Του Γιάννη Παντελάκη
Ο Α. Τσίπρας, δήλωσε σε συνέντευξή του χθες, πως αν στο Eurogroup της 24ης Μαΐου, πετύχουμε αυτό που επιδιώκουμε για το χρέος, τότε το 2017 που θα έχουμε πλεόνασμα θα επιστρέψουμε στις αγορές. Η αισιοδοξία του για πλεονάσματα και οριστική έξοδο από τα μνημόνια ακόμα και πριν την λήξη του προγράμματος, έχει εκφραστεί αρκετές φορές από τον ίδιο και κυβερνητικά στελέχη το τελευταίο διάστημα.
Απορία: αφού θα έχουμε πλεόνασμα, γιατί να βγούμε στις αγορές ; Δεν μας έλεγαν ότι με το πλεόνασμα θα τελειώσουν τα βάσανά μας και δεν θα χρειαζόμαστε δανεικά για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις ; Και θα δανείζονται και θα το πανηγυρίζουν κιόλας ; Και γιατί με χρέος 120% μας έβγαλαν από τις αγορές και με υπολογιζόμενο χρέος περίπου στο 200% θα μας δανείζουν ; Δώστε μου μια εξήγηση.
Διευκρίνηση: Οι απορίες που διατυπώνονται στην δεύτερη παράγραφο, δεν ανήκουν και δεν διατυπώνονται από τον υπογράφοντα. Τις έχει κάνει δημόσια ο ίδιος άνθρωπος της πρώτης παραγράφου, ο Α. Τσίπρας ! Σε μια ομιλία του στην Θεσσαλία στις
9/4/2014. Μια καταγγελτική ομιλία η οποία διανθίστηκε με εκτιμήσεις ότι η έξοδος στις αγορές είναι μια τεράστια επιχείρηση εξαπάτησης, στημένη και δοκιμαστική. Η ομιλία του ανερχόμενου τότε Τσίπρα, φιλοξενήθηκε στα Μέσα ενημέρωσης με πηχυαίους τίτλους του τύπου «Αφού έχουμε πλεόνασμα, γιατί βγαίνουμε στις αγορές;». Ήταν η εποχή που ο τότε πρωθυπουργός Α. Σαμαράς έλεγε πως βγαίνουμε από τα μνημόνια και οδεύουμε στις αγορές. Και η ομιλία Τσίπρα, ήταν η απάντηση στον Σαμαρά. Με το κυρίαρχο ερώτημα να συνδέει το πλεόνασμα με την έξοδο στις αγορές.
Μεταξύ Τσίπρα του 2014 (που επεσήμαινε ότι η έξοδος στις αγορές όταν μάλιστα θα έχουμε πλεονάσματα, ήταν μια επιχείρηση εξαπάτησης) και του Τσίπρα του 2016 (που επισημαίνει ότι σ' ένα χρόνο θα έχουμε πλεονάσματα αλλά θα βγούμε στις αγορές), υπάρχει ένα χάος. Ο ίδιος άνθρωπος, για δυο ακριβώς παρόμοια γεγονότα, εκφράζει και δημοσιοποιεί δυο διαμετρικά αντίθετες εκτιμήσεις.
Ανεξάρτητα από το βάσιμο ή όχι της σύνδεσης που κάνει (τα πλεονάσματα δεν συνάδουν με έξοδο και δανεισμό στις αγορές), ας περιορίσουμε το ενδιαφέρον στο υπόλοιπο κομμάτι των τότε και των σημερινών δηλώσεων. Στην ανέξοδη κριτική που κάνει ένας πολιτικός η οποία μπορεί μέσα σε λίγο χρόνο να λειτουργήσει ως μπούμερανγκ και να επιστρέψει στον ίδιο που την κάνει. Με αποτέλεσμα όχι απλά να χάνεται η όποια αξιοπιστία υπάρχει στον δημόσιο διάλογο, αλλά και ν ακυρώνεται ο πολιτικός λόγος αυτού που τον εκφέρει.
Την κριτική που έκανε τότε ο Τσίπρας στον Σαμαρά, μπορεί με ευκολία να κάνει κάποιος σήμερα στον ίδιο. Και να προσθέσει διάφορες ακόμα παραμέτρους που πρόσθεταν και τότε ο ίδιος και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως το πλεόνασμα του 2014 ήταν - σύμφωνα με τον Τσίπρα - πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας, αίματος, τα ίδια χαρακτηριστικά μπορεί να έχει και το πλεόνασμα του 2017. Γιατί όχι ;
Λίγες ημέρες πριν, ο πρωθυπουργός διαμαρτυρήθηκε όταν του επεσήμαναν ότι ως αντιπολίτευση έλεγε ψέματα. Και τα απέδωσε σε αυταπάτες. Μπορεί πράγματι την προαναφερόμενη αντίφαση Τσίπρα, να την αποδώσουμε σε μια ακόμα αυταπάτη ;
