Του Θανάση Χειμωνά
“Ο γιος ΣΟΥ; Δεν είναι γιος ΣΟΥ μ…α Είναι ένα αυτόνομο, ανήλικο, μέλος της κοινωνίας μας. Ένα απροστάτευτο ανήλικο που το γέννησες και το άφησες να μεγαλώνει σε επικίνδυνες συνθήκες. Και χρέος όλων μας είναι να προστατευθεί. Όταν θα βεβαιωθεί ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό θα το μάθεις. «Επαναστάτες» σκ...”
Ο «μ…ς» της υπόθεσης είναι ο Νίκος Μαζιώτης και το φεισμπουκικό αυτό στάτους αφορά τον γιο του και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσε. Ενδιαφέρον όμως έχει να δούμε ποιος είναι ο «συγγραφέας» αυτής της αβρής τοποθέτησης. Όχι φίλοι μου! Δεν πρόκειται για κάποιον προσκυνημένο εκπρόσωπο του «Ακραίου Κέντρου» αλλά για τη δημοσιογράφο του συριζαίικου ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο» καθώς και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Ντίνα Μπατζιά.
Δεν σκοπεύω να μπω στην ουσία του εν λόγω ζητήματος. Οι καταγγελίες του ζεύγους αλλά και τους δικηγόρου τους, Φραγκίσκου Ραγκούση, για ομηρεία του παιδιού ήταν πολύ σοβαρές. Από την άλλη το Υπουργείο και η Εισαγγελία υποστηρίζουν πως τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Είναι δύσκολο να γνωρίζεις που ακριβώς κρύβεται η αλήθεια και μάλλον ανεύθυνο να τοποθετηθείς σχετικά δημοσίως. Άλλωστε από τη στιγμή που το παιδί πρόκειται οριστικά να παραδοθεί στη γιαγιά του η συζήτηση αυτή δεν έχει πλέον ιδιαίτερο νόημα.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η τερατώδης μεταστροφή των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα γενικότερα. Σε ό,τι έχει να κάνει με τη σχέση τους με τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και την τρομοκρατία. Το στάτους της κ. Μπατζιά είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Ανάλογες (και συχνά πολύ πιο επιθετικές και υβριστικές) τοποθετήσεις έκαναν πολλά, σεσημασμένα και μη, συριζοτρόλ των σόσιαλ μίντια. Ξαφνικά, ο Μαζιώτης και η Ρούπα έγιναν «δολοφόνοι», «λαμόγια», «επαναστάτες του γλυκού νερού», «μ…ς». Και σίγουρα παντελώς ανεύθυνα και ακατάλληλα άτομα για το μεγάλωμα ενός παιδιού. Ακόμα και ο Μανώλης Γλέζος, ένα πρόσωπο διαχρονικά σεβαστό στον χώρο της Αριστεράς (και όχι μόνο), μετατράπηκε σε «παλιόγερο» και «μπάρμπα» μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να κάνει δήλωση υπέρ της παράδοσης του παιδιού αυτού στη γιαγιά του.
Πως αλλάζουν οι καιροί… Όλοι θυμόμαστε πως αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου όχι τους Μαζιώτη-Ρούπα (που τουλάχιστον δεν βαρύνονται με κατηγορίες για ανθρωποκτονία) αλλά την σκληροτράχηλη 17 Νοέμβρη που έχει αφήσει πίσω της δεκάδες νεκρούς. Πως οι άνθρωποι αυτοί αποθέωναν τους τραμπούκους-κουκουλοφόρους που έκαιγαν την Αθήνα κάνοντας συγχρόνως πλιάτσικο στα μαγαζιά της. Πως χλεύαζαν τα «ρεσώ» των «φιλελέδων» έξω από το κατεστραμμένο κόσμημα που ονομαζόταν Αττικόν. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που μια ολόκληρη κατηγορία συμπατριωτών μας πέρασε μέσα σε μία μοναχά μέρα (την 25η Ιανουαρίου 2015) από το στρατόπεδο των πιο σκληροπυρηνικών αντιεξουσαστών στους πιο φανατικούς υπερασπιστές της Εξουσίας. Το πως οι χθεσινοί «επαναστάτες» το γύρισαν σε «νοικοκυραίους».
Ο Μαζιώτης και η Ρούπα ακολούθησαν τον δρόμο της Ζωής, της Ραχήλ και άλλων αναλώσιμων εν τη αγνοία τους «ηρώων» οι οποίοι απλώς χρησίμευσαν (μαζί με τον ανώνυμο πρόσφυγα και τον ανώνυμο μετανάστη) στο να αναρριχηθούν κάποιοι στην εξουσία και –κυρίως- στο να βρούνε κάποιοι άλλοι δουλίτσα στο Δημόσιο. Το κόμμα που μας κυβερνά μπορεί πλέον να καυχιέται πως έκανε την «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Όργουελ να μοιάζει με τα Τρία γουρουνάκια.
