Ακούω αρκετούς να λένε ότι ο βαθμός τοξικότητας στην πολιτική ζωή του τόπου έχει υποχωρήσει τόσο πολύ που δεν δικαιολογείται να τον επικαλείται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, ή τέλος πάντων, επειδή στο πρόσφατο παρελθόν βρεθήκαμε μέσα σε ένα κλίβανο με δηλητηριώδη πολιτικά αέρια, τώρα είμαστε μια χαρά.
Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται, όσοι το πιστεύουν και το υποστηρίζουν. Οι ομάδες, τα πρόσωπα και οι μέθοδοι που έκαναν τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ, να ξεχωρίσει για τον «επαγγελματισμό» στη ναρκοθέτηση της όποιας κανονικότητας, στην πρόκληση πόλωσης και κοινωνικής έντασης, επιστρατεύονται και συστρατεύονται ξανά.
Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά.
Και όταν τη γενική αυτή αρχή την έχει υιοθετήσει ένα νέο, μετριοπαθές και πολλά υποσχόμενο μέλλον, στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως η κ. Έφη Αχτσιόγλου, καταλαβαίνει και ο πλέον καλοπροαίρετος, ποια είναι η ιδανική κοινωνική συνθήκη που εύχονται στον ΣΥΡΙΖΑ για να έχει μια ακόμη ευκαιρία η αριστερά τους.
Προετοιμάζονται για τη χαμηλή, μεσαία και μεγάλη, κοινωνική όχληση. Δρουν για να προκαλέσουν αντίδραση.
Η απεργία στο Εθνικό Θέατρο, όπου στην πραγματικότητα ήταν άνευ αντικειμένου, καθώς η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού είχε ικανοποιήσει - και μάλιστα με αναδρομική ισχύ - τα αιτήματα των απεργών, ήταν χαμηλής όχλησης.
Οι γκρούπες αντιεξουσιαστών και αριστεριστών στα Πανεπιστήμια, που προετοιμάζονται για την αναμέτρηση του Φθινοπώρου με το αφήγημα περί «οπλισμένων Ράμπο», μπορεί να προκαλέσουν μεγάλη κοινωνική όχληση.
Διάφοροι εμμονικοί που εξοβελίστηκαν από το πολιτικό στερέωμα και διάφοροι εντεταλμένοι που διακινούν ξανά δήθεν έγκυρες πληροφορίες για δημοσκοπήσεις ξένων πρεσβειών που δείχνουν την κατάρρευση της κυβέρνησης, δεν προκαλούν κοινωνική όχληση.
Μόνον μια πικρή απορία : πως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί ξανά την ίδια «δοξασία» τη στιγμή που, και μόνο η μνήμη του Ηλία Νικολακόπουλου, « του φίλου, του συντρόφου και του συμβούλου» όπως είπε στον επικήδειο που εκφώνησε λίγε μέρες πριν ο Αλ. Τσίπρας, επιτάσσει άλλη στάση, άλλη αντιπολίτευση, άλλου τύπου αναμέτρηση πολιτικών.
Το μέγεθος της επίθεσης που θα εξαπολυθεί σε βάρος της κανονικότητας και της ανάγκης των πολιτών να διατηρήσουν καθαρό το μυαλό τους για να αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα καθημερινότητας, το δείχνει η αήθης νέα πρόκληση του καταδικασμένου τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα και των χορηγών επικοινωνίας του.
Τρεις μέρες πριν τελεστεί το μνημόσυνο για τον Θάνο Αξαρλιάν – φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από τη φρικτή δολοφονία του από τους τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη που βιάζονταν να πάνε διακοπές – ο Δ. Κουφοντίνας «φιλοξενείται» στην Εφ. ΣΥΝ, σαν να είναι ο σκιώδης ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ολοσέλιδο άρθρο διατυπώνει τα ίδια επιχειρήματα, τις ίδιες αιτιάσεις, τις ίδιες… ευαισθησίες.
Ενώ όμως το άρθρο έχει γραφτεί για να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ο τρομοκράτης, σαν κάτι να φοβάται. Χρησιμοποιεί τον κωδικό «κυβέρνηση Μ». Ίσως γιατί φέρει νωπή στη μνήμη του, την ήττα που υπέστη, όταν προσπάθησε να εκβιάσει υπό την απειλή της δήθεν αυτοχειρίας δια της απεργίας πείνας, τη δημοκρατία και την κυβέρνηση Μ.
Αφού δεν μπορεί να προκαλέσει την κοινωνία με ένα νέο σουλάτσο στα μέρη που σκότωσε αθώους, διευκολύνεται να διακινεί τις ίδιες ανοησίες που γέμιζαν τις δολοφονικές προκηρύξεις…
