Το άρθρο 333 του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί την απειλή: «Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας τον με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.» Επιπλέον, η απειλή συνιστά προσβολή της προσωπικότητας, για την οποία ο θιγόμενος δικαιούται να ζητήσει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από τα δικαστήρια. Το σχετικό έγκλημα περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα, με τίτλο «αδικήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας», καθώς θεμελιώδες στοιχείο της έννοιας της ελευθερίας είναι το αίσθημα ασφάλειας. Ο καθένας δικαιούται να ζει σε καθεστώς ειρήνης και απουσίας φόβου για τα έννομα αγαθά του, τα δικά του ή της οικογένειάς του. Αν λοιπόν σε πάρω τηλέφωνο και σου πω ότι «αν σε πετύχω στο δρόμο θα σε χτυπήσω», το δικαστήριο θα με καταδικάσει. Πολλώ δε μάλλον αν απειλήσω ότι θα σε σκοτώσω.
Ας προχωρήσουμε τον συλλογισμό λίγο παρακάτω. Αν δεν απειλήσω με θάνατο εσένα προσωπικά, αλλά συνολικά την οικογένειά σου, αυτό είναι μικρότερη απειλή; Όχι βέβαια! Αν δεν απειλήσω με θάνατο εσένα προσωπικά, αλλά όσους ανήκουν στην ίδια ομάδα ανθρώπων με σένα, ας πούμε που κατάγονται από το χωριό σου, ή υποστηρίζουν την ίδια ποδοσφαιρική ομάδα, ή ανήκουν στο ίδιο κόμμα, ή έχουν το ίδιο θρήσκευμα, της οποίας τα μέλη, σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια, πρέπει να πεθάνουν, είναι μικρότερη απειλή; Όχι βέβαια! Είναι ατομική απειλή και για σένα. Φυσικά, αν κάποιος οπαδός του Παναθηναϊκού μηνύσει τον Μαρινάκη επειδή διάβασε σε έναν τοίχο «Βάζελοι θα πεθάνετε!» το δικαστήριο δεν θα τον πάρει στα σοβαρά. Τέτοιες απειλές είναι εντελώς αστείες, μολονότι δεν είναι σπάνιες οι συρράξεις μεταξύ αντίπαλων οπαδών, που έχουν οδηγήσει και σε απώλεια ζωών. Πάει πολύ όμως να το πάρεις ως οργανωμένη και διαρκή απειλή.
Τι θα συνέβαινε όμως, αν «γαύροι» βομβιστές αυτοκτονίας ακολουθούσαν τις αποστολές του τριφυλλιού, παρεισέφρεαν στην παρέα και ανατινάζονταν; Αν οδηγούσαν αεροπλάνα και τα κάρφωναν στο κατάμεστο γήπεδο της Αλεξάνδρας; Προφανώς, τα δεδομένα θα άλλαζαν, ε; Τι θα συνέβαινε, επιπλέον, αν δημοσκοπήσεις μεταξύ των οπαδών του Ολυμπιακού έδιναν πλειοψηφικό ποσοστό στην άποψη ότι «μόνο οπαδοί του Ολυμπιακού πρέπει να υπάρχουν στον κόσμο και όλοι οι άλλοι πρέπει να θανατώνονται»; Τι θα συνέβαινε αν ο Τσουκαλάς αντί να λέει «άντε γειά» έλεγε: «όπου τους βρείτε, σφάξτε τους»; Κι αν αποκεφάλιζε και μερικούς «βάζελους» on camera; Τα πράγματα από κει που ήταν αστεία θα σοβάρευαν πολύ, μα πάρα πολύ, ε;
Χρησιμοποίησα αυτό το παράδειγμα, διότι η μεγαλύτερη δυσκολία του δυτικού μυαλού είναι να παραδεχθεί ότι οι ισλαμικές επιθέσεις από την 11/9 και δώθε είναι μέρος ενός γενικευμένου θρησκευτικού πολέμου και όχι μεμονωμένες ενέργειες κάποιων «τρελών». Η ισλαμική επίθεση, μολονότι όχι απλώς χτυπάει την πόρτα μας, αλλά την έχει μισοσπάσει, δεν αγγίζει τον μέσο πολίτη ο οποίος θεωρεί ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο κι ο τρόπος με τον οποίο ζει είναι αδιαμφισβήτητος, κάτι σαν τους νόμους του Νεύτωνα. Μετά από αιώνες εκκοσμίκευσης του Χριστιανισμού είναι σχεδόν αδύνατο να αποδεχθείς ότι άνθρωποι μπορούν να σκοτώνουν στο όνομα ενός θεού, οποιουδήποτε θεού. Κι όμως αυτός ήταν ο κανόνας στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Όση δύναμη θα είχαν τα λογικά επιχειρήματα για την απαλλαγή του Τζιορντάνο Μπρούνο από την καταδίκη στην πυρά, άλλη τόση θα έχουν με έναν τζιχαντιστή απέναντι που έχει αποφασίσει να στείλει τους απίστους στον άλλον κόσμο και το βράδυ να γλεντάει με τις 72 παρθένες.
