά από τον διευθυντή του εκάστοτε σχολείου. Κάποιοι κάνουν εντυπωσιακά πράγματα ενώ άλλοι απλώς αδιαφορούν.
Αυτές οι μαρτυρίες μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Παιδεία, ένας τομέας από στον οποίο οι πολίτες που ψήφισαν τη ΝΔ περιμένουν πολλά, είναι το καλύτερο πεδίο για συνεννόηση με τα κόμματα.
Ήδη ακούμε τις φωνές και τις ενστάσεις: «Πρωτοβουλίες συναίνεσης σε μια προεκλογική χρονιά;». Ακριβώς.
Ποιον δεν συμφέρει στρατηγικά η συναίνεση: πρώτα το ΚΙΝΑΛ που παλεύει να βρει «το πάτημά» του ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς μπορεί κανείς να επιδιώξει συναινέσεις με κόμματα που δεν έχουν συμφέρον να το κάνουν; Στην Παιδεία δεν θα είναι και τόσο εύκολο να το αρνηθούν. Επιπροσθέτως, τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν φωνές που επιζητούν την προσέγγιση με το λεγόμενο Κέντρο και ξέρουν καλά ότι Κέντρο σημαίνει μετριοπάθεια.
Θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να απορρίψουν a priori μια τέτοια πρωτοβουλία.
Ο πρωθυπουργός εξελέγη αυτοδύναμος με την υπόσχεση να γεφυρώσει τα χάσματα του πρόσφατου παρελθόντος. Παραμένει πολιτικά ισχυρός και οι πολίτες στο μεγαλύτερο ποσοστό τους τον εμπιστεύονται.
Χθες, ο πρωθυπουργός, στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου εισήγαγε την έννοια της πολιτικής. Η παραγωγή πολιτικού λόγου ουσίας προϋποθέτει ισχύ και ο πρωθυπουργός ξέρει ότι την έχει.
Στην τελευταία χρονιά πριν τις κάλπες λοιπόν έχει και την ευκαιρία να επιδιώξει πολιτικές συναινέσεις σε προνομιακά, για το κόμμα του, πεδία όπως είναι η Παιδεία.
Είναι κάτι που οι πολίτες θα το δεχτούν με ανακούφιση και βέβαια ως εκπλήρωση μιας κεντρικής προεκλογικής υπόσχεσης.
