Βρε παιδιά, λίγη ψυχραιμία με τους τρεις εναπομείναντες του «ράδιο Αρβύλα». Ας δούμε λίγο πιο ψυχρά το πράγμα, πριν στήσουμε το ικρίωμα για τους Κανάκη, Σερβετά και Κιούση. Το έγκλημα, το κακούργημα, το 'κανε ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, δεν το έκαναν αυτοί οι τρεις. Θα μου πείτε, «είναι δυνατόν να μην ήξεραν;» Απαντώ λοιπόν με ειλικρίνεια: δεν ξέρω αν ήξεραν, δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για κανέναν, αλλά ναι, είναι δυνατόν να μην ήξεραν.
Για το συγκεκριμένο κακούργημα του Παναγιωτόπουλου μιλάμε, έτσι; Να μην ήξεραν ότι είχε αναρτήσει προσωπικές φωτογραφίες και βίντεο της κοπέλας στο διαδίκτυο. Να μην ήξεραν επίσης για τις μηνύσεις, τους συμβιβασμούς και όλο αυτό το δικαστικό νταβαντούρι που είχε προηγηθεί. «Μα ήταν κολλητοί» θα ξαναπείτε, «μέρα νύχτα μαζί, είναι δυνατόν να μην είχαν πάρει τίποτα χαμπάρι;».
Μισό λεπτό. Να μην είχαν πάρει χαμπάρι ότι ο Παναγιωτόπουλος ήταν λιγάκι σαρδανάπαλος στα προσωπικά του, το αποκλείω και εγώ. Να μην είχαν ιδέα ότι τρέχει σε δικαστήρια για κάποια υπόθεση, επίσης το θεωρώ απίθανο. Θα είχαν μια επιφανειακή έως επαρκή γνώση για το πρώτο, κάτι ενδεχομένως θα είχαν ακούσει για το δεύτερο. Αλλά από κει μέχρι να υποπτευθούν ότι ο φίλος τους έκανε τέτοια εγκλήματα υπάρχει μεγάλη απόσταση. Καλά, να το γνώριζαν σ’ όλο του το μεγαλείο και να το έκρυβαν, δεν θέλω καν να το βάλω στο μυαλό μου.
«Και γιατί δεν το βάζεις;» θα ρωτήσετε. Απαντώ: όχι για λόγους ηθικής τάξεως, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ηθική του άλλου, αλλά για λόγους προσωπικής και επαγγελματικής αυτοπροστασίας. Μαθαίνοντας ότι ο Παναγιωτόπουλος εμπλέκεται σε κάτι τέτοιο, δεν θα τον ξωπέταγαν από την εκπομπή κι από τον κύκλο τους ευσχήμως; Δύσκολο ήταν να φανταστούν ότι η δημοσιοποίηση μιας τέτοιας ιστορίας θα τους κατέστρεφε όλους μαζί; Όπως κι έγινε. Και κυνικά να το δει κανείς, δεν στέκει η συγκάλυψη. Από την οποία, τι κέρδος θα είχαν οι άλλοι τρεις;
Θα πείτε «όλα στην πλάκα τα 'παιρνε αυτό το παρεάκι, θα είχαν σημάδια ή σκόρπιες ενδείξεις για το ποιόν του φιλαράκου τους, αλλά δεν τα αξιολόγησαν ή δεν τα συνέθεσαν ποτέ». Αυτό να το δεχτώ και να το υποθέσω κι εγώ μαζί σας. Αλλά αυτό είναι πλημμέλημα, όχι κακούργημα. Και για πλημμέλημα δεν στήνεις κρεμάλα. Κατακραυγή ξεσηκώνεις, πρόστιμο βάζεις, φυλακή με αναστολή βάζεις, αλλά θανατική ποινή δεν βάζεις. Κι εμείς τώρα πυροβολούμε τους τρεις απ’ τα έξι μέτρα. Υπάρχει και η άποψη της Αγγελικής Κώττη ότι οι «Αρβύλες» ήταν μια εκπομπή με διαρκείς σεξιστικές παρεκτροπές, άρα πλατσούριζαν όλοι τους μέσα στη λίμνη που παράγει τέτοια εγκλήματα. Να το συνυπογράψω κι αυτό εν μέρει, παραθέτοντας όμως και το ερώτημα του Γιαννακίδη «πώς να κάνεις σατιρική εκπομπή, χωρίς να πεις ένα ανέκδοτο;».
Προσέξτε, με τα παραπάνω δεν υιοθετώ τις δημόσιες δικαιολογίες του Κανάκη από την εκπομπή, ειδικά με το ύφος που διατυπώθηκαν. Ούτε τα δήθεν θεσμικά και τις άλλες αρλούμπες που απάντησε στον Άδωνη. Ξέρουν και οι ίδιοι οι Αρβύλες ότι ιδωμένη μέσα απ’ το πρίσμα της φρικτής αποκάλυψης, η τότε απαίτησή τους να παραιτηθεί η Μενδώνη, σήμερα φαντάζει γελοία. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθούν να πουν κάτι ξανά και ξανά, μετά την πρώτη τους εκπομπή στην οποία ήταν υποχρεωμένοι (απέναντι στο κοινό που ήθελε εξηγήσεις) να εμφανιστούν.
Καλά, δεν ξέρουν ότι τώρα δεν έχουν ακροατήριο; Μόνο ο χρόνος μπορεί να τους ξαναφέρει κάποτε ακροατήριο, αν τους το ξαναφέρει και δεν έχουν ήδη διαλυθεί τελεσίδικα ως γκρουπ. Μ' αυτή την παλαβή τακτική να αμυνοεπιτίθενται, πότε να ανεβάζουν το χέρι για να πιάσουν το κεφάλι τους απελπισμένοι και πότε να το κατεβάζουν για να κουνήσουν το δάκτυλο στους κριτές τους, έχουν καταφέρει να μεταθέσουν το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης (άρα και των κατηγοριών) από τον Παναγιωτόπουλο σ’ αυτούς. Κρύβεται ο Σταθης, άκουσε όσα ήταν ν’ ακούσει και τώρα την πληρώνει ο Κανάκης που συνεχίζει να μιλά. Μούγκα, σεμνότητα και περισυλλογή χρειάζεται τώρα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Και σεις που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, μην αρχίσετε τώρα τα «τους καλύπτεις» και τα «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει». Μια φορά τους έχω μιλήσει στη ζωή μου, θαρρώ το 2004. Το ευκολότερο για μένα θα ήταν να τους καρπαζώνω μαζί με τους άλλους, στο κάτω-κάτω εκατό φορές μ’ έχουν σατιρίσει κι εμένα, όχι πάντα με δικαιοσύνη. Αλλά ξέρετε, ακόμα και η ανθρωποφαγία πρέπει να 'χει έρμα. Αλλιώς νομίζουμε ότι τρώμε τους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα καταβροχθίζουμε τα δικά μας κομμάτια.