Η ιστορία δεν προχωράει υποχρεωτικά στην κατεύθυνση που θεωρούμε εμείς «μπροστά». Όταν επικράτησε ο «τζιχαντισμός» στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή ο Χριστιανισμός στην φανατική εκδοχή του, ο κόσμος γύρισε πίσω. Η θρησκευτική τρομοκρατία εξουσίαζε τις ζωές των ανθρώπων για άλλους 12 τουλάχιστον αιώνες. Ποιος μαθητής του Σωκράτη θα μπορούσε να διανοηθεί ότι 800 χρόνια μετά (!!!) όσοι συμμερίζονταν τις αξίες του θα ονομαζόντουσαν «παράφρονες» και «ιερόσυλοι» και θα τιμωρούνταν με θάνατο και δήμευση της περιουσίας τους ακόμα και αν απλώς επισκέπτονταν τους αρχαίους ναούς, όπως διέταξε ο Άγιος (!!!) Θεοδόσιος ο Α'; Δώδεκα μόνο χρόνια χρειάστηκαν από την αναγνώριση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (380 μ.Χ.) μέχρι την ισοπέδωση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, την εξαπόλυση πογκρόμ κατά των μη Χριστιανών και την κατεδάφιση των περισσότερων ναών της αρχαιότητας (392 μ.Χ.), καταστροφή μπροστά στην οποία οι βαρβαρότητες και οι ανατινάξεις του ISIS είναι πταίσμα!
Κι όλα αυτά στο όνομα του θεού της αγάπης, που κήρυττε «αγαπάτε τους εχθρούς σας» και «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Φαντάζεστε ποια θα ήταν η πορεία της ανθρωπότητας αν οι μουλάδες μιας θρησκείας, που έχει τον πόλεμο, συγκεκριμένα κατά των Χριστιανών, ως βασικό στοιχείο του δόγματός της, αποκτούσαν παγκόσμια εξουσία; Πόσα χρόνια χρειάστηκαν οι αγιατολάχ για να μετατρέψουν μια σχεδόν 100% δυτικοποιημένη χώρα όπως το Ιράν, σε κόλαση θρησκευτικής τρομοκρατίας; Δεν υπάρχει όριο στη βαρβαρότητα όταν πιστεύεις ότι λειτουργείς ως το μακρύ χέρι του θεού.
Όμως δεν είναι αυτό το σημερινό θέμα μας. Μπορεί να μην συμβεί, αν και τίποτε δεν αποκλείεται με την ανατροπή που θα φέρει σε 30 χρόνια η δημογραφική έκρηξη των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη. Αυτό το άρθρο εστιάζει στην διαρκή απειλή, ως ποινικό αδίκημα, που συνιστά σήμερα η ίδια η μουσουλμανική θρησκεία και στην συνεπακόλουθη ποινική ευθύνη καθενός που την ασπάζεται «en bloc», άκριτα.
