Του Δημήτρη Καμπουράκη
Στην Νέα Δημοκρατία ονειρεύονται την ημέρα που ο καινούριος διευθυντής ενημέρωσης της ΕΡΤ, δέκα μόλις λεπτά μετά την εγκατάσταση του στο γραφείο του, θα καλέσει την Κατερίνα Ακριβοπούλου και θα την ευχαριστήσει ψυχρά για τις υπηρεσίες της. Το βράδυ, στην θέση της εκπομπής της, θα παίξει ταινία με τον Θανάση Βέγγο. Εύκολα όνειρα και πραγματοποιήσιμα. Μετά όμως;
Εδώ είναι το πραγματικό ζήτημα. Τι θα αναζητήσει ο Κυριάκος ως πρωθυπουργός από το Μέγαρο της Αγίας Παρασκευής; Μια δική του ΕΡΤ που θα του κάνει την δουλειά του και μόνο ή μια δημόσια τηλεόραση που θα αντιστοιχεί στον τίτλο της; Διότι αν θέλει μια ΕΡΤ που θα ναι οικόπεδο του, τότε οι ΝΔ-Κατερίνες και οι ΝΔ-Κατερίνοι θα κάνουν ουρά στην Πειραιώς, μην σας πω ότι ήδη έχουν πιάσει στασίδι. Αν το επιθυμήσει μάλιστα ο αρχηγός, το αντι-Ακριβοπούλου βίντεο θα είναι έτοιμο από την πρώτη τους εκπομπή.
Αντί για τις ουρές στις διανομές τροφίμων θα έχει τις ουρές των capital controls και τους χιλιάδες πλειστηριασμούς, αντί για τις αυτοκτονίες θα έχει τους νεκρούς στο Μάτι και στην Μαρφίν, αντί για την αστυνομική βία θα έχει τους αντι-Πρεσπιστές να τρώνε δακρυγόνα, αντί για τον Σαμαρά και τον Παπαδήμο θα έχει τον Πολάκη να φωνάζει «σας έχω» και την Τασία να μιλά για «εξυπηρετήσεις».
Αντί για τον ξαπλωμένο Πάγκαλο θα βάλει τον Τσίπρα στο κότερο με το πούρο στο στόμα, αντί για τον δικτάτορα Παπαδόπουλο θα βάλει τον Στάλιν και τον Μαδούρο, αντί για δυστυχείς γιαγιάδες θα βάλει έναν μικρομεσαίο που τραβάει τα μαλλιά του για την φορολογία και αντί για τον Μπογδάνο θα βάλει …την Ακριβοπούλου. Έτοιμο το βίντεο μέσα σε δυο ώρίτσες. Εύκολο πράγμα η εικόνα, είναι σαν το νερό που παίρνει το σχήμα του δοχείου που το ρίχνεις.
Αυτό όμως χρειάζεται η ΕΡΤ; Αέναους φιλοκυβερνητικούς κύκλους, που στο παρακμιακό finale κάθε ενός απ' αυτούς θα διαπρέπει ένας Σπύρος Χατζάρας (για τους παλιότερους που θυμούνται) ή μια Κατερίνα Ακριβοπούλου; Αν και ο Κυριάκος θέλει κάτι τέτοιο, τότε δεν χρειάζεται ούτε πολλή σκέψη, ούτε πολλή δουλειά. Μια απλή αλλαγή προσώπων στην βιτρίνα (και όχι πολλών) χρειάζεται, έναν διευθυντή-λοστρόμο του καραβιού που θα γυρίζει στο Μέγαρο με την μαγκούρα και θα επιβάλλει ή θα κόβει θέματα, έναν υπουργό τύπου που θα ενημερώνει τηλεφωνικά τον λοστρόμο τι πρέπει να καλύψει το κανάλι την άλλη μέρα κι όλα θα πάνε ρολόι (προς μια ακόμα ξεφτίλα).
Αν θέλουν κάτι άλλο, αν θέλουν μια δημόσια και όχι κυβερνητική τηλεόραση, τότε υπάρχει μεν δρόμος αλλά είναι και μακρύς και επώδυνος για τους κυβερνώντες. Διότι όλοι ξεκινούν με καλές προθέσεις, αλλά μόλις τα ιδιωτικά κανάλια αρχίσουν την κριτική, οι έντρομοι της εξουσίας μετατρέπουν την ΕΡΤ αρχικά σε επικοινωνιακό αποκούμπι τους και τελικά σε κυβερνητικό πιστόλι. Που όσο πιο πιστόλι γίνεται, τόσο πιο άσφαιρο καταλήγει (σαν την σημερινή ΕΡΤ).
Υ.Γ. (Αυτοτρολάρισμα). Επειδή διαβάζω στο διαδίκτυο ότι με «συζητούν» για την διοίκηση της ΕΡΤ, ενημερώνω άπαντες πως αν και δεν γνωρίζω το παραμικρό περί των συζητήσεων αυτών, η θέση με ενδιαφέρει υπό έναν όρο: Όχι μόνο να μην κοπεί η εκπομπή της Κατερίνας Ακριβοπούλου, αλλά να αναβαθμιστεί με την προσθήκη δίπλα της του Άρη Πορτοσάλτε στον οποίον θα γίνει πρόταση μεταγραφής. Εκεί να δείτε ελευθερία γνώμης και καυτά βίντεο και τηλεθεάσεις πρωτόγνωρες… Η ΕΡΤική άνοιξη θα ναι, σαν την Λιβύη πριν την πτώση του Καντάφι ένα πράμα…
