Της Μαρίας Χούκλη
Ο στόμφος σε τι βοηθάει; Όποιος διαβάσει το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, καταλαβαίνει ότι είναι ένα συμπίλημα ρυθμίσεων, πολλές εξ αυτών υπέρ αδυνάτων, άλλες τακτοποιούν διοικητικής φύσεως εκκρεμότητες. Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι ορισμένες παρεμβάσεις έχουν άρωμα ευνοιοκρατίας και το πρόγραμμα είναι ακοστολόγητο. Οι Θεσμοί δεν το καλόειδαν, εξού και πριν στεγνώσει το μελάνι, το κείμενο αποσύρθηκε και παραπέμπεται για μετά τις γιορτές. Άλλο είναι το θέμα που θέλω να επισημάνω. Ο,τι ανακουφίζει ανθρώπους σε ανέχεια καλώς γίνεται. Αν διορθώνονται αδικίες, καλώς διορθώνονται.
Ωστόσο δεν μπορεί ο υπουργός Παιδείας να βαφτίζει «προοπτική για τη χώρα που μόνο μια κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να δώσει» την αποποινικοποίηση των μαθητικών καταλήψεων, τη ρύθμιση για την κατάπτωση εγγυητικών επιστολών που εξέδιδαν οι αγρότες - εργοδότες για την είσοδο και απασχόληση στην Ελλάδα αλλοδαπών εργατών και την ίδρυση Γενικού Νοσοκομείου στη Θήρα. Πιο προσγειωμένος φραστικά, αλλά επίσης υπερβολικός επί της ουσίας, ο υπουργός Υγείας. Χαρακτήρισε το πρόγραμμα «αριστερό αποτύπωμα καθολικότητας και ισότιμης φροντίδας». Στη δέσμη των μέτρων όντως περιλαμβάνονται διατάξεις που αφορούν στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη φτωχών πολιτών -γηγενών και μεταναστών. Σωστά και μπράβο. Αλλά, σε γονατισμένα νοσοκομεία; Και γιατί όχι όλοι όσοι το έχουν ανάγκη;
Ο Z. είναι φορέας του AIDS. Ένας από τους περίπου 19.000 που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Ελλάδα. Του έχουν απομείνει μόλις 11 αντιρετροϊκά χάπια. Τα προμηθεύεται -όπως όλοι οι οροθετικοί- από τα νοσοκομεία, δεν πωλούνται στα φαρμακεία. Μόνο που τα νοσοκομεία έχουν έλλειψη των συγκεκριμένων σκευασμάτων, γιατί διαθέτουν τα κονδύλια των προϋπολογισμών τους για να καλύψουν άλλες ανάγκες. Δεν είναι ο μόνος που φοβάται τα χειρότερα. Άγνωστος αριθμός οροθετικών αναγκάζεται να σταματήσει τη θεραπευτική αγωγή, δηλαδή την προστασία της υγείας και της ζωής τους, λόγω των ελλείψεων στα συγκεκριμένα φάρμακα.
«Μετράμε αντίστροφα», μου έγραψε ο Ζ. σ' ένα mail σπαρακτικά νηφάλιο και αξιοπρεπές. Ασθενείς και φορείς αλληλοϋποστηρίζονται, όσοι έχουν απόθεμα αντιρετροϊκών σκευασμάτων τα δίνουν σ' εκείνους που ξέμειναν, ελπίζοντας ότι θα βρεθεί γρήγορα λύση. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας, Νίκος Δέδες, επικαλούμενος και τις προτάσεις νοσοκομειακών φαρμακοποιών και λοιμωξιολόγων, ζητάει να δημιουργηθεί κλειστός κωδικός κονδυλιών, αποκλειστικά γι'' αυτούς τους ανθρώπους. Καθώς υπάρχει πλήρες μητρώο ασθενών για τον ΗIV/AIDS -έστω ΧΙΒ, κατά τον κ. Πολάκη- οι γιατροί θα γνωρίζουν ονομαστικά ποιος παίρνει ποιο φάρμακο, άρα δεν τίθεται ζήτημα υπερσυνταγογράφησης, άρα δεν απειλείται σπατάλη δημόσιου χρήματος.
Αντιθέτως, η παραμέληση της φροντίδας γι'' αυτήν την κατηγορία πολιτών εγκυμονεί κινδύνους και για τη δημόσια υγεία, όπως προειδοποιεί ο Πρόεδρος του Συλλόγου. Το παράλληλο πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ εν χορδαίς και οργάνω «ως αριστερή προοπτική για τη χώρα και αριστερό αποτύπωμα στην καθολική φροντίδα στον τομέα της Υγείας» δεν μπορούσε να περιλάβει και την περίπτωση των ασθενών του HIV και των φορέων; Αριθμητικά δεν είναι μεγάλη ομάδα κοινωνικής πίεσης, κοινωνικά προκαλούν τα συντηρητικά ανακλαστικά πολλών, η προκατάληψη που συνοδεύει τον -σεξουαλικώς μεταδιδόμενο- ιό σκεπάζει με πέπλο αδιαφορίας την πιθανότητα εκατοντάδες άνθρωποι από φορείς που είναι, να νοσήσουν και πολλοί ασθενείς να καταλήξουν. Σε οικονομικά στενεμένους καιρούς, αντιλαμβανόμαστε ότι μπαίνουν προτεραιότητες, αλλά ο άνθρωπος είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα.