Το καίριο ερώτημα είναι: ποιοι είναι οι φανατικοί; Ποιοι είναι έτοιμοι να ζωστούν εκρηκτικά ή να ορμήσουν με μαχαίρι στον γείτονα όπως γίνεται εδώ και 6 μήνες στην λεγόμενη «Ιντιφάντα των μαχαιριών» στο Ισραήλ και έχει κοστίσει τη ζωή 33 ανύποπτων πολιτών μεταξύ των οποίων 4 ξένοι; Ποιοι επίσης είναι πρόθυμοι να παρέχουν βοήθεια και κάλυψη στους τζιχαντιστές; Προφανώς δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι. Να δεχθώ ότι πρόκειται για μια μειοψηφία. Μια μικρή μειοψηφία, έστω. Όμως, σε απόλυτους αριθμούς είναι ήδη πάρα πολλοί. Έχω αναφερθεί εδώ στα ανατριχιαστικά μεγάλα ποσοστά νέων βρετανών μουσουλμάνων μεταναστών δεύτερης γενιάς που πιστεύουν ότι οι αποστάτες πρέπει να θανατώνονται και στα εφιαλτικά ποσοστά μιας μεγάλης πανευρωπαϊκής έρευνας που αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι ευρωπαίοι μουσουλμάνοι θέλουν οι εντολές του Κορανίου να αντικαταστήσουν τη νομοθεσία του κράτους στο οποίο ζουν.
Κι επειδή η καταγραφή της μεγάλης εικόνας σού δίνει την ψευδαίσθηση ότι εσύ δεν είσαι στο κάδρο, ας προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στον φανατικό της διπλανής πόρτας, ο οποίος ενδεχομένως μέχρι τώρα να είναι φιλήσυχος και φαινομενικά μετριοπαθής.
Επιτρέψτε μου μια παρένθεση που την θεωρώ αναγκαία. Ένας μισαλλόδοξος εκτελεστής των αντιπάλων του δεν βγαίνει από το μαιευτήριο έτσι. Ούτε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ουρλιάζει και χτυπιέται. Ο Κουφοντίνας ήταν ένας ευαίσθητος οικολόγος κι ο Ξηρός θεοσεβούμενος αγιογράφος, πριν πιάσουν το σαρανταπεντάρι. Ευγενικούς, ήσυχους και καλομίλητους τους περιέγραψαν οι γείτονες. Τι είναι εκείνο που κάνει κάποιον «φυσιολογικό» άνθρωπο δυνητικό δολοφόνο; Η πεποίθηση πως η ιδέα του, πολιτική, θρησκευτική ή και... φιλοσοφική είναι η απόλυτη αλήθεια και, για το καλό της ανθρωπότητας, θα πρέπει να επιβληθεί με κάθε τρόπο, ακόμα και με αυτά που... οι άλλοι αποκαλούν εγκλήματα! Φυσικά, για τον φανατικό όχι μόνο δεν είναι εγκλήματα, αλλά αντιθέτως, είναι «ιερές» πράξεις για τις οποίες νοιώθει περήφανος, αν επιζήσει, και πιστεύει ότι θα αμειφθεί πλουσιοπάροχα (από τον θεό του, ο θρησκευόμενος ή από την ιστορία, ο αριστερός) αν σκοτωθεί.
Ξαναρωτάω λοιπόν και περιμένω μια σοβαρή απάντηση: μας ενδιαφέρει, ναι ή όχι, το γεγονός ότι δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η θρησκεία τους πρέπει να επικρατήσει, όχι με «τελική λύση» του ίδιου του θεού (όπως πιστεύουν, π.χ. οι Χριστιανοί για τη Δευτέρα Παρουσία) αλλά με εγκλήματα των πιστών, σήμερα;
Οι άνθρωποι αυτοί χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες: α) εκείνοι που έχουν αποφασίσει να γίνουν οι μαχητές του Αλλάχ και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία και β) εκείνοι που ακούν τον καθοδηγητή τους ως διαμεσολαβητή μεταξύ θεού και ανθρώπων και ερμηνευτή των ιερών στίχων. Αν ο καθοδηγητής τούς πει «καθήστε ήσυχα», κάθονται. Αν τους πει «επίθεση», ορμάν.
