Αρίστευσε στην Ολυμπιάδα επιστημών, σε μαθηματικούς διαγωνισμούς, είναι επικεφαλής ομάδας ρομποτικής, συμμετέχει στην ελληνική ομάδα διάσωσης και πήρε υποτροφία 97% για το πανεπιστήμιο του Yale.
Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Μαρκόπουλο. Άλλο ένα κοφτερό μυαλό που φεύγει στο εξωτερικό για να σπουδάσει και άριστα πράττει.
Να καθίσει στην Ελλάδα να κάνει τι; Να παρακολουθήσει μαθήματα στα πανεπιστήμια κουρελούδες, με διδάσκοντες άτομα που στέκονται αλληλέγγυα στους τραμπούκους και στους καταληψίες; Να έχει συμφοιτητές που το μόνο Yale που γνωρίζουν είναι το κλειδί της εξώπορτας; Να παραμείνει σε μια χώρα όπου η αριστεία είναι ρετσινιά; Σε μια χώρα απόλυτης ισοπέδωσης προς τα κάτω; Σε μια χώρα όπου δεν θέλουν να προσπαθήσουν για να φτάσουν τον πρώτο, αλλά αγωνίζονται για να τον φέρουν στα δικά τους τα μέτρα;
Ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος θα επιλέξει την πολυτεχνική σχολή του Υale. Μην φέρνετε στα μάτια σας την εικόνα των πολυτεχνικών σχολών της πατρίδας μας. Θα χαλάσετε την διάθεση σας. Εκεί αυτός ο άριστος, θα έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει χωρίς τον φόβο των καταλήψεων, των επιδρομών, των προπηλακισμών. Θα μορφωθεί σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον και, πέραν της γενναιόδωρης υποτροφίας που κέρδισε επάξια, θα έχει την δυνατότητα, ενώ σπουδάζει, συγχρόνως να εργάζεται και σε επιχειρηματικούς κολοσσούς του γνωστικού αντικειμένου του. Στην Ελλάδα τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Άλλωστε οι πολυεθνικές εκφράζουν τον «νεοφιλελευθερισμό.»
Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι ο νεαρός Μαρκόπουλος πέφτει στα βαθιά νερά νωρίς—νωρίς. Και από αυτά που δήλωσε, αλλά και από το βιογραφικό του, φαίνεται πως έχει επίγνωση και των προκλήσεων και των δυνατοτήτων του.
Το να καθίσουμε και να ανοίξουμε την κουβέντα γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν μπορούν να κρατήσουν τα κορυφαία μυαλά, γιατί δεν μπορούν να παρουσιάσουν μια πειστική εικόνα σπουδών υψηλού επιπέδου και άριστων συνθηκών διδασκαλίας, αυτή η κουβέντα είναι απώλεια χρόνου. Τα έχουμε αναλύσει εκατοντάδες φορές, έχουν αποδοθεί οι ευθύνες σε αυτούς που τις έχουν, προσπάθειες γίνονται, αλλά στο τέλος αποτυγχάνουν.
Εδώ πανηγυρίσαμε γιατί το 2021 η Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ απέκτησε ξενόγλωσσο προπτυχιακό τμήμα, με δίδακτρα. Το θεωρήσαμε μέγιστο δείγμα εκσυγχρονισμού. Σαν να ανακαλύψαμε τον τροχό.
Θα μου πει κάποιος πως και το Ελληνικό Πανεπιστήμιο κινείται εντός της μιζέριας που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Πώς θα μπορούσε να αποτελέσει μια όαση; Αφού το σύστημα που ελέγχει τα ΑΕΙ είναι σφικταγκαλιασμένο με τον πολιτικό σύστημα της χώρας. Θυμηθείτε πώς και γιατί ξηλώθηκε ο νόμος Διαμαντοπούλου.
Εννοείται πως ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, όπως και ο κάθε Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, δεν θα επιστρέψει στην Ελλάδα, παρά μόνον για διακοπές. Θυμηθείτε την περίπτωση του κορυφαίου Δημήτρη Νανόπουλου του οποίου την αίτηση μετάκλησης απέρριψε το Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Κρίνοντας από την δική μου περίπτωση αν επέλεγα να μείνω στην Ελλάδα θα είχα χαθεί», δήλωσε ο Δ. Νανόπουλος σε συνέντευξη του στο Lifo.
Πιστεύει κάποιος πως αυτό δεν ισχύει για τον Μαρκόπουλο και τον κάθε Μαρκόπουλο; Για το κάθε φωτεινό μυαλό;
