Του Θανάση Χειμωνά
Συγκλονισμένο δηλώνει το πανελλήνιο λόγω του βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η Εφημερίδα των Συντακτών που απεικονίζει πρωτοκλασάτα στελέχη του «κόμματος» της Χρυσής Αυγής να χαιρετούν ναζιστικά και να ψέλνουν χιτλερικούς ύμνους. Το έχει αυτό ο Έλληνας. Να «πέφτει από τα σύννεφα». «Έπεσαν από τα σύννεφα οι γείτονες του πενηντάχρονου που κακοποιούσε σεξουαλικά την κόρη του, τον γιο του, την πεθερά του και το χάμστερ του»- κάτι τέτοια δεν ακούμε συνεχώς στις ειδήσεις; Έτσι λοιπόν και με την Χρυσή Αυγή. Κάθε λίγο και λιγάκι ο νεοέλληνας σοκάρεται όταν πληροφορείται πως το μόρφωμα του Νίκου Μιχαλολιάκου γουστάρει Αδόλφο, Γκέμπελς και τ'' άλλα παιδιά. Το σοκ βεβαία δεν κρατάει ούτε 24ωρο καθώς ο νεοέλληνας σύντομα θα ασχοληθεί με σοβαρότερα θέματα όπως το τελευταίο σαρδάμ του Καρανίκα ή αν θα πραγματοποιήσει ντεφιλέ μόδας στην Ακρόπολη ο Οίκος Gucci.
Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή δεν είναι νέο. Η οργάνωση ιδρύθηκε το 1993 και υπήρξε πάντα δραστήρια ξυλοφορτώνοντας, ενίοτε και δολοφονώντας, μετανάστες αλλά και «αντιφρονούντες». Ας μην ξεχνάμε πως ο άγριος ξυλοδαρμός του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή έγινε το μακρινό 1998, σε μια εποχή που οι Έλληνες έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Μεγάλη ευθύνη για την ύπαρξη της Χ.Α. φέρει διαχρονικά το ελληνικό κράτος που όχι μόνο την ανέχτηκε αλλά την άφησε να κάνει την «βρόμικη δουλειά» στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας- ένα άτυπο παρακράτος που αποτελούσε φόβο και τρόμο όχι τόσο των παράνομων όσο των Αλβανών, των Πακιστανών και των υπολοίπων αλλοδαπών γενικώς.
Η Χρυσή Αυγή άρχισε να παίρνει τα πάνω της το 2010 όταν ο Μιχαλολιάκος κατόρθωσε να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος συγκεντρώνοντας μάλιστα ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό. Θυμάμαι πως τότε είχα γράψει σχετικό άρθρο στα Νέα ζητώντας να βγει εκτός νόμου καθώς δεν είναι δυνατό μια οργάνωση που στηρίζεται στη βία και υμνεί -έστω και κεκαλυμμένα - μια ιδεολογία που έχει προκαλέσει εκατομμύρια νεκρούς και έχει καταδικαστεί από την Ανθρωπότητα να συμμετέχει κανονικά στις εκλογές πλάι στη Δράση ή το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών. Μια οργάνωση που υποθάλπει παραστρατιωτικές ομάδες και προκαλεί τον τρόμο στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Η πρώτη επίθεση που είχα δεχτεί τότε δεν ήταν από την ίδια την Χ.Α. αλλά από την «προοδευτική» Ελευθεροτυπία όπου αρθρογράφος της με είχε χαρακτηρίσει ούτε λίγο ούτε πολύ «φασίστα» που «επιθυμεί να φιμώσω ένα κομμάτι του ελληνικού λαού».
Η συνεχεία είναι γνωστή. Σταδιακά η Χρυσή Αυγή αύξησε τα ποσοστά της, μπήκε με τα τσαρούχια στη Βουλή και έφτασε να χτυπάει μέχρι και δεκαπενταριά στις δημοσκοπήσεις. Παράλληλα, συνέχιζε το δολοφονικό της έργο, πρώτα στα Πετράλωνα με θύμα τον Σαχζάτ Λουκμάν και εν συνεχεία στο Κερατσίνι με τον φόνο του Παύλου Φύσσα. Τότε ήταν που η ελληνική δικαιοσύνη, με την σημαντική στήριξη της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου αποφάσισε να αντιδράσει δυναμικά στέλνοντας στη φυλακή πέρα από τον βασικό ύποπτο για το δεύτερο έγκλημα, Παναγιώτη Ρουπακιά και σύσσωμη σχεδόν την ηγετική ομάδα της οργάνωσης.
Ξανά θυμάμαι τις αντιδράσεις των συριζαίων. Τα συριζοτρόλ να σκούζουν στα σόσιαλ μίντια για την «φασιστική κυβέρνηση που φυλακίζει Έλληνες πολίτες για τις ιδέες τους με απώτερο στόχο να βγάλει εκτός νόμου την Αριστερά» (!), τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Λάκη Λαζόπουλο, να προβάλει βιντεάκια με τον Ηλία Παναγιώταρο υποστηρίζοντας πως η δολοφονία του Φύσσα ήταν στημένη. Τον, νυν ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη να μιλάει για «συνταγματική εκτροπή» και τον, επίσης νυν ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Χρυσόγονο, να μου πετάει στα μούτρα σε τηλεοπτική εκπομπή στο ΣΚΑΙ: «Γιατί παρακαλώ να βγει εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή; Παράνομο να βγει το ΠΑΣΟΚ που έχει κάνει χειρότερα».
Λογική είναι βεβαίως βεβαίως η συμπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ προς την Χρυσή Αυγή. Αυτός άλλωστε βοήθησε στη γιγάντωση της τα τελευταία χρόνια. Με τον στείρο «αντιμνημονιακό» λόγο. Με την προτροπή στην τυφλή βία. Μαζί έριχναν οι συριζαίοι με τους χρυσαυγίτες τα φάσκελα τραγουδώντας «Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Μαζί πραγματοποιούν εθνικιστικές φιέστες στο Καστελόριζο αναγκάζοντας τον Ερντογάν «να μη βγάλει ούτε κιχ» όπως έγραψε και η «προοδευτική» Αυγή.
Τέσσερα χρόνια μετά τους φόνους Λουκμάν-Φύσσα οι χρυσαυγίτες είναι ελεύθεροι σαν πουλάκια και ανεξέλεγκτοι. Τραγουδάνε με χαρά τις «Έρρικές» τους, κάνουν τα ντου τους στα σχολεία που φιλοξενούν τα «παιδιά των ισλαμοφασιστών», κοροϊδεύουν (μέσα στο δικαστήριο!) τη Μάγδα Φύσσα για τον πεθαμένο γιο της. Αύριο που θα πάμε στη δραχμή ίσως φανούν και χρήσιμοι ως Χρυσή εφεδρεία.