Το κοινό στοιχείο όμως και των δύο υποκατηγοριών είναι η προσήλωση στις «ιερές» εντολές. Ούτε περνάει από το μυαλό τους το ενδεχόμενο να τις αμφισβητήσουν, να τις αγνοήσουν ή, πολύ περισσότερο, να τις θεωρήσουν λανθασμένες. Σ΄αυτό το σημείο, ας πιάσουμε το νήμα της αόριστης απειλής κι ας το δώσουμε στα χέρια του γείτονα, Αχμέτ, ο οποίος ντύνει τη γυναίκα του με μαντήλα και κελεμπία. Κάνει και άλλα ενδεχομένως στο σπίτι του, αλλά δεν μπορείς να τα ξέρεις. (500 - 2000 κορίτσια υπολογίζεται ότι υφίστανται κλειτοριδεκτομή κάθε χρόνο στην Μεγ. Βρετανία στην οποία οι γυναίκες που έχουν υποστεί αυτή την βάρβαρη πρακτική φτάνουν τις 170.000!!!) Την μαντήλα, όμως, την βλέπεις.
Πάμε να κουβεντιάσουμε με τον Αχμέτ. «Γιατί Αχμέτ ντύνεις τη γυναίκα σου σαν σκιάχτρο με 42 βαθμούς υπό σκιάν;» «Γιατί αυτό μού υπαγορεύει η θρησκεία μου και το ιερό μου βιβλίο» απαντάει ο Αχμέτ. «Και ακολουθείς κατά γράμμα όλες τις εντολές του ιερού σου βιβλίου, μολονότι έχουν περάσει 1300 χρόνια από τότε που γράφτηκε;» «Βεβαίως», λέει ο Αχμέτ. «Δεν υπάρχει ούτε μία εντολή που να την θεωρείς ξεπερασμένη, υπερβολική, εκτός εποχής; Ούτε μία με την οποία να μην συμφωνείς, βρε αδερφέ;» «Ούτε μία, διότι το ίδιο το ιερό βιβλίο μου στο κεφάλαιο 2 εδάφιο 2, μου απαγορεύει να το αμφισβητώ» δηλώνει κατηγορηματικά ο Αχμέτ. «Για πες μου λοιπόν Αχμέτ, ποια είναι η άποψή σου για κάποια άλλα εδάφια του ιερού σου βιβλίου, τα οποία επίσης απαγορεύεται να αμφισβητείς; Για το 4:24, που σου επιτρέπει να έχεις γυναίκες (παντρεμένες κι όλας) αιχμάλωτες, ως σκλάβες του σεξ; Για το κεφάλαιο 8 που επιτρέπει στους μουσουλμάνους να κλέβουν και να ληστεύουν τους απίστους;»
«Μου το επιτρέπει» ξεγλιστράει ο Αχμέτ, «αλλά δεν σημαίνει ότι θα το κάνω.» «Ωραία, λοιπόν, πάμε στα εδάφια που δεν σου αφήνει περιθώριο επιλογής. Τι έχεις να πεις για το 3:28 και τα 5:51&57 που σου απαγορεύουν να έχεις φίλους τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, κι αν το κάνεις αυτό θεωρείσαι ότι είσαι κι εσύ ένας από αυτούς, δηλαδή άπιστος στον οποίο θα πρέπει να επιβληθεί η ποινή του θανάτου; Τι έχεις να πεις για τα 8:12&60 που σου δίνουν εντολή να τρομοκρατείς τους απίστους; Πώς υπακούεις, ως πιστός, στο 9:5 που σε διατάζει να σκοτώνεις τους μη μουσουλμάνους; Αν δεν το