Του Αλέξανδρου Σκούρα
Οι διαδηλώσεις που αφορούν «αριστερές» ευαισθησίες λαμβάνουν παγκόσμια κάλυψη και ξεσηκώνουν πλήθος αντιδράσεων. Όμως, πολύ λίγη κουβέντα γίνεται για τις συνεχιζόμενες, εδώ και μήνες, διαδηλώσεις που γίνονται στο Χονγκ Κονγκ.
Το Χονγκ-Κονγκ αποτελεί μέρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από το 1997 όταν και η Μεγάλη Βρετανία αποφάσισε τη μεταβίβαση της κυριαρχίας του. Η συμφωνία μεταξύ των Βρετανών και της Κίνας προέβλεπε ειδικό καθεστώς για το Χονγκ-Κονγκ, βασισμένο στο δόγμα «μία χώρα - δύο συστήματα» σύμφωνα με το οποίο οι πολίτες του Χονγκ-Κονγκ θα συνέχιζαν να απολαμβάνουν τα δικαιώματα της ελευθερίας της έκφρασης, του τύπου, της αμερόληπτης δικαιοσύνης και της ατομικής και οικονομικής ελευθερίας. Η κύρια αιτία για τις διαδηλώσεις που συμβαίνουν εδώ και μήνες στην περιοχή είναι ένα νομοσχέδιο που προβλέπει ότι το Χονγκ-Κονγκ μπορεί να εκδίδει στην Κίνα (και σε ορισμένες άλλες χώρες) καταζητούμενους με εντάλματα σύλληψης. Οι χιλιάδες άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους ζητούν την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου αυτού, καθώς η μικρή οπισθοχώρηση της τοπικής κυβέρνησης με την αναστολή του νομοσχεδίου δεν κρίνεται ως επαρκής αφού ανά πάσα στιγμή ο νόμος θα μπορούσε να επιστρέψει και ψηφιστεί αστραπιαία.
Η αλλαγή αυτή σημαίνει ότι το Πεκίνο μπορεί να στοχοποιήσει οποιονδήποτε πολίτη του Χονγκ-Κονγκ βάλει στο στόχαστρο με βάση το κινέζικο σύστημα δικαιοσύνης. Για τους πολίτες του μικρού κρατιδίου, αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία της έκφρασης, του τύπου, των συναθροίσεων ή ακόμα και των φιλειρηνικών διαδηλώσεων κατά της κυβέρνησης ή του Πεκίνου θα καταργηθεί de facto, μιας και η Κίνα φημίζεται για τις καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την αυστηρή λογοκρισία και την απουσία αντικειμενικής δικαστικής εξουσίας.
Οι κάτοικοι του Χονγκ-Κονγκ μπορεί να είναι Κινέζοι όμως έχουν ζήσει σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα από αυτό που εφαρμόζει το Πεκίνο. Η περιοχή κατατάσσεται ως τέταρτη καλύτερη στον κόσμο στον δείκτη Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώτη στον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας της Wall Street Journal και 41/100 στον δείκτη πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας Freedom in the World του Freedom House. Η Κίνα, στους ίδιους δείκτες, κατατάσσεται ως 46η, 100η, και 89η αντίστοιχα. Η τεράστια αυτή διαφορά, σε όλους τους τομείς που αφορούν τη φιλελεύθερη δημοκρατία, είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο παλεύουν οι πολίτες του Χονγκ-Κονγκ. Δεν ζητούν επιδόματα, προσλήψεις στο δημόσιο, αυξήσεις στους μισθούς τους, ή την αναδιανομή του πλούτου. Αυτό που ζητούν είναι η ανθρώπινη ελευθερία να μιλούν, να εκφράζονται και να συναλλάσσονται ελεύθερα.
Τέλος, αξίζει να γίνει και μία αναφορά σε έναν πραγματικό ήρωα που με τεράστιο προσωπικό ρίσκο ύψωσε το ανάστημά του στο Πεκίνο. Σύμφωνα με τον διεθνή τύπο που ασχολείται αυτές τις εβδομάδες με τα τεκταινόμενα στο Χονγκ-Κονγκ, ο διευθύνοντας σύμβουλος των τοπικών αερογραμμών της Cathay Pacific παραιτήθηκε από τη θέση του. Ο λόγος ήταν ότι του ζητήθηκε από το Πεκίνο να κατονομάσει όλους τους εργαζομένους της εταιρίας που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και να τους θέσει σε αναστολή από τις δουλειές τους. Ο Ρούπερτ Χογκ απάντησε στο αίτημα του Πεκίνου δίνοντας μία λίστα που περιείχε μόνο ένα όνομα, το δικό του...
