Του Μάριου Βαζαίου
Δεν είναι απλά η άρνηση του ΚΑΣ να επιτρέψει τα κινηματογραφικά γυρίσματα μιας αξιόλογης διεθνούς παραγωγής, στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου που δημιούργησε κύματα αντιδράσεων. Είναι η απόσταση που δείχνει να έχει ένα σημαντικό και με κύρος θεσμικό όργανο όπως είναι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο από την πραγματικότητα.
Την πολιτική πραγματικότητα, που θέλει πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής να παρουσιάζει δημόσια με ενθουσιασμό, το νομοσχέδιο που ρυθμίζει το πλαίσιο προκειμένου να είναι δυνατή η προσέλκυση ξένων παραγωγών.
Την καλλιτεχνική πραγματικότητα που θέλει η παραγωγή που αιτήθηκε άδεια γυρισμάτων στο Σούνιο, να είναι υψηλών προδιαγραφών. Μια διεθνής παραγωγή του BBC, με αξιόλογο σενάριο, φημισμένο σκηνοθέτη, διάσημους ηθοποιούς και παγκόσμιο κοινό θέασης.
Την καθημερινή πραγματικότητα, που θέλει κλειστές αίθουσες και περιορισμένο ωράριο λειτουργίας σε βασικά μουσεία της χώρας με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες σε πολλαπλάσιες χιλιάδες επισκέπτες, από τη χιλιάδα των επισκεπτών που υπολογίζεται ότι θα απογοητεύονταν από το κλειστό Σούνιο. Κι αν το γύρισμα γινόταν σε ημέρα αργίας, π.χ. Μ. Σάββατο; Τότε δεν θα υπήρχε καμία απώλεια για το κοινό.
Όλα αυτά τα οποία το Όργανο δείχνει να τα αγνοεί, να αδιαφορεί ή να υποτιμά, φαίνεται να τα γνωρίζει ο πολύς κόσμος που με αφορμή το περιστατικό εκφράζει όχι μόνο τη δυσφορία του αλλά και την καχυποψία του και για άλλες ανάλογες θέσεις, οι οποίες πιθανόν δεν φτάνουν στη δημοσιότητα.
Πάντως κρίνοντας από την πραγματικότητα στο διεθνές περιβάλλον, φαίνεται ότι είναι καιρός χωρίς να φοβάται η Αρχαιολογία ότι θα χάσει το ελάχιστο σε κύρος και αναγνώριση, να παραχωρήσει τον λόγο και σε άλλες σύγχρονες ειδικότητες εξίσου σημαντικές για θέματα πολιτιστικής διαχείρισης. Την παραχώρηση αυτή αξίζει να την κάνουν εκούσια οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι, πριν αναγκαστούν ακούσια από τον πολιτικό παράγοντα και τις σύγχρονες εξελίξεις.
* Ο κ. Μάριος Βαζαίος είναι οικονομολόγος με σπουδές στον Τομέα Πολιτισμού διοργανώνει από το 2001 το Φεστιβάλ Νάξου με αφετηρία τον πατρογονικό πύργο στο νησί, κάνοντας πράξη τη σύγχρονη αντίληψη για μετουσίωση της καθημερινότητας σε τέχνη.