θυμάσαι, να σου το διαβάσω: «Σκοτώνετε τους άπιστους όπου κι αν τους βρείτε και συλλάβετέ τους και πολιορκήστε τους και στήστε τους παγίδες!» «Πώς μπορεί να υπάρχει συνθήκη με τους άπιστους;» αναρωτιέται το 9:7 για να σε διαβεβαιώσει το 9:14 «Πολεμάτε τους κι ο Αλλάχ θα τους τιμωρήσει με τα χέρια σας!» Και για να μην νομίσει κανένας ότι αυτά αφορούσαν άλλες εποχές, σού το κάνει σαφέστατο στο 33:61&62: «(Οι άπιστοι) θα έχουν κατάρα πάνω τους όπου κι αν βρίσκονται, θα συλλαμβάνονται και θα θανατώνονται χωρίς οίκτο. Τέτοιος ήταν ο τρόπος του Αλλάχ για εκείνους που έζησαν στο παρελθόν και δεν θα βρεις καμμία αλλαγή στον κανόνα του Αλλάχ». Για πες μας λοιπόν Αχμέτ, με ποια από αυτά δεν συμφωνείς;»
Τέσσερα πράγματα μπορεί να συμβαίνουν στο μυαλό του Αχμέτ: α) να συμφωνεί με όλα και να σου το πει. β) Να συμφωνεί με όλα, αλλά να μην θέλει να το παραδεχτεί γ) με κάποια να μην συμφωνεί και να σου το πει δ) με κάποια να μην συμφωνεί αλλά να μην το δηλώνει από τον φόβο της κατακραυγής των ομοθρήσκων του.
Αν συμφωνεί με όλα, αυτό σημαίνει ότι ο μόνιμος στόχος του είναι η εξολόθρευση των απίστων στο όνομα του Αλλάχ. Το ότι δεν τον εκδηλώνει τώρα, περιμένοντας καταλληλότερη συγκυρία δεν τον ακυρώνει ως στόχο του, διαφωνεί κανένας; Το ότι η απειλή δεν πραγματοποιείται από τον συγκεκριμένο Αχμέτ εναντίον σου σήμερα, δεν την ακυρώνει ως απειλή, διαφωνεί κανένας; Είναι παράλογο ένας μη μουσουλμάνος να αισθάνεται φόβο από τη συνύπαρξη με μη εκκοσμικευμένους μουσουλμάνους, ιδιαίτερα όταν παντού στον κόσμο μουσουλμάνοι επιτίθενται με βόμβες αυτοκτονίας και με σκέτα μαχαίρια σε όποιον τυχαίνει να βρίσκεται δίπλα τους;
Αν ο Αχμέτ πει ότι με κάποια δεν συμφωνώ γίνεται αυτόματα βλάσφημος διότι παραβαίνει την εντολή να μην κρίνει το Κοράνι και να το αποδέχεται κατά γράμμα. Άρα είναι υποψήφιος για να εφαρμοστεί εναντίον του η ποινή του θανάτου από οποιονδήποτε αυτόκλητο τιμωρό - ζηλωτή. Καλά ξεμπερδέματα, Αχμέτ! Το εντελώς απίθανο είναι να πει «διαφωνώ με τις βασικές εντολές του Κορανίου (ο ιερός πόλεμος είναι μία από αυτές) και δεν τις εφαρμόζω, αλλά πειθαρχώ στη μαντήλα!» όταν - τι έκπληξη! - πουθενά το Κοράνιο δεν την προβλέπει κι ούτε την περιγράφει, γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τύποι ισλαμικής ενδυμασίας.
