Εδώ και δύο μήνες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός διαγωνισμού Τούρκων αξιωματούχων στο ποιος θα κάνει την πιο επιθετική και πιο προκλητική δήλωση εναντίον της Ελλάδας. Σε αυτό το γαϊτανάκι εμπρηστικών δηλώσεων συμμετέχουν και εξέχοντες υπουργοί της τουρκικής κυβέρνησης και ο ίδιος ο Ερντογάν.
Είθισται, οι απειλές και οι φωνασκίες να φανερώνουν τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται ο απειλών και ο φωνασκών, πολύ δε περισσότερο όταν αυτή η συμπεριφορά αφορά θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.
Πολιτικοί ηγέτες που καταφεύγουν σε ιαχές ποδοσφαιρικών γηπέδων, προδίδουν την αδυναμία τους να διαμορφώσουν ευνοϊκούς, γι' αυτούς, συσχετισμούς δυνάμεων και το μόνο όπλο που τους απομένει είναι αυτές οι πολεμικές ιαχές.
Τι κέρδισε η Τουρκία από αυτήν την τριτοκοσμική πολιτική; Τρόμαξε τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις; Προφανώς όχι. Στάθηκαν μέχρι τέλους στο ύψος των περιστάσεων και της αποστολής τους, χωρίς πολλά λόγια και προκλητικές δηλώσεις.
Απεναντίας, όταν χρειάστηκε, επέδειξαν το υψηλό επίπεδο της ετοιμότητας τους, της αποφασιστικότητας τους και της εκπαίδευσης τους.
Μήπως οι τουρκικοί λεονταρισμοί τρόμαξαν την πολιτική ηγεσία της πατρίδας μας; μήπως αυτή εγκατέλειψε, λόγω αυτών των απειλών, τις πάγιες θέσεις μας και αποδέχθηκε μέρος των τουρκικών αξιώσεων;
Καθόλου. Η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας δεν πτοήθηκε από τους ψευτοπαλικαρισμούς των Τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών και παρέμεινε αταλάντευτη στην πολιτική της, με ψυχραιμία.
Η ελληνική κυβέρνηση και οι Έλληνες αξιωματούχοι δεν έχουν την ανάγκη να ακολουθήσουν τους Τούρκους ομόλογους τους σε αυτό το ρεσιτάλ προκλητικών δηλώσεων.
Η πατρίδα μας ανήκει στην Ευρωζώνη, ανήκει στην ΕΕ, ανήκει στο ΝΑΤΟ και λειτουργεί με τους όρους και τους κανόνες που λειτουργούν, στις διεθνείς σχέσεις τους, όλα τα πολιτισμένα κράτη.
Η αποφυγή προκλήσεων και οξυτήτων είναι η μια όψη αυτών των κανόνων. Η άλλη όψη είναι η ειρηνική επίλυση των διαφορών μεταξύ κρατών μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπουν το Διεθνές Δίκαιο και οι συνθήκες.
Σε αυτό το πνεύμα, η άσκηση εξωτερικής πολιτικής με όρους χουλιγκανισμού, εκτός από απαράδεκτη, είναι και αντιπαραγωγική. Δημιουργεί πρόσθετες εντάσεις και επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ ένα τεταμένο κλίμα.
Συνεπώς, άριστα πράττει και η ελληνική κυβέρνηση και το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ -πλην γραφικών εξαιρέσεων- που τήρησαν και τηρούν χαμηλούς τόνους, χωρίς ιαχές ποδοσφαιρικού τύπου.
Για σκεφτείτε τι κλίμα θα διαμορφωνόταν, αν και η Ελλάδα απαντούσε στο μπαράζ των φραστικών τουρκικών προκλήσεων.
Ακριβώς αυτή η μετρημένη και σοβαρή στάση της εκτιμήθηκε από όλες σχεδόν τις χώρες που συνδιαμορφώνουν το διεθνές περιβάλλον κι έτσι η Ελλάδα για πρώτη φορά, εδώ και πολλές δεκαετίες, έκτισε σημαντικές διπλωματικές -και όχι μόνον- συμμαχίες.
Άλλωστε στην πολιτική, όπως και στην ζωή, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο δυνατός κτυπά αθόρυβα όταν πρέπει, χωρίς τυμπανοκρουσίες, και φεύγει.
Οι ψευτομαγκιές είναι για το πόπολο και για εσωτερική κατανάλωση. Τα σοβαρά και με αυτοπεποίθηση κράτη έχουν άλλους κώδικες συμπεριφοράς. Και η πατρίδα μας ανήκει σε αυτά τα κράτη.
