Ο Σύριζα ένιωσε αμηχανία, ο Τσακαλώτος διαφώνησε, ο Κατρούγκαλος σιώπησε αλλά δεν γίνεται να μην διαφώνησε, η ΝΔ ένιωσε ότι δικαιώθηκε. Αυτές ήταν πάνω-κάτω οι αντιδράσεις στις απόψεις Πολάκη για τις αιτίες της εκλογικής ήττας του Σύριζα. Όλοι φυσικά καυτηρίασαν την χρήση των λέξεων που έκανε ο Χανιώτης πολιτικός, αλλά οι περισσότεροι ψιλοσυμφώνησαν με την ουσία όσων βγήκαν από το στόμα του. Κι όμως, η ανάλυση του είναι λάθος.
Τι ακριβώς είπε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός υγείας; «Εμείς πη****με στους φόρους και το ασφαλιστικό το ανώτερο 20% των μεσαίων στρωμάτων, το οποίο όμως έχει μεγάλη κοινωνική αναγνωρισιμότητα και από εκεί χάσαμε. Εμείς στηρίξαμε τη φτώχεια και πήραμε 32%. Επειδή γα****με τους μεσαίους πήραν οι άλλοι 40%.» Σύλλαθος ο συλλογισμός του, όπως έλεγε και η δασκάλα μου στο δημοτικό, αποσπασματικός και κομπογιαννίτικος.
Πρώτα απ’ όλα, ποιος του είπε και πως υπολόγισε ότι με την οικονομική πολιτική τους επλήγη μόνο το «ανώτερο 20% των μεσαίων στρωμάτων»; Να μας συστήσει ο κ. Πολάκης τον οικονομολόγο που τεκμηριώνει αυτό το 20%, για να τον τιμήσουμε ως θεμελιωτή κάποιας καινούριας στατιστικής επιστήμης. Σύσσωμη η μεσαία τάξη ισοπεδώθηκε οικονομικώς επί Σύριζα, αλλά δεν ήταν αυτός ο βασικός λόγος που γύρισε την πλάτη στον Αλέξη. Άλλος ήταν.
Η εφεύρεση αυτού του 20% που επλήγη (και συνακόλουθα του άλλου 80% που δεν έπαθε τίποτα ή ίσως και να κέρδισε) δεν τεκμηριώνεται από πουθενά. Είναι εντελώς αυθαίρετο, μη υπαρκτό. Υπηρετεί απλώς μια Συριζαϊκή ιδεοληψία, που σε κάθε κοινωνικό σύνολο ψάχνει τον εσωτερικό διαχωρισμό ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς. Κατά την ανάλυση αυτή λοιπόν, ο Σύριζα τα ‘βαλε με την πλουτοκρατία της μεσαίας τάξης (το 20%) και άφησε αλώβητη την φτωχολογιά της (το υπόλοιπο 80%).
Μα αν πράγματι είχε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η ουσία της πολιτικής τους ήταν σωστή. Το παιχνίδι δεν χάθηκε στις πολιτικές τους επιλογές, αλλά στον λάθος υπολογισμό της επικοινωνιακής ισχύος αυτού του πλουτοκρατικού 20% της μεσαίας τάξης. Θα πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα κόμμα να ευνοεί σύσσωμη την πολυπληθή φτωχολογιά συν το 80% μιας μεγάλης μεσαίας τάξης, αλλά να ηττάται επειδή βρέθηκε απέναντι στην πολιτική επιρροή ενός γλίσχρου 20% αυτής της μεσαίας τάξης.
Ο Σύριζα δεν ευνόησε τους φτωχούς και συμπίεσε τους μεσαίους (είτε ολόκληρους, είτε το 20% τους), όπως διατείνεται ο Πολάκης. Στην πραγματικότητα, ο Σύριζα χτύπησε σαν χταπόδι τον κόσμο της εργασίας, για να εξοικονομήσει πόρους που θα έτρεφαν την παρασιτική εκλογική του πελατεία. Ο μεσαίος ενοχλήθηκε διότι ο Σύριζα του μείωσε δραστικά το εισόδημα, αλλά μίσησε το κόμμα αυτό όταν αντιλήφθηκε ότι του έκοβε εκ πεποιθήσεως τον δρόμο για να βελτιώσει οικονομικά την θέση του με την δουλειά του.
Η κρατική ποινικοποίση κάθε κέρδους που φεύγει πάνω από το επίπεδο επιβίωσης, ήταν που χαντάκωσε τον Σύριζα όχι μόνο στους μεσαίους, αλλά σ’ όλο τον κόσμο της εργασίας. Επίσης η πεποίθηση που δημιούργησε το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου, ότι όσο περισσότερα χρόνια δούλευες και όσο μεγαλύτερες εισφορές είχες πληρώσει, τόσο μικρότερη σύνταξη θα έπαιρνες προς όφελος αυτού που δεν είχε δουλέψει. Τέλος, μια ανάλυση για να είναι σοβαρή, δεν μπορεί να σταματά στον Ιούλη του 2019. Αυτό το Πολάκειο σχήμα εξηγεί άραγε για ποιον λόγο το 31% των εκλογών, κατεδαφίστηκε ξαφνικά την άλλη μέρα στο 20% και παραμένει εκεί πεισματικά; Αδύνατο να το εξηγήσει, διότι απλούστατα η ανάλυση είναι σύλλαθος.
