Οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές έχουν αγκαλιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ με αγάπη και στοργή. Η Φώφη Γεννηματά είχε αντισταθεί σθεναρά στην προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να καταπιεί το ΚΙΝΑΛ. Η εκλογή Ανδρουλάκη ανατρέπει τα δεδομένα. Ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ απειλεί ευθέως την αυτοδυναμία Μητσοτάκη και ανοίγει τον δρόμο για μια «ευρεία συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων». Η μόνη ουσιαστική απάντηση που μπορεί να δώσει ο Κυριάκος είναι στο πεδίο, με μεταρρυθμίσεις σε Παιδεία, Δικαιοσύνη, Δημόσια Διοίκηση.
Όσο η κυβέρνηση απομακρύνεται από τις προεκλογικές της εξαγγελίες, τόσο θα απογοητεύονται και θα απομακρύνονται από αυτήν οι κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που έχουν επαφή με την αγορά. Ο κεντρώος χώρος είναι κατ' εξοχήν ο χώρος της επιχειρηματικότητας και αποτέλεσε την σημαία της εκλογής Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ και στην συνέχεια της νίκης στις εκλογές. Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο ήταν μέχρι χτες αναμφισβήτητη. Η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΚΙΝΑΛ δεν αποτελεί «θρίαμβο» των μεταρρυθμιστών! Κάθε άλλο. Το νεαρό όμως της ηλικίας και το γεγονός ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει μέχρι σήμερα υποστεί φθορά (ούτε και προβλέπεται δια της μεθόδου της απουσίας του από τα σημαντικά θέματα), ανοίγει τον δρόμο για μια ψήφο διαμαρτυρίας σε κεντρώους ψηφοφόρους και μάλιστα στην «χαλαρή» πρώτη εκλογική αναμέτρηση.
Είναι μία συνθήκη που μπορεί να εκμεταλλευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να επιχειρήσει να επιστρέψει στην εξουσία με την βοήθεια του … ταμπλό ή καλύτερα της ανόδου του Νίκου Ανδρουλάκη και υπό την «πίεση» των ευρωπαίων σοσιαλιστών και εγχώριων επιχειρηματικών συμφερόντων. Θα είναι τραγική ειρωνεία να επιστρέψει ο Νίκος Παππάς σε μία κυβέρνηση με την ψήφο εκείνων που τον έδιωξαν από την κυβέρνηση το 2019! Να οδηγήσει, δηλαδή, μια ψήφος διαμαρτυρίας για την έλλειψη μεταρρυθμίσεων στο στόμα του… λύκου! Αλλά η πολιτική ιστορία του τόπου είναι γεμάτη από τέτοιες αντιφάσεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να επισημαίνει το παράλογο του πράγματος! Ότι η πραγματική αντιπαράθεση δεν είναι μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς, όπως θα ήθελε το Λαλιωτικό ΠΑΣΟΚ, αλλά μεταξύ της Ελλάδας των μεταρρυθμίσεων και της Ελλάδας των λαϊκιστών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αν ο κ. Ανδρουλάκης έχει επιλέξει να ταυτιστεί δια της «δημοκρατικής διακυβέρνησης» με αυτό το ρεύμα, είναι κάτι που η ΝΔ θα πρέπει να το αναδείξει.
Ο πραγματικός «κίνδυνος» για μια νέα αυτοδυναμία της ΝΔ δεν προέρχεται από τα δεξιά της, αλλά από το κέντρο. Οι ψηφοφόροι του κέντρου ήταν από τους πλέον φανατικούς υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, επενδύοντας στην προώθηση της μεταρρυθμιστικής ατζέντας, με ουσιαστικές αλλαγές στην Παιδεία, στην Δικαιοσύνη και στην Δημόσια Διοίκηση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι από τους πλέον δημοφιλείς υπουργούς αυτής της κυβέρνησης, ακριβώς επειδή υπηρετεί με συνέπεια αυτή την ατζέντα. Το κεντρώο ακροατήριο θέλει όμως κάτι περισσότερο από το καθυστερημένο μας ραντεβού με τον κόσμο της τεχνολογίας. Τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα, επειδή δεν θέλει να πάει χαμένη η ευκαιρία που δόθηκε με την εκλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και επειδή περίμενε πολλά χρόνια για να ξεφύγει η χώρα από τις περιπλανήσεις της στον κόσμο του λαϊκισμού και της αυταπάτης και δεν έχει την υπομονή να περιμένει άλλο…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
