Ακόμη κι αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την περασμένη Παρασκευή είχε πρόθεση να στήσει εντός του Kοινοβουλίου ένα από τα αγαπημένα του σόου, κακώς ο πρόεδρος της Βουλής δεν του επέτρεψε να πάρει το λόγο. ΄Εστω κι αν δεν προβλέπεται από τον Κανονισμό. Σιγά που δεν έχει ξαναγίνει.
Δεν χάνει ούτε η Δημοκρατία ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε η κυβέρνηση από τους κοινοβουλευτικούς ακτιβισμούς του κ. Τσίπρα και των βουλευτών του. Η πρόκληση εντυπώσεων και τα επικοινωνιακά σόου εντός Βουλής είναι trade mark της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα τα σταματήσει.
Αλλά ο διαπληκτισμός του Αλέξη Τσίπρα με τον Κώστα Τασούλα για το αν φιμώνει ή δεν φιμώνει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ή χωρίς σκονάκι ήταν αχρείαστος. Αν στην Κ.Ο της ΝΔ είχαν αντανακλαστικά και δεν τα περίμεναν όλα από τον Κυρ. Μητσοτάκη, θα φρόντιζαν να προετοιμαστούν και μια χαρά να απαντήσουν εντός ή εκτός προβλεπόμενης διαδικασίας.
Αντί να ακούμε το κλικ του μικροφώνου που έκλεινε και τις φωνές του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε μια χαρά να ακουστεί πώς ο Αλέξης Τσίπρας έκανε όλα τα παλιά κόλπα και ακόμη περισσότερα για να εξασφαλίσει τα δάνεια στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος θα μπορούσε να φρεσκάρει στη μνήμη του κόσμου ότι το 2010 μέσα στην κρίση και στο μνημόνιο, εκείνος ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ζητούσε και πετύχαινε τραπεζικό δανεισμό με εγγύηση την κρατική επιχορήγηση από το 2015- 2018. Στη βάση της «ιστορικής πορείας του κόμματος στη Βουλή και την Ευρωβουλή» όπως έλεγε ο οικονομικός υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμιστεί ο τρόπος με τον οποίο το 2017 για να διευθετήσει τα χρέη του κόμματος, ενεχυρίασε την ετήσια τακτική επιχορήγηση από το 2019 έως το 2023. Αν είχαν πρόχειρη και την επίμαχη επιστολή που έστειλε με την υπογραφή του στην Εθνική Τράπεζα θα ήταν ακόμη καλύτερα.
Θα μπορούσαν να τον ρωτήσουν επίσης γιατί τον Ιούνιο του 2017 «τροποποίησε» το σκληρό πλαίσιο για χρηματοδοτήσεις των κομμάτων που ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαξε και λίγους μήνες αργότερα το Νοέμβριο έκανε χρήση της ευνοϊκότερης διάταξης. Όντως τα λεφτά των δανείων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασυγκρίτως μικρότερα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αλλά κι ο ΣΥΡΙΖΑ όταν πήρε τα δάνεια του ήταν ασυγκρίτως μικρότερο κόμμα και χωρίς κυβερνητική προοπτική και χωρίς κυβερνητικό παρελθόν.
Μια χαρά θα μπορούσε επίσης να ερωτηθεί ο κ. Τσίπρας μέσα στη Βουλή σήμερα που διαμαρτύρεται «για τις τράπεζες που τις έχουν πληρώσει με αίμα οι Έλληνες φορολογούμενοι» τι έκανε το 2015 ως πρωθυπουργός μαζί με τον Γιάνη «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» και εξαΰλωσε την περιουσία του δημοσίου στα τραπεζικά ιδρύματα.
Με την πρότασή του πάντως να καταβάλλουν οι βουλευτές των υπερχρεωμένων κομμάτων το 40% της αποζημίωσης που παίρνουν για να αποπληρώσουν τα χρέη στις τράπεζες μάλλον χαϊδεύει τον καημό των δικών του που είναι υποχρεωμένοι να αποδίδουν στο ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ ποσοστό από 20% έως 40% της βουλευτικής τους αποζημίωσης. Μην σας πω ότι για αυτό έκανε όλο τον χαμό.