Ο Αχμέτ λοιπόν και κάθε μουσουλμάνος που αποδέχεται τις φιλοπολεμικές σούρες του Κορανίου θα μπορούσε να μηνυθεί για απειλή, διαφωνεί κανένας; Αλλά αν η απειλή επισύρει ποινή ενός έτους το πολύ, υπάρχει ένα άλλο αδίκημα που επισύρει δεκαετή κάθειρξη: η σύσταση συμμορίας. Το άρθρο 187 του ΠΚ ορίζει ως συμμορία μια δομημένη ομάδα με διαρκή δράση από τρία ή περισσότερα άτομα με στόχο τη διάπραξη κακουργημάτων όπως η ανθρωποκτονία, η βαρειά σωματική βλάβη, η αρπαγή ανηλίκων, το εμπόριο ανθρώπων, ο βιασμός, η ληστεία κ.λπ. πράξεις που, όλες, όχι μόνο επιτρέπονται εις βάρος των απίστων, αλλά εντέλλονται στον πιστό από το Κοράνι. Η συμμορία δεν είναι ανάγκη να ασχολείται μόνο με κακουργήματα. Μια ομάδα τριών ατόμων που ακούν Μοντεβέρντι και έχουν ως στόχο να σκοτώσουν όσους δεν ακούν Μοντεβέρντι, είναι συμμορία. Η δυσκολία της νομικής απόδειξης έγκειται στο ότι καμμία συμμορία δεν φτιάχνει καταστατικό στο οποίο να δηλώνει γραπτώς τις προθέσεις της και να βάζει τα μέλη της να υπογράψουν! Γι' αυτό οι συμμορίες δικάζονται και καταδικάζονται, αφού πρώτα εγκληματήσουν. Όμως στην περίπτωση των μη εκκοσμικευμένων μουσουλμάνων η απόδειξη των προθέσεών τους υπάρχει ήδη καταγεγραμμένη: λέγεται Κοράνι.
Ρωτάω λοιπόν όσους θεωρούν πως αρκεί η απλή εφαρμογή των νόμων για να αντιμετωπιστεί ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, γιατί στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν εφαρμόζεται; Κι αν η απειλή χρειάζεται μήνυση του θιγόμενου, η σύσταση συμμορίας διώκεται αυτεπάγγελτα. Γιατί κανένας εισαγγελέας μέχρι σήμερα σε κανένα κράτος δεν άσκησε δίωξη κατά των επισήμων τουλάχιστον εκπροσώπων μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι ορκίζονται απόλυτη πίστη και αφοσίωση σε ένα βιβλίο που διατάζει ανθρωποκτονίες;
Καταλαβαίνω όσους φοβούνται ότι μια περισσότερο σθεναρή στάση της Δύσης θα αυξήσει την αντιπαλότητα. Δυστυχώς για τις αυταπάτες μας, μια λιγότερο σθεναρή θα την αυξήσει ακόμα περισσότερο, όπως τον Χίτλερ η πολιτική κατευνασμού του Τσάμπερλαιν. Οι δυτικές κοινωνίες θα έπρεπε να απαιτήσουν από τους θρησκευτικούς ηγέτες των ευρωπαίων τουλάχιστον μουσουλμάνων να δηλώσουν ευθαρσώς ότι τα συγκεκριμένα χωρία του Κορανίου δεν αφορούν τον πιστό του 2016, κι ότι επιπλέον κάθε μουσουλμάνος που ζει στην Ευρώπη α) θεωρεί το νομικό σύστημα της χώρας που ζει και της Ε.Ε. γενικότερα ως το μοναδικό που αναγνωρίζει και β) θεωρεί τη γυναίκα ίση με τον άντρα και έχουσα τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και να εκπαιδεύσουν σ΄αυτή την οπτική τις νέες γενιές τους.
Θα έπρεπε να το είχαν κάνει ήδη, αυθορμήτως και αυτοβούλως, μαζί με τις καταδίκες των βομβιστικών επιθέσεων. Δυστυχώς, για την προοπτική της συνύπαρξης μαζί τους, καμμία αποκήρυξη της τρομοκρατίας εκ μέρους τους δεν θίγει το θεωρητικό της υπόβαθρο, τον «ιερό» πόλεμο του Κορανίου, καταδεικνύοντας το πρόβλημα της «στενής» ερμηνείας των στίχων του. Όσο υπάρχει αυτή η «παράλειψη», οι φραστικές καταδίκες θα είναι υποκριτικές. Και η απειλή, όπως την αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης της Ευρώπης - υποψήφιο θύμα των μαχητών του Αλλάχ, κι όπως την περιγράφει ο Ποινικός μας Κώδικας, μόνιμη.
