Στις 23 Μαΐου είχαμε σχολιάσει την απόφαση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της Γερμανίας να καθιερώσει για το καλοκαίρι μηνιαίο εισιτήριο απεριορίστων διαδρομών αξίας 9 Ε. Η απόφαση είχε ληφθεί ως μέτρο στήριξης των πολιτών στην ενεργειακή κρίση.
Με τις (σοβαρές) φωνές στη χώρα μας που εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους για τα επιδοματικού και υψηλότατου δημοσιονομικού κόστους μέτρα να πληθαίνουν (η Μιράντα Ξαφά αρθρογράφησε σχετικά στην Καθημερινή τον Δεκαπενταύγουστο και ο καθ. Μάνος Ματσαγγάνης στο KReport χθες) βρήκαμε ενδιαφέρουσες τις πρώτες εκτιμήσεις για το αν το «γερμανικό πείραμα» πέτυχε.
Το cities-today.com δημοσίευσε προ ημερών ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό ρεπορτάζ (το είδαμε αρχικά στο athenstransport.gr).
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ αυτό, το μέτρο του ενιαίου εισιτηρίου των 9 Ε είχε ανταπόκριση, ειδικά τα Σαββατοκύριακα στις περιφερειακές γραμμές και τώρα έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το αν πρέπει να επεκταθεί η ισχύς του και τους επόμενους, δύσκολους, μήνες.
Είναι αδύνατον να μην δηλώσουμε εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι οι «πλούσιοι Γερμανοί» έχουν διχαστεί γι αυτό. Ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ έγραψε στο twitter ανοιχτά ότι η «νοοτροπία του τζάμπα» δεν δικαιολογείται οικονομικά και δεν είναι αποδοτική και δίκαιη.
Το εισιτήριο των 9Ε μπορεί να είχε εμπορική επιτυχία αλλά δεν οδήγησε στην αναμενόμενη μείωση της χρήσης του ΙΧ γι αυτό τώρα ειδικοί προτείνουν το φτηνό εισιτήριο να μην επιδοτείται από το Κράτος αλλά από τους οδηγούς ΙΧ ανάλογα με τις αποστάσεις που θα καλύπτουν προτιμώντας το αυτοκίνητο αντί για ένα Μέσο Μαζικής Μεταφοράς.
Και μόνο που όλα αυτά συζητιούνται ανοιχτά και κυρίως η απροθυμία που έχουν οι Γερμανοί να συνεχίσει το Κράτος να χρηματοδοτεί οριζόντια μέτρα για την Ενέργεια φυσικά μας εντυπωσιάζει.
Είναι η αλήθεια ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει την προσδοκία ότι τους επόμενους μήνες η ΕΕ θα προχωρήσει σε μια συνολική αντιμετώπιση του αυξημένου κόστους της Ενέργειας με τον τρόπο που το έκανε στην πανδημία: στέλνοντας, δηλαδή, λεφτά.
Ακόμα κι αν το τεράστιο κόστος καλυφθεί από κοινοτικούς πόρους, θα είναι τεράστιο λάθος αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα για τον περιορισμό της κατανάλωσης της Ενέργειας. Στην Ιταλία έχουν ξεκινήσει ήδη (το βεβαιώνουμε, στα Μουσεία ο κλιματισμός είναι σχεδόν κλειστός) την οικονομία. Στη χώρα μας η έννοια της οικονομίας είναι δαιμονοποιημένη. Φοβόμαστε να πούμε ότι κάνουμε οικονομία για να μην μας πουν φτωχούς.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, το ίδιο σοβαρό όμως, θεωρούμε ότι οι επιδοματικές πολιτικές εκμαυλίζουν πολιτικές συνειδήσεις, ειδικά σε μια χώρα σαν τη δική μας που το πελατειακό κράτος παραμένει ισχυρό. Αλλά γι αυτό πού να τολμήσουμε να επιχειρηματολογήσουμε.
