Η γυναίκα δεν είχε ξανακούσει τις λέξει «δυστοπία» ή «δυστοπικός». Παράξενο θα πείτε, αλλά σας βεβαιώνω ότι παρά την μόρφωση της και την επαγγελματική της επιτυχία, ο συγκεκριμένος όρος της είχε διαφύγει. Δεν βλέπει και Netflix όπου οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή τεράτων χαρακτηρίζονται ως «δυστοπικές», οπότε διαβάζοντας αυτό το «ζούμε σε καθεστωτική δυστοπία» που είπε ο Αλέξης στο Documento, ανέτρεξε στην Wikipedia για να καταλάβει τι ακριβώς εννοεί.
Σας το γράφω με πλήρη ειλικρίνεια, δεν είναι κατασκεύασμα της φαντασίας μου όλο αυτό. Και μάλιστα προσέφυγε στην παγκόσμια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια με μάλλον καλή πρόθεση έναντι του Αλέξη, βλέπετε η γυναίκα μπορεί να μην πολυασχολείται με τα πολιτικά δρώμενα, πλην ΚΚΕ ψηφίζει. Οπότε δεξιά και Μητσοτακική δεν την λες. Όταν λοιπόν έτυχε να διαβάσει για την «καθεστωτική δυστοπία που έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα ο Μητσοτάκης», έψαξε με θετική διάθεση για τον αλλόκοτο όρο. Πιθανότατα για να τον βάλει στο λεκτικό της οπλοστάσιο. Διάβασε λοιπόν στην Wikipedia…
«Δυστοπία (από το ελληνικό δυς- και τόπος) ονομάζεται η κοινότητα ή κοινωνία που είναι ανεπιθύμητη ή τρομακτική. Θεωρείται ως ένα κακό μέρος, και πρόκειται για το αντίθετο της ουτοπίας, η οποία είναι το υπόδειγμα για μία ιδανική κοινωνία χωρίς εγκληματικότητα ή φτώχεια. Οι δυστοπικές κοινωνίες εμφανίζονται σε πολλά καλλιτεχνικά έργα, αλλά και σε ιστορίες που εξελίσσονται στο μέλλον. Συχνά χαρακτηρίζονται από τον απανθρωπισμό, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, την περιβαλλοντική καταστροφή, ή άλλα χαρακτηριστικά συσχετισμένα με την κατακλυσμική πτώση της κοινωνίας.
«Οι δυστοπικές κοινωνίες εμφανίζονται σε πολλά υποείδη στη φαντασία και συχνά χρησιμοποιούνται για να τραβήξουν την προσοχή στα προβλήματα του πραγματικού κόσμου σχετικά με την κοινωνία, το περιβάλλον, την πολιτική, την οικονομία, τη θρησκεία, την ψυχολογία, την ηθική, την επιστήμη ή/και την τεχνολογία, τα οποία αν χάσουν την κατεύθυνσή τους θα μπορούσαν ενδεχομένως να οδηγήσουν σε μία δυστοπική κατάσταση.»
Το διάβασε μια, το διάβασε δυο, έψαξε να βρει στοιχεία ομοιότητας του ορισμού της «δυστοπίας» με την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία, αλλά μάλλον δεν βρήκε πολλά ή ίσως δεν βρήκε καθόλου. Απ’ ότι μου εξήγησε εκ των υστέρων, ειδικά αυτό το «κατακλυσμική πτώση της κοινωνίας» την ενόχλησε όλως ιδιαιτέρως, μάλλον δεν θεωρεί ότι η ελληνική κοινωνία είναι σε «κατακλυσμική πτώση». Οπότε, παρά την δεδομένη της πρόθεση να δεχτεί εύκολα ότι ο Μητσοτάκης πρέπει να φύγει, κούνησε το κεφάλι της για την επιχειρηματολογία του Αλέξη και κατέληξε στο τελικό της συμπέρασμα.
«Μα κι αυτός ο Τσίπρας, το παράκανε πάλι. Ε, δεν είμαστε και έτσι διάολε. Είπαμε…»
