Στην ανασκόπηση των σημαντικότερων γεγονότων του 2020 περίοπτη θέση κατέχει ο προπηλακισμός του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Δημήτρη Μπουραντώνη από ομάδα χούλιγκαν. Η φωτογραφία του πρύτανη σε κατάσταση ομηρίας στο γραφείο του μας στοίχειωσε. Οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι, πρόθυμοι και πανέτοιμοι να εξευτελίσουν για άλλη μια φορά την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, όταν το θεωρήσουν σκόπιμο.
Το επεισόδιο στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο που ούτε το πρώτο ήταν και σίγουρα όχι και το τελευταίο άνοιξε τη συζήτηση για την ασφάλεια στα ΑΕΙ, ένα θέμα που δεν περιορίζεται στα «χτυπήματα» του φασιστικού φαιοκόκκινου μετώπου αλλά αφορά κάθε επεισόδιο ανομίας και παραβατικής συμπεριφοράς, μικρό ή μεγάλο.
Αρκετοί έσπευσαν να επισημάνουν ότι ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση για το άσυλο αποδείχθηκε στην πράξη ανεπαρκής και ήδη κυκλοφορούν στον Τύπο κάποια σχέδια νέων, συμπληρωματικών σχετικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης. Όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν μας εντυπωσιάζουν με τις αναφορές τους στις πρακτικές που ακολουθούν εμβληματικά πανεπιστήμια του εξωτερικού, το Χάρβαντ και η Οξφόρδη.
Αντιθέτως, όχι μόνο δεν μας εντυπωσιάζει η επίκληση του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης ως πρότυπου στην ασφάλεια αλλά μας τρομάζει το μέγεθος της γελοιοποίησης που θα υποστεί, για πολλοστή φορά, η Πολιτεία και μαζί με αυτή και οι δημοκρατικοί πολίτες που θα δουν νόμους ψηφισμένους από κυβερνήσεις με μεγάλη δημοκρατική νομιμοποίηση να γίνονται κουρέλι και το φαιοκόκκινο μέτωπο που θα έχει καταφέρει για άλλη μια φορά να τους καταπατήσει, να χλευάζει την κοινωνία που θα τους παρακολουθεί ανήμπορη.
Ναι, είναι θέμα συζήτησης η παρουσία της αστυνομία στις Σχολές (εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με αυτό) αλλά μπροστά στον ελέφαντα που υπάρχει στο δωμάτιο και παριστάνουμε ότι δεν βλέπουμε η συζήτηση περί αστυνομίας στις Σχολές καταντά περί του φύλου των Αγγέλων.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι βέβαια η στάση της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας απέναντι στην πολιτική βία. Αρκετά μέλη ΔΕΠ την αποδέχονται, αρθρογραφούν στον Τύπο ανοιχτά υπέρ της, εκλογικεύοντάς της ως αποδεκτό μέσο πολιτικής δράσης. Σε κάποιες σχολές Κοσμήτορες παραχωρούν χώρους στο Ρουβίκωνα λες και είναι φοιτητική παράταξη ενώ το ίδιο το τελευταίο θύμα της βίας, ο πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου, λέγεται ότι διστάζει να συνεργαστεί με την αστυνομία εφαρμόζοντας τον πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης για να μην «εξαγριώσει τα παιδιά».
Τι συζητάμε λοιπόν.
Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, όσα συστήματα Χάρβαρντ και Οξφόρδης μαζί εισάγουμε, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν σε μια κοινότητα που αποδέχεται την πολιτική βία.
Η κυβέρνηση θα διαπράξει μέγα πολιτικό σφάλμα και είναι βέβαιο ότι θα καταγράψει μια τεράστια πολιτική ήττα που θα ακουμπάει προσωπικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αν σπεύσει να σώσει την πανεπιστημιακή κοινότητα από τον ίδιο της τον εαυτό. Η πανεπιστημιακή κοινότητα πρέπει η ίδια να διαχειριστεί τους δαίμονές της.
«Και να αφήσει τα πανεπιστήμια στην τύχη τους;»
Όχι βέβαια. Αυτό που λέμε είναι ότι πριν η κυβέρνηση προχωρήσει σε περαιτέρω νομοθετικές ρυθμίσεις, θα πρέπει η πανεπιστημιακή κοινότητα να εφαρμόσει έστω και μία φορά την υπάρχουσα νομοθεσία. Η κυβέρνηση θα πρέπει να επέμβει αφού πρώτα οι πανεπιστημιακοί, οι φοιτητές και η διοίκηση σηκώσουν το τηλέφωνο για να καλέσουν οι ίδιοι την αστυνομία.
Ας αποδείξουν πρώτα ότι τους ενδιαφέρει στ’αλήθεια η πάταξη κάθε λογής ανομίας και παραβατικότητας στα πανεπιστήμια και μετά βλέπουμε. Μέχρι τότε οι Έλληνες πολίτες δεν έχουμε καμία υποχρέωση να υφιστάμεθα τις ταπεινώσεις που προκαλεί η ανοχή των πανεπιστημιακών στη βία και την κάθε λογής ανομία, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να χάνει το χρόνο της και κυρίως να σπαταλά πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο.
Αυτό το ραντεβού με την βέβαιη ήττα, η κυβέρνηση πραγματικά δεν το χρειάζεται. Να το αποφύγει.
